Herod Wielki

Herod I znany jest również jako Herod Wielki. Był on rzymskim władcą Judei, zwanym nieraz również królestwem Herodian. Historia jego spuścizny jest przedmiotem sporów wielu historyków. Herod znany jest między innymi z kolosalnych projektów budowlanych w całej Judei. Przede wszystkim odbudował Drugą Świątynię w Jerozolimie oraz rozbudował Górę Świątynną w kierunku północnym. Rozbudował też Grób Patriarchów w Hebronie oraz wybudował port w Cezarei Maritimskiej i twierdzę w Masadzie i Herodium. Jego panowanie wzbudza dyskusję wśród uczonych i historyków, niektórzy uważają jego spuściznę za dowód sukcesu, inni zaś za pamiątkę po jego despotycznych rządach. Herod pojawia się również w chrześcijańskiej Ewangelii Mateusza jako władca Judei, który nakazuje dokonanie masakry niewiniątek w czasie narodzin Jezusa. Po śmierci Heroda Rzymianie podzielili jego królestwo między trzech synów i siostrę: Archelausa, Heroda Antypasa, Filipa i Salomeę. Archelaus został etnarchą Judei, Samarii i Idumei, Herod Antypas został tetrarchą Galilei i Peraei, Filip został tetrarchą terytoriów na północ i wschód od Jordanu, natomiast Salome I otrzymała toparchię obejmującą miasta Jabneh, Aszdod i Phasaelis.
Herod urodził się około 72 roku przed naszą erą w Idumei, na południe od Judei. Był on drugim synem Antypatera Idumejczyka i Cypros. JEgo ojciec był wysokim urzędnikiem pod wodzą etnarchy Hyrkanusa II, natomiast matka była arabską księżniczką nabatejską z miasta Petra w dzisiejszej Jordanii. Herod został wychowany na Żyda.
Swoje dojście do władzy Herod w dużej mierze zawdzięcza dobrym stosunkom swojego ojca z Juliuszem Cezarem. To właśnie ten władca powierzył Antypaterowi sprawy publiczne Judei. Herod został najpierw około roku 47 przed naszą erą mianowany namiestnikiem prowincji Galilei. Miał on wówczas około 25 lub 28 lat. Gospodarował on na tym stanowisku podatkami z tego regionu dla senatu rzymskiego. Odnosił tam również sukcesy w pozbywaniu się bandytów. Herod w tym samym czasie utrzymywał dobre stosunki z Sekstusem Cezarem, pełniącym obowiązki rzymskiego namiestnika Syrii. To właśnie Sekstus Cezar mianował go później generałem Coelesyrii i Samarii. Herod cieszył się znacznym poparciem Rzymu, ale jego brutalność została potępiona przez Sanhedryn. W 41 roku przed naszą erą Herod i jego brat Fazael zostali mianowani tetrarchami przez rzymskiego przywódcę Marka Antoniusza. Mieli oni wspierać Hyrkanusa II będącego u władzy, ale niedługo potem tron Hyrkanusa przejął jego bratanek. Herod uciekł wówczas do Rzymu. Tam zaś został niespodziewani