Henryk VIII

Henryk VIII – urodził się 28 czerwca 1491 roku w Greenwich, był królem Anglii, panował od 21 kwietnia 1509 roku do końca swojego życia tj. 28 stycznia 1547 roku. Zmarł w Londynie. Był drugim monarchą z dynastii Tudorów (po ojcu Henryku VII). Od 1542-47 był również królem Irlandii. Doprowadził do rozłamu z kościołem rzymsko-katolickim oraz do stworzenia kościoła anglikańskiego, które będzie niezależne od papieża, ale podporządkowany królowi Anglii. Dokonano kasaty klasztorów. Znany jest również z tego, że był sześciokrotnie żonaty – z czego dwie swoje żony skazał na śmierć poprzez ścięcie.
Za jego panowania podpisał ustawy, rozdzielające Kościół anglikański i Katolicki i ustanowił siebie – Henryka VIII głową kościoła anglikańskiego.
Podpisał ustawy:
O unii 1536-43, które połączyły Anglię i Walię w jedno państwo
O sodomii zwane Buggery Act.
O czarach (zwane Wircraft Act) – za czary skazywano na karę śmierci.
Henryk VIII uwielbiał grać w karty i kości. Gdy był młody grywał w tenisa i lubił udawać się na polowania. Był utalentowany muzycznie, lubił komponować i pisać wiersze. Legenda przypisuje mu autorstwo popularnej piosenki Greensleeves (Zielone rękawy). Napisał dzieło krytykujące nauki Martina Lutra za co w 1521 roku otrzymał tytuł obrońcy wiary. W okresie jego panowania wybudowano kaplicę King’s College, Oxford, Pałac Nonsuch, Opactwo westminsterskie, kościół Church Christ, Pałac Hampton Court. Inwestował spore środki we flotę, zwiększając stopniowo ilość okrętów z pięciu do pięćdziesięciu trzech.
Gdy zasiadał na tronie był niepełnoletni, w związku z tym regencję w jego imieniu sprawowała jego babcia – Małgorzata, która była hrabiną Richmond i Derby. Od czerwca do października 1513 roku regentką Henryka VIII była jego pierwsza żona Katarzyna Aragońska. Od maja do lipca 1520 roku obowiązki regenta przekazano księciu Norfolk – Thomasowi Howardowi. Od lipca do września 1544 natomiast monarchę, który przebywał we Francji zastępowała jako regentka ostatnia żona Henryka VIII – Katarzyna Parr.
Henryk był trzecim dzieckiem Henryka VII i Elżbiety York, przyszedł na świat w pałacu Placentia W Greenwich. Tylko trójka z szóstki jego rodzeństwa dożyła dorosłości – Artur, Małgorzata i Maria. Jego ojciec został królem w wyniku podboju, odebrał władzę siłą i umocnił swoją pozycję dzięki małżeństwu z Elżbietą, która była siostrą Edwarda V. We wczesnym dzieciństwie Henryk VIII otrzymał wiele szlacheckich tytułów.
W 1501 roku brał udział w ślubie swojego brata Artura z Katarzyną Aragońską. Artur miał wtedy 15 lat, natomiast Katarzyna była o rok starsza. Nowożeńcy wyjechali w podróż poślubną do Walii. Artur wkrótce zachorował i umarł. W związku z tym zaledwie jedenastoletni Henryk został następcą tronu.
Henryk VII pragnął umocnić związek między Anglią i Hiszpanią poprzez małżeństwo swojego syna z Katarzyną Aragonską, która była wdową po jego bracie Arturze. Jednak, aby Henryk mógł to zrobić musiał najpierw otrzymać od papieża dyspensę. Miał wtedy 11 lat, Katarzyna powiedziała, że jej pierwsze małżeństwo nie zostało skonsumowane, jednak, gdyby mówiła prawdę, dyspensa nie byłaby wymagana. Strona angielska i hiszpańska, uznały, że konieczne jest jej uzyskanie, aby oddalić jakiekolwiek wątpliwości co do ważności małżeństwa. Królowa Izabela – matka Katarzyna zaczęła się niecierpliwić, w związku z tym papież wydał bullę, w której udzielił dyspensy i małżeństwo mogło być zawarte. 14 miesięcy po śmierci brata Artura, Henryk zaręczył się z wdową po nim. W 1505 roku Henryk VII nie był już zainteresowany sojuszem z Hiszpanią i młody książę Walii został przymuszony do wydania oświadczenia jakoby zaręczyny zorganizowano bez jego zgody.
W 1509 roku, po śmierci ojca – Ferdynand Ii Aragoński, ojciec Katarzyny zaczął naciskać na jej ślub. Chciał przez to osiągnąć kontrolę nad Anglią. Na prośbę umierającego ojca Henryka VII Tudora, Henryk poślubił Katarzynę po dziewięciu tygodniach od dnia objęcia tronu. Mimo że zarówno papież – Juliusz II i arcybiskup Canterbury – William Warham mieli dosyć sporo zastrzeżeń do tego małżeństwa. Henryk i Katarzyna zostali koronowani 24 czerwca 1509 roku w opactwie westminsterskim. Katarzyna poroniła pierwsze dziecko w 1510 roku, a 1 stycznia 1511 urodziła syna Henryka, który niestety zmarł 22 lutego. Na początku swoich rządów, Henryk unikał angażowania się w rządzenie i administrację. Dwa lata po objęciu tronu, sprawy państwowe nadzorował Richard Fox – biskup Winchester oraz Wiliam Warham. OD 1511 władzę przejął Tomasz Wolsey. W 1511 roku Henryk przyłączył się do Ligi Świętej przeciwko francuskiemu królowi Ludwikowi XII. W 1516 roku królowa urodziła córkę Marię, co obudziło w Henryku nadzieję na posiadanie męskiego potomka. Objęcie tronu przez Henryka VIII było pierwszym od dawna pokojowym przejęciem władzy w Anglii. Jednak liczni kwestionowali prawa dynastii Tudorów do angielskiego tronu. Anglicy nie wyrażali aprobaty i nie darzyli zaufaniem rządzących kobiet. Królowa Katarzyna była w ciąży co najmniej sześć razy, niestety nie dała Henrykowi syna, który przeżyłby okres wczesno niemowlęcy. Henryk VIII miał liczne kochanki – Marię Boleyn, Elżbietę Blount (z którą miał nieślubnego syna Henryka FitzRoya). W 1526 roku okazało się, że królowa Katarzyna nie będzie mogła mieć więcej dzieci. Dlatego Henryk porzucił ją i związał się z siostrą swojej kochanki Marii Boleyn – Anną. Henryk VIII wręcz obsesyjnie marzył o posiadaniu męskiego potomka, który byłby przedłużeniem rodu. Henryk VIII dążył do rozwiązania małżeństwa z Katarzyną, głównie dlatego, że nie była już w stanie urodzić mu syna. Te żmudne starania zostały nazwane przez historyków królewską wielką sprawą. Kardynał Wolsey i William Warham wszczęli dochodzenie, aby dowieść nieważności małżeństwa. Jednak Katarzyna dalej obstawała przy tym, że nigdy nie skonsumowała pierwszego małżeństwa z Arturem, bratem Henryka, dlatego nie było żadnych przesłanek do anulowania małżeństwa z Henrykiem. Śledztwo zostało przerwane. Henryk bez wiedzy kardynała Wolseya, zwrócił się do Stolicy Apostolskiej, aby dowieść, że papieska bulla była uzyskana w drodze podstępu w związku z tym była nieważna. Poprosił również papieża Klemensa VII, aby udzielił mu pozwolenia na małżeństwo z jakąkolwiek inną kobietą. Klemens VII nie zgodził się na unieważnienie małżeństwa, lecz udzielił dyspensy Henrykowi myśląc, że nie będzie miała ona zastosowania tak długo jak Henryk pozostanie mężem Katarzyny. W końcu papież uznał, że bulla papieska, która zezwalała na małżeństwo Henryka i Katarzyny była nieważna. 25 stycznia 1533 roku Henryk VIII wziął ślub z Anną Bolyen, w maju ogłoszono nieważność ślubu z Katarzyną, a później potwierdził ważność ślubu z Anną. Księżniczka Maria została uznana za dziecko z nieprawego łoża i na miejscu dziedziczki tronu, zastąpiła ją córka Anny – Elżbieta. Katarzyna straciła tytuł królowej i stała się księżną wdową Walii, Maria straciła tytuł księżniczki, mogła używać jedynie tytułu lady. Katarzyna zmarła na raka w 1536 roku.
Papież nie był zadowolony z praktyk Henryka VIII, dlatego ekskomunikował Henryka w lipcu 1533 roku. W 1534 roku przypieczętowano rozłam w Kościele. Parlament odrzucił decyzje papieża i uznał za ważne małżeństwo Henryka VIII z Anną wydając akt sukcesji w 1534 roku. Przeciwników polityki religijnej Henryka VIII mordowano. Cromwell stał się wicekrólem do spraw duchowych, mógł wizytować klasztory. Pozornie miał to robić, aby sprawdzać, czy stosują się do królewskich zasad, jednak w rzeczywistości chciał opodatkować kościelne