Ewa Braun
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Ewa Braun to właściwie Ewa Anna Paula Hitler. Urodziła się szóstego lutego tysiąc dziewięćset dwunastego roku w Monachium. Była drugim dzieckiem Friedicha „Fritza” Brauna, który był nauczycielem, oraz Franziski „Fanny” Kronberger, która była krawcową, dopóki nie wyszła za mąż. Miała dwie siostry: starszą Ilse (urodzoną w tysiąc dziewięćset dziewiątym roku, zmarłą w tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym dziewiątym roku) i młodszą Margarete, która przyszła na świat w tysiąc dziewięćset piętnastym roku, a zmarła w tysiąc dziewięćset osiemdziesiątym siódmym roku.
Braun nie miała szczęśliwego dzieciństwa, ponieważ jej rodzice rozwiedli się kiedy miała zaledwie dziewięć lat (w kwietniu tysiąc dziewięćset dwudziestego pierwszego roku). Rok później pobrali się znowu. Nie było to jednak małżeństwo z miłości, a z potrzeb finansowych obojga małżonków. Kraj w tym czasie borykał się z takimi problemami jak hiperinflacja (największa jednak była na Węgrzech po zakończeniu drugiej wojny światowej, kiedy największym nominałem był banknot 100 trylionów). Powodem tego zjawiska było załamanie się systemu finansowego kraju, także duży deficyt budżetowy.
Ewa uczęszczała do katolickiego liceum w Monachium. Chodziła także do szkoły biznesu w Klasztorze Sióstr Angielskich w Simbach am Inn (bawarskim mieście). U dziewczyny wykryto duży talent do lekkoatletyki.
Kiedy miała siedemnaście lat została zatrudniona u Heinricha Hoffmanna. Był on oficjalnym fotografem Adolfa Hitlera i jednocześnie całej NSDAP (Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej). Na początku pracowała jako sprzedawczyni i asystentka sklepu, jednak po krótkim czasie nauczyła się obsługi aparatu i zaczęła robić zdjęcia. Właśnie w pracowni Hoffmana w październiku tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku poznała Adolfa Hitlera. Mężczyzna miał wtedy dwadzieścia dziewięć lat. W swoim miejscu pracy kobieta nie była sama, ponieważ towarzyszyła jej także jej siostra Gretl, z którą przez jakiś czas wynajmowała mieszkanie. Dziewczyna towarzyszyła Ewie również, kiedy podróżowała z Hitlerem do Obersalzbergu (ośrodka położonego w górach nad miastem Berchtesgaden w Bawarii, około 120 kilometrów od Monachium, niedaleko granicy z Austrią, dzisiaj to miejsce jest dosyć popularne, ponieważ dawnej była to rezydencja Adolfa Hitlera).
Adolf Hitler mieszkał od tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku przy Prinzregentenplatz 16 w Monachium ze swoją przyrodnią siostrzenicą Geli Raubal (urodziła się na Węgrzech, była dzieckiem Leo Raubala Sr. I Angeli Raubal – przyrodniej siostry Hitlera). Dziewczyna jednak zmarła w tysiąc dziewięćset trzydziestym pierwszym roku, więc mężczyzna został w mieszkaniu sam. Śmierć zaledwie dwudziestotrzyletniej kobiety nie była przypadkowa. Geli popełniła samobójstwo. Znaleziono ją już martwą w opisywanym mieszkaniu. Miała ranę postrzałową klatki piersiowej spowodowaną pociskiem z pistoletu Hitlera. Mężczyzna przebywał jednak wtedy w Norymberdze. Całe to wydarzenie wywarło ogromny wpływ emocjonalny na psychikę mężczyzny, ponieważ Geli była dla niego ważna. Od tamtego momentu zaczął coraz częściej spotykać się z Ewą Braun.
Opisywana kobieta też chciała popełnić samobójstwo. Było to dziesiątego albo jedenastego sierpnia tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku. Podobnie jak Geli, Ewa strzeliła sobie w klatkę piersiową używając broni swojego ojca. Jej obrażenia nie należały do poważnych, dlatego niektórzy twierdzą, że była to po prostu próba zwrócenia na siebie uwagi. Bardzo chciała, aby Hitler się nią bardziej zainteresował. Jej plan się powiódł, ponieważ zaczęli spędzać ze sobą coraz więcej czasu i już w tysiąc dziewięćset trzydziestym drugim roku zostali kochankami. Kobieta często zostawała na noc w jego mieszkaniu w Monachium, kiedy Hitler przebywał w mieście. Od tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku Ewa pracowała i Hoffmanna jako fotograf. Dzięki temu mogła podróżować razem z mężczyznami i została fotografem partii nazistowskiej. Później jej kariera rozwinęła się bardziej i zaczęła pracować dla prasy artystycznej Hoffmanna.
Odwołują się do jej pamiętnika oraz zapisków biografa Nerina Gun w tysiąc dziewięćset trzydziestym piątym roku miała miejsce druga próba samobójcza Ewy. Było to spowodowane tym, że Hitler miał dla niej dużo mniej czasu niż kiedyś. Kobieta przedawkowała więc środki nasenne. Dzięki Adolfowi razem z siostrą mogła mieszkać w trzypokojowym apartamencie w Monachium. Rok później dostały willę w Bohenhausen w Wasserburgerstr. W tysiąc dziewięćset trzydziestym szóstym roku lubiła przebywać z Hitlerem w jego domu w Berghof koło Berchtesgaden. Jej głównym miejscem zamieszkania było natomiast Monachium. Swoje mieszkanie miała także w Berlinie w nowej Kancelarii Rzeszy. Zrobione było według projektu Alberta Speera.
W tysiąc dziewięćset trzydziestym piątym roku po raz pierwszy brała udział w Rajdzie Norymberskim. Była wtedy członkinią personelu Hoffmana. Angela Raubel (przyrodnia siostra Hitlera, matka Geli) zrobiła w tym miejscu wyjątek od jej obecności, przez co później została zwolniona (pracowała jako gospodyni w domu w Berchtesgaden). Nie zdołano jednak ustalić, czy właśnie to wydarzenie było powodem tak dużej niechęci Angeli do Ewy. Braun od tego czasu została uznana za nietykalną.
Hitler marzył o tym, aby jego wizerunek przedstawiał silnego bohatera nazistowskiej ideologii. W tamtym okresie mężczyźni bili liderami w polityce oraz wojownikami, kobiety natomiast zajmowały się domem. Adolf uważał się za atrakcyjnego dla kobiet pod względem seksualnym. Chciał wykorzystać ten fakt w polityce. Był więc singlem, ponieważ uważał, że małżeństwo może zepsuć jego reputację i zmniejszy jego atrakcyjność. Dlatego też nigdy nie pokazał się z Ewą publicznie, jako para. Jedyne ich wspólne zdjęcie jest z Zimowych Igrzysk Olimpijskich w tysiąc dziewięćset trzydziestym szóstym roku, kiedy to siedzieli obok siebie. Cały kraj dowiedział się o ich relacji dopiero po skończeniu drugiej Wojny Światowej. Oprócz wcześniej wymienionego mieszkania Brun otrzymała także pokój w Berghof (berlińskiej rezydencji Hitlera i bunkrze), który przylegał do pokoju Adolfa.
Jak pisał biograf Heike Görtemaker, kobiety nie grały dużej roli, jeśli chodzi o politykę nazistowskich Niemiec. Ewa Braun miała jednak minimalny wpływ na Hitlera. Nigdy nie miała pozwolenia na ostawanie w pokoju, kiedy odbywały się biznesowe lub polityczne spotkania. Wysyłano ją do innej sali. Nie była ona członkinią nazistowskiej partii. Interesowała się sportem, modą, jazdą konno. Widać po niej było, że polityka nie jest tematem jej zainteresowań. W tysiąc dziewięćset czterdziestym trzecim roku Niemcy rozpoczęły gospodarkę wojny totalnej, która polegała na objęciu wszelkich zasobów oraz infrastruktury związanej z ludnością cywilną w celach wojskowych. W konsekwencji kobiety nie mogły kupować ani używać kosmetyków. Nie mogły także żyć w luksusach, jak wcześniej. Braun postanowiła zająć się tą sprawą i poszła do Hitlera. Ten po cichu nakazał ministrowi uzbrojenia Speerowi, aby nie zakazał, lecz chwilowo wstrzymał produkcję tych produktów. Speer skwitował całą sytuację następująco: „Ewa Braun okaże się wielkim rozczarowaniem dla historyków”.
Wracając do pracy Ewy. Nadal zajmowała się robieniem zdjęć. Udało jej się sfotografować członków wewnętrznego kręgu, a kilka z tych ujęć bardzo drogo sprzedawała samemu Hoffmannowi. Pieniądze od mężczyzny otrzymała w tysiąc dziewięćset czterdziestym trzecim roku. Była też wtedy prywatną sekretarką Adolfa Hitlera. To oznaczało, że potrafiła niezauważenie wej
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!