Heinrich Himmler
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Heinrich Luitpold Himmler znany jest jako dowódca sztabu ochrony Rzeszy (SS) oraz główny członek niemieckiej partii nazistowskiej (NSDAP). Himmler był jednym z najpotężniejszych ludzi w nazistowskich Niemczech, a także głównym twórcą Holocaustu.
Podczas I wojny światowej Himmler był członkiem batalionu rezerwowego i nie był wówczas czynnego udziału u służbie wojskowej. Jako młodzieniec studiował rolnictwo na uniwersytecie. Następnie w 1923 roku wstąpił do partii nazistowskiej, a dwa lata później do SS. W 1929 roku Adolf Hitler zaś mianował go Naczelnym Dowódcą SS (Reichsführer-SS). W ciągu kolejnych 16 lat rozbudował SS z zaledwie 290-osobowego batalionu, jakim był jak wstępował do służby, w niemal milionową grupę paramilitarną. Założył także i kontrolował nazistowskie obozy koncentracyjne. Himmler znany był z wysokich umiejętności organizacyjnych i doboru niezwykle kompetentnych podwładnych. Od 1943 roku sprawował funkcje jednocześnie Naczelnego Dowódcy Policji Niemieckiej i Ministra Spraw Wewnętrznych. Nadzorował on wówczas wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne siły policyjne i bezpieczeństwa, w tym Gestapo. Himmler interesował się również różnymi odmianami okultyzmu i tematyką Völkisch,. Elementy tych wierzeń wykorzystał później do opracowania polityki rasowej nazistowskich Niemiec oraz włączył ezoteryczną symbolikę i rytuały do SS. Himmler utworzył jednostki Einsatzgruppen oraz jest odpowiedzialny za budowę obozów zagłady. Będąc nadzorcą nazistowskich programów ludobójstwa Himmler kierował mordem około sześciu milionów Żydów, około pół miliona Romów i innych ofiar. Całkowitą liczbę cywilów zabitych przez reżim szacuje się na jedenaście do czternastu milionów ludzi. Większość z nich stanowili obywatele polscy i radzieccy. Pod koniec II wojny światowej Himmler został na krótko mianowany przez Hitlera dowódcą wojskowym, a następnie komendantem Armii Zastępczej oraz generalnym pełnomocnikiem do spraw administracji całej III Rzeszy. Uświadomiwszy sobie, że wojna jest przegrana, Himmler na chwilę przed końcem wojny usiłował bez wiedzy Hitlera prowadzić rozmowy pokojowe z aliantami. Dowiadując się o tym Hitler usunął go ze wszystkich stanowisk w kwietniu 1945 roku i nakazał jego aresztowanie. Himmler starał się ukrywać, ale został schwytany. Aresztowały go wojska brytyjskie i, gdy jego tożsamość wyszła na jaw, został wsadzony do więzienia. Tam też 23 maja 1945 roku popełnił samobójstwo.
Heinrich Luitpold Himmler przyszedł na świat w Monachium 7 października 1900 roku. Jego rodzicami byli Joseph Gebhard i Anna Maria Himmler. Miał on również dwóch braci: Gebharda Ludwiga i Ernsta Hermanna. Uczył się w gimnazjum w Landshut, gdzie jego ojciec był zastępcą dyrektora. Nauka szła mu dobrze. Miał jednak problemy z ćwiczeniami lekkoatletycznymi. Mając 15 lat podjął treningi w Korpusie Kadetów w Landshut. W grudniu dwa lata później zaś wstąpił do batalionu rezerwowego 11. bawarskiego pułku. Po I wojnie światowej Himmler dokończył naukę w gimnazjum. W latach 1919-1922 zaś studiował rolnictwo w monachijskiej Technische Hochschule. Na studiach Himmler wykazywał antysemityzm, ale nie w stopniu nadzwyczajnym. Starał się zazwyczaj unikać żydowskich kolegów. Podczas drugiego roku studiów Himmler zwiększył swoje starania o karierę wojskową. Udało mu się powiększyć swoje zaangażowanie w paramilitarną działalność w Monachium. W roku 1922 Himmler coraz bardziej interesował się „kwestią żydowską”. Widać było, że jego antysemityzm z roku na rok coraz bardziej rośnie i się ujawnia. Ze względu na szalejącą w ówczesnym czasie w Niemczech hiperinflację i brak pieniędzy na naukę Himmler zmuszony był podjąć niskopłatną pracę biurową. Na tym stanowisku pozostał do września 1923 roku. W sierpniu tego roku Himmler dołączył do nazistowskiej partii (NSDAP). Będąc członkiem paramilitarnych oddziałów Röhma, Himmler brał udział w nieudanej próbie przejęcia władzy w Monachium przez Hitlera i NSDAP. To wydarzenie zapoczątkowało jego karierę polityczną. Był on przesłuchiwany przez policję w sprawie swojej roli w przewrocie. Nie został jednak obciążony zarzutami z powodu braku wystarczających dowodów. Stracił jednak pracę, nie mógł znaleźć nowego zatrudnienia. W latach 1923-24 Himmler poszukiwał swojego światopoglądu. Skupił się wówczas na okultyzmie oraz antysemityzmie. Dla Himmlera partia NSDAP była interesująca, ponieważ jej założenia polityczne pokrywały się z jego własnymi poglądami. Z początku nie uległ on wpływowi Hitlera ani kultowi Führera. Z czasem jednak, dowiadując się więcej o Hitlerze, zaczął uważać go za użyteczną postać partii. Później nawet podziwiał go, a nawet wielbił. Aby wzmocnić i awansować własną pozycję w NSDAP, Himmler wykorzystał chaos w partii po aresztowaniu Hitlera w wyniku przewrotu w Beer Hall. W lutym 1925 roku Himmler został odpowiedzialny za integrację członków obszaru z NSDAP pod przewodnictwem Hitlera. W tym samym roku wstąpił do Sztabu Bezpieczeństwa jako dowódca SS. Pierwszym kierowniczym stanowiskiem Himmlera w SS było od 1926 roku stanowisko dowódcy okręgu SS w Dolnej Bawarii. W styczniu 1927 roku został mianowany przez Strassera zastępcą szefa do spraw propagandy. Miał on tam dużą swobodę działania. Zbierał on statystyki dotyczące liczby Żydów, masonów i wrogów partii. We wrześniu 1927 roku Himmler przedstawił Hitlerowi swoją wizję przekształcenia SS w lojalną, potężną i czystą rasowo jednostkę elitarną. Hitler, przekonany, że Himmler jest odpowiednim człowiekiem do tego zadania, mianował go zastępcą szefa SS, z rangą SS-Oberführera. W styczniu 1929 roku Himmler za zgodą Hitlera objął stanowisko szefa SS. Himmler znacznie rozbudował szeregi SS. Do 1930 roku Himmler przekonał Hitlera do prowadzenia SS jako odrębnej organizacji, choć oficjalnie nadal podlegała ona grupie SA. We wrześniu 1930 roku Himmler po raz pierwszy został wybrany na posła Rzeszy. 30 stycznia 1933 roku zaś Hitler został mianowany przez prezydenta Paula von Hindenburga kanclerzem Niemiec. 1 sierpnia 1934 roku rząd Hitlera uchwalił ustawę zakładającą, że po śmierci von Hindenburga urząd prezydenta zostanie zniesiony. Kompetencje prezydenckie miały zostać wówczas połączone z kompetencjami kanclerza. Von Hindenburg zmarł następnego dnia rano. Równocześnie Hitler został głową państwa i szefem rządu z tytułem wodza i kanclerza. Zdobycie władzy przez partię nazistowską dało Himmlerowi i SS nieograniczone możliwości rozwoju. Rygorystyczne kryteria członkostwa w SS gwarantowały, że wszyscy członkowie należeli do aryjskiej rasy panów Hitlera. W 1931 roku Himmler mianował Heydricha dowódcą Departamentu IV, czyli tak zwanej policji politycznej. Następnie Himmler i Heydrich obejmowali policję polityczną kolejnych krajów związkowych. 1 stycznia dwa lata później Hitler awansował Himmlera do stopnia SS-Obergruppenführera. Było to stanowisko równe rangą starszym dowódcom SA. 2 czerwca zaś Himmler został mianowany Reichsleiterem. Był to drugi najwyższy politycznie stopień w partii nazistowskiej. W dniu 10 lipca Himmler został zaś mianowany pruskim radcą stanu. Niedługo potem utworzył on następnie Główny Urząd Rasy i Osiedlenia SS. Wydział ten odpowiadał za realizację polityki rasowej i kontrolę „integralności rasowej” członków SS. Himmler oczekiwał wówczas, iż każde małżeństwo SS będzie miało co najmniej czworo dzieci. Miało to stworzyć pulę lepszych genetycznie przyszłych członków SS. W marcu 1933 roku, niespełna trzy miesiące po przejęciu władzy przez nazistów, Himmler stworzył pierwszy oficjalny obóz koncentracyjny w Dachau. Hitler zapowiedział wówczas, że nie chce, aby był to kolejny obóz dla więźniów. Pod kon
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!