Hannibal Barkas

Hannibal Barkas był starożytnym kartagińskim generałem i mężem stanu. Dowodził on siłami starożytnej Kartaginy w walce z Republiką Rzymską podczas drugiej wojny punickiej.
Hannibal urodził się w roku 247 przed naszą erą w dzisiejszej północnej Tunezji, jednym z wielu regionów śródziemnomorskich skolonizowanych przez Kananejczyków- nie wiadomo jednak dokładnie gdzie. Ojcem Hannibala był Hamilcar Barca, który był głównym dowódcą kartagińskim podczas pierwszej wojny punickiej. Młodszymi braćmi Hannibala zaś byli Mago i Hasdrubal, a jego szwagrem był Hasdrubal Sprawiedliwy, który dowodził innymi kartagińskimi armiami. Hannibal żył w okresie wielkiego zagrożenia w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego. Zagrożenie to spowodowane było pojawieniem się Republiki Rzymskiej jako wielkiej potęgi. Potęga ta ujawniła się po ustanowieniu jej dominacji nad całymi Włochami. Mimo iż Rzym wygrał pierwszą wojnę punicką, w Kartaginie dominował rewanżyzm, czyli chęć odwrócenia strat terytorialnych. Symbolem tego było przyrzeczenie złożone przez Hannibala swojemu ojcu, w którym mówił, iż nigdy nie będzie on przyjacielem Rzymu.
Druga wojna punicka zaczęła się w 218 roku przed naszą erą zaraz po ataku Hannibala na Saguntum. Był to sojusznik Rzymu w Hiszpanii. To właśnie tam Hannibal rozsławił się w swoich wyczynach wojennych. Przede wszystkim rozsławił się rozpoczęciem wojny w Italii poprzez przekroczenie Alp z północnoafrykańskimi słoniami bojowymi. W ciągu kilku pierwszych lat II wojny punickiej i swojego pobytu w Italii odniósł szereg zwycięstw. Były to zwycięstwa między innymi w bitwach pod Trebią, nad jeziorem Trasimene oraz pod Kannami. Warto zaznaczyć, iż ta ostatnia bitwa jest uważana za jeden z największych wyczynów taktycznych w historii. Hannibal odznaczał się wówczas znaczną umiejętnością określania mocnych oraz słabych stron zarówno swoich, jak i przeciwnika. Wyróżnił się również odpowiednim planowaniem przeprowadzanych bitew. Jego doskonale zaplanowane strategie pozwoliły mu podbić kilka włoskich miast, które były sprzymierzone z Rzymem. Hannibal wówczas okupował większość południowej części Italii przez około 15 lat. Nie udało mu się jednak odnieść decydującego zwycięstwa. Rzymianie, pod wodzą Fabiusza Maksymusa, unikali konfrontacji z nim. Prowadzili zamiast tego wojnę na wyniszczenie. Kontrinwazja na Afrykę Północną, prowadzona przez rzymskiego generała Scipio Africanusa, zmusiła Hannibala do powrotu do Kartaginy. Został on ostatecznie pokonany w bitwie pod Zamą. Jego brat Hasdrubal został wówczas wyparty z Półwyspu Iberyjskiego przez siły