Ernesto „Che” Guevara był jednym z najbardziej znanych argentyńskich rewolucjonistów marksistowskich. Jednak nie tylko tę funkcję sprawował. Był on również: lekarzem, autorem, przywódcą partyzanckim, dyplomatą oraz teoretykiem wojskowym. Jak zatem można zauważyć był on niezwykle inteligentną osobą. Ernesto Guevara był również jedną z głównych postaci Rewolucji Kubańskiej. Jego stylizowany wizerunek zaś stał się powszechnym symbolem buntu oraz globalnym znakiem rozpoznawczym w kulturze współczesnej.
Gdy Guevara był młodym studentem medycyny często podróżował po Ameryce Południowej. To właśnie wówczas będąc świadkiem wszechobecnego ubóstwa, głodu i chorób mocno zradykalizował swoje poglądy. Rodziło się w nim mocne pragnienie pomocy w obaleniu istniejącej kapitalistycznej eksploatacji Ameryki Łacińskiej przez Stany Zjednoczone. Zaangażował się wówczas mocno w reformy społeczne Gwatemali pod rządami prezydenta Jacobo Árbenza. Jednakże jego obalenie, które było wspomagane przez CIA na polecenie spółki United Fruit Company jeszcze bardziej umocniło Geuvara z jego nowej ideologii politycznej. Niedługo później przebywając w mieście Meksyk Guevara poznał Raula i Fidela Castro. Po licznych rozmowach z nimi przyłączył się do ich Ruchu 26 Lipca. Wtedy to popłynął na Kubę na pokładzie jachtu Granma. Jego zamiarem było wówczas obalenie wspieranego przez USA kubańskiego dyktatora Fulgengeno Castro. Guevara wraz ze swoimi świeżymi poglądami i entuzjazmem szybko zyskał popularność wśród kubańskich powstańców. Szybko został awansowany na zastępcę dowódcy. Na tym to właśnie stanowisku odegrał znaczną rolę w dwuletniej kampanii partyzanckiej, która doprowadziła do obalenia reżimu Batisty. Po zakończeniu Rewolucji Kubańskiej Guevara pełnił wiele istotnych funkcji w ramach nowego rządu. Między innymi nadzorował apelacje oraz rozstrzeliwania osób skazanych przez trybunały rewolucyjne za zbrodnie wojenne. Będąc ministrem przemysłu wprowadzał reformę rolną w państwie. Pomagał również w prowadzeniu udanej ogólnokrajowej kampanii alfabetyzacji w państwie. Sprawował także funkcję prezesa banku narodowego oraz dyrektora instruktażowego sił zbrojnych Kuby. Odbył również liczne podróże po świecie jako dyplomata w imieniu kubańskiego socjalizmu. Sprawowanie tych wszystkich funkcji oraz zasiadanie na powyższych stanowiskach pozwoliło mu także odegrać znaczną rolę w szkoleniu sił milicyjnych, które odparły inwazję w Zatoce Świń na Kubie w kwietniu 1961 roku. Pozwoliły mu również
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
� na odegraniu głównej roli w sprowadzeniu na Kubę radzieckich rakiet balistycznych uzbrojonych w broń jądrową. To właśnie zdarzenie poprzedziło kubański kryzys rakietowy w 1962 roku. Poza tym Guevara był aktywnym pisarzem i pamiętnikarzem. Jest on autorem przełomowego podręcznika walki partyzanckiej oraz bestsellerowego pamiętnika o swojej młodzieńczej podróży motocyklem przez kontynent. To właśnie jego doświadczenia oraz studia nad marksizmem oraz leninizmem zaowocowały u niego stwierdzeniem, że zacofanie i zależność Trzeciego Świata były nieodłącznym skutkiem imperializmu, neokolonializmu i monopolistycznego kapitalizmu. Natomiast jedynym lekarstwem na nie jest proletariacki internacjonalizm i światowa rewolucja. Guevara opuścił Kubę w 1965 roku. Jego celem wówczas było wzniecenie rewolucji kontynentalnych w Afryce oraz Ameryce Południowej. Najpierw próbował, jednak bez powodzenia w Kongo-Kinszasie. Następnie zaś starał się wywołać rewolucję w Boliwii. Tam jednak został schwytany przez wspierane przez CIA siły boliwijskie. Również wtedy został stracony. Został on zastrzelony sierżanta Terána 9 października 1967 roku. W momencie śmierci miał wówczas 39 lat. W sumie Guevara został postrzelony przez Terána dziewięć razy.
Guevara po dziś dzień jest jednocześnie czczoną i podziwianą, jak i znienawidzoną postacią historyczną. Został on spolaryzowany w zbiorowej wyobraźni społeczeństwa oraz w swoich licznych biografiach, wspomnieniach, esejach, filmach dokumentalnych, piosenkach oraz filmach. Stało się to przez wzgląd na jego postrzegane męczeństwo, poetyckie wezwania do walki klasowej i pragnienie stworzenia świadomości nowego człowieka kierującego się raczej bodźcami moralnymi niż materialnymi. Guevara stał się niezwykłym symbolem różnych ruchów o charakterze lewicowym. Z przeciwnej strony jednak, jego ideologiczni krytycy z prawicy oskarżają go o promowanie autorytaryzmu i popieranie przemocy wobec swoich politycznych przeciwników. Niezależnie jednak od sporów na temat jego dziedzictwa, magazyn Time uznał go za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób XX wieku. Zdjęcie zaś wykonane przez Alberto Kordę z wizerunkiem Guevera, zatytułowane Guerrillero Heroico, zostało uznane przez Maryland Institute College of Art za najsłynniejszą fotografię na świecie.
Guevara w ciągu swojego życia otrzymał kilka odznaczeń państwowych. Między innymi w 1960 roku został uhonorowany Wielkim Krzyżem Rycerskim Orderu Białego Lwa, a rok później wręczono mu Wielki Krzyż Rycerski Orderu Krzyża Południa.
Dodaj komentarz jako pierwszy!