Falanga Grecka
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Falanga grecka – opis; kat.: Historia
Co to była ta falanga?
Falanga – był to zwarty liniowy szyk bojowy złożony z uzbrojonej i wyszkolonej piechoty greckiej, a potem macedońskiej i hellenistycznej. Składała się z hoplitów ustawionych w 8 do 16 szeregach jeden za drugim. Każdy z hoplitów osłaniał lewą połową tarczy (tzw. hoplonem) swojego towarzysza. Gdy doszło do starcia, wtedy walczyły jedynie dwa pierwsze szeregi, natomiast reszta żołnierzy w falandze pchała dwa szeregi, by siłą przepchnąć przeciwnika. Niestety miało to też swoje wady, ponieważ uniemożliwiało to odwrót żołnierzom z pierwszych dwóch szeregów. Gdy zginął jeden żołnierz, praktycznie natychmiast zamiast niego pojawiał się kolejny na pustym miejscu po zabitym wojowniku. Po raz pierwszy falanga została nieoficjalnie przećwiczona przez Sumerów na Wschodzie w III tysiącleciu p.n.e., jednak nigdy nie została użyta przez nich w prawdziwej walce. Natomiast oficjalnie tego sposobu walki zaczęli częściej używać Grecy w ok. VII w. p.n.e. Zastosowali go uzbrojeni po raz pierwszy spartańscy hoplici przeciwko Persom w bitwie pod Termopilami w 480 r. p.n.e. (niektórzy uważają, że w bitwie pod Leuktrami w 371 p.n.e. stoczonej pomiędzy wojskami Epaminondasa i armią spartańską dowodzoną przez króla Kleombrotosa – jest to nadal kwestia sporna). Użycie tej formacji było jednym z czynników, które pomogły i przyczyniły się do wygranej Spartan.
Falanga grecka – zmiany
Z czasem szyk bojowy Greków wymagał udoskonalenia, więc tebański wojskowy i polityk Epaminondas wprowadził tzw. szyk ukośny. Postanowił przenieść punkt ciężkości z prawego skrzydła i środka falangi na lewe skrzydło, natomiast liczbę szeregów hoplitów zwiększył aż do 50, czyli powiększył je o ok. 5 razy. Jego pomysł został zastosowany po raz pierwszy w bitwie pod Leuktrami w 371 r. p.n.e., w której starły się wojska Epaminondasa i armia spartańska dowodzona przez króla Kleombrotosa. Dzięki zmianom wprowadzonym przez tebańczyka, a także skuteczności jego pomysłu, wojna zakończyła się zwycięstwem Epaminondasa.
Początki falangi
Każdy, kto chciał być żołnierzem, musiał mieć własne wyposażenie. Były to czasy nierówności, tzn. była duża różnica pomiędzy arystokracją i zwykłymi chłopami. Powodowało to także odległość w kontekście walki. Zamożny mężczyzna umiał walczyć, natomiast prosty człowiek musiał nauczyć się od podstaw wszystkiego, co było mu potrzebne do walki. Dopiero w późniejszych czasach rozwój handlu pozwolił na obniżenie cen broni i wyposażenia potrzebnego, by wstąpić do wojska. Było to spowodowane zamianą brązu na żelazo, które lepiej wyglądało i oczywiście było twardsze. Skutkiem tego był natychmiastowy wzrost wstępujących do wojska wojowników, którzy mieli własne, i zarazem profesjonalne wyposażenie. Możliwe, że to właśnie ten czynnik wpłynął na chęć częstszego stosowania falang przez dowódców podczas wojen (potrzebowano większej ilości żołnierzy, która akurat się pojawiła).
Wyposażenie hoplitów w falandze
Gdy stosowano falangę, nie szczędzono żołnierzom broni ani wyposażenia potrzebnego do walki. Podstawową rzeczą była okrągła i lekko wypukła tarcza ze zdobionym przodem, która miała niecały metr średn
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!