Henryk Walezy
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Henryk Walezy przyszedł na świat 19 września 1551 roku we Francji jako Edward Aleksander.RODZICE HENRYKA WALEZEGORodzicami chłopca była para królewska – król francuski Henryk II Walezjusz oraz królowa Katarzyna Medycejska. Małżeństwo pary zaaranżował Klemens VII, krewniak Katarzyny. Papież pragnął umocnić wpływy Medyceuszy, ale również zawrzeć sojusz francusko-papieski. Klemens zaproponował niebotycznie wielki posag, którego nie posiadał w swoim skarbu. Nie miał jednak zamiaru rezygnować ze swojego planu, więc zaciągnął pożyczkę, by móc wypłacić zobowiązanie.Klemens zmarł jednak przed spłatą całego posagu, a rodzina Henryka nie zamierzała zapomnieć o obiecanej fortunie – papież obiecał 100 tys. ecu. Kolejny papież oznajmił, że nie będzie zawracał sobie głowy zobowiązaniem nieodpowiedzialnego poprzednika. Cały dwór plotkował o niekomfortowej sytuacji Katarzyny Medycejskiej, pozwalano sobie nawet na docinki dotyczące faktu, że nie przyszła na świat w rodzinie królewskiej, tylko była księżną. Kobiety nie akceptował nawet ojciec małżonka, który często nie chciał z nią nawet rozmawiać.Ojciec Henryka Walezego darzył miłością jedynie swoją metresę – Dianę de Poitiers, która była kobietą jego życia. Metresa manipulowała królem, aby zyskiwać przywileje i kosztowności.Katarzyna nie mogła przez długi czas zajść w ciążę, co irytowało jej małżonka. Dworzanki plotkowały o jej bezpłodności, a Henryk II Walezjusz planował odesłać kobietę. Metresa króla jednak zachęcała mężczyznę, aby dał jeszcze szanse królowej, zachęcała go, aby spędzał z nią noce i dzielił z nią łoże. Diana obawiała się, że gdybym monarcha wybrał nową żonę, to zagroziłaby ona pozycji metresy, która wtedy była najważniejszą damą na dworze królewskim we Francji.Katarzyna jednak zyskała w oczach Francuzów, gdy rodziła dzieci. Mąż niekiedy liczył się z jej zdaniem.DZIECIŃSTWO I MŁODOŚĆ. RODZEŃSTWO HENRYKAOd narodzin wiadomo było, że młody Edward Aleksander nie zasiądzie na francuskim tronie, ponieważ nie przyszedł na świat jako pierworodne dziecko pary królewskiej.Edward nie spędził w dzieciństwie zbyt wiele czasu przy ojcu, ponieważ ten nie zamierzał zawracać sobie głowy sprawami związanymi z wychowaniem potomstwa. Często udawał się w podróże wraz ze swoją ukochaną metresą.Warto wspomnieć, że najstarsze dzieci pary królewskiej zmagały się z napadami agresji, nerwicą, nadpobudliwością, chorowitością i fazami manii prześladowczej. Z kolei Edward, Małgorzata oraz Herkules cieszyli się zdrowiem, nienajgorszą urodą oraz spokojem. Młodsze dzieci króla wyróżniały się inteligencją, a także zdolnościami humanistycznymi. Katarzyna Medycejska nie kryła zachwytu, gdy dowiedziała się o postępach syna w nauce.Edward spędzał wiele czasu na dworze matki, która dbała, by w jej towarzystwie pojawiały się kobiety o bajecznej urodzie i zasobnych portfelach. Królowa nauczała damy, jak owinąć sobie mężczyzn wokół palca.Dla rodzeństwa Edwarda szybko znaleziono małżonków. Dla siostry młodzieńca, Elżbiety de Valois, ojciec urządził wielki turniej rycerki i zabawy na dworze, gdy wyszła za mąż za Filipa II Habsburga. Król postanowił wziąć udział w zabawie i się pojedynkować. Odsłonił hełm, aby lepiej widzieć przeciwnika, który wbił mu niezamierzenie lancę w oko. Przeciwnik przeprosił monarchę i szczerze się przejął, ale Henryk wybaczył mężczyźnie i przekonał go, aby zachował spokój. Królem natychmiast zajęło się czterech medyków. Monarcha stracił przytomność i zmarł 10 lipca 1559 roku. Warto wspomnieć, że Katarzynie noc wcześniej śniło się, że jej małżonek stracił oko, więc usiłowała powstrzymać go przed pojedynkiem.Po śmierci króla władzę przejął najstarszy syn pary królewskiej – Franciszek II Walezjusz. 24 kwietnia 1558 roku poślubił córkę króla Szkocji – Marię Stuart. Franciszek szczerze pokochał małżonkę, był nią wręcz oczarowany. Maria odebrała staranne wykształcenie, pisała i czytała, posługiwała się językiem francuskim, a także włoskim, łaciną oraz szkockim. Dobrze jeździła konno i poznała tajniki sokolnictwa. Dodatkowo panna oczarowywała swoją wyjątkową urodą i wyprostowaną postawą. Młody monarcha zamiast skupić się na tronie stale zerkał w stronę Marii.Franciszek zmarł na infekcję ucha. Królem został więc Karol, a Katarzyna stała się regentką. Matka Edwarda rozglądała się za okazją także dla Edwarda. Regentka chciała doprowadzić do zaręczyn syna z hiszpańską księżniczką, ale dzieci nie mogły ze sobą rozmawiać. Hiszpańska etykieta zaskoczyła Francuzów swoją surowością i brakiem swobody. Do zaręczyn nigdy nie doszło, a Katarzyna ponownie zajęła się szukaniem okazji dla syna.Podczas bierzmowania Edward stał się Henrykiem.HENRYK I JEGO TALENT POLITYCZNY. KWESTIE MATRYMONIALNEHenryk znał się na polityce lepiej niż jego znudzeni bracia, którzy najchętniej udawali się na polowania. Młodzieniec bywał w salach, w których podejmowano najważniejsze decyzje państwowe.. Uczył się, jak ugłaskać przeciwnika i wodzić go za nos. Poznał też tajniki wojskowości. Mężczyzna zasiadł w Radzie Królewskiej, a praca w zamku sprawiała mu niemałą przyjemność. Całymi dniami potrafił siedzieć przy biurku i zajmować się sprawami administracyjnymi. Narzucał sobie plan i nie odpuszczał żadnego z zadań, które znalazło się na liście. Katarzyna Medycejska nie pogodziłaby się z losem, gdyby nie znalazła korony dla swojego najzdolniejszego potomka.Henryk poślubił księżną Mercoeur – Ludwikę Lotaryńską. Kobieta wpadła w oko mężczyźnie, była urodziwą i szczupłą blondynką o delikatnym głosie. Do ślubu doszło po koronacji Henryka na króla Francji, choć zaręczyć się miał z Anną Jagiellonką, która była starsza od potencjalnego narzeczonego o trzydzieści lat. Monarcha zwlekał więc z podróżą do Polski, zatrzymywał się wiele razy podczas podróży. Dodatkowo Anna słynęła z nieprzyjemnej, posępnej urody i trudnego charakteru. Kobieta odznaczała się wyniosłością, dociekliwością, zmiennością nastroju. Miewała też kaprysy i krytykowała ludzi ze swojego otoczenia. Nowy monarcha mocno się więc zniechęcił. Uznano ostatecznie bal koronacyjny za zaręczyny pary, czym oburzył się świeżo obrany król.STARANIA O KORONĘ POLSKĄSzansa na tron rodziła się na ziemiach polskich. W Polsce umierał Zygmunt II August, który nie pozostawił po sobie męskiego potomka, który mógłby przejąć władzę. Sekretarz zmarłego monarchy poinformował dwór francuski o możliwości ubiegania się o tron przez zdolnego Henryka.Poselstwo Katarzyny odwiedziło konającego Zygmunta II Augusta, ponieważ politycy pragnęli ślubu siostry Zygmunta z Henrykiem, lecz do rozmów nie doszło. Medycy nie dopuszczali ludzi z zewnątrz do cierpiącego monarchy, który zapewne nie miał sił do prowadzenia negocjacji.Warto jeszcze wspomnieć, że wcześniej miała miejsce we Francji noc świętego Bartłomieja. Matka Henryka planowała małżeństwo Henryka IV Wielkiego z Małgorzatą. Królowa kłamała, że papież udzielił pozwolenia na zawarcie związku małżeńskiego przez parę. Ważne jest, że Henryk IV był kalwinistą.Doszło do zamieszek w podzielonej religijnie Francji. Hugenoci i katolicy stale wdawali się w awantury, a rodzina królewska wiedziała, że musi zabić rebeliantów. Kalwiniści grozili dworowi śmiercią. Historycy szacują, że śmierć poniosło pięć tysięcy osób.Gdy poselstwo ponownie wybrało się na ziemie polskie, to zaskoczyli je obywatele polscy, którzy wiedzieli o masakrze. Nie chcieli nawet myśleć, że ktoś z tamtej rodziny królewskiej zasiądzie na tronie Polski. Posłowie dokładali więc wszelkich starań, aby wybielić postać mężczyzny. Opowiadano, że Henryk usiłował pokojowo zakończyć zamieszki i starał się rozmawiać z rebeliantami. Pisano nawe
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!