Ile trwało Powstanie Warszawskie

Powstanie Warszawskie było próbą wyzwolenia Warszawy spod okupacji niemieckiej. Mieszkańcy stolicy uznali, że mają dość traktowania jako ludzie gorszej kategorii. Powstanie Warszawskie wybuchło pierwszego sierpnia 1944 r., trwało zaś do 2 października. Łatwo możemy wyliczyć, iż trwało 63 dni. Norman Davies, profesor i historyk, który pisze o Powstaniu Warszawskim uznał, że należy doliczyć czas, kiedy Warszawiacy po podpisaniu rozejmu w Ożarowie Mazowieckim, wychodzili z miasta w kierunku Pruszkowa gdzie mieścił się Dulag 121 oraz do Ożarowa Mazowieckiego. Powstanie Warszawskie powinniśmy traktować jako element większej układanki, dokładnie rzecz ujmując Akcji Burza, którą datujemy na okres od stycznia 1945 r. do stycznia 1945 r. Warszawa podzielona jest na dzielnice, trzeba więc dodać, że każda walczyła określoną ilość czasu. Najszybciej upadło Powstanie Warszawskie na Pradze, pułkownik Antoni Żurowski uznał, że nie ma sensu wykrwawiać dzielnicy i walczył ledwie kilka dni. Dla mnie jako dla prażanina, epizod ten jest niezmiernie ważny. Jestem przewodnikiem turystycznym i podkreślam, że gdy stolica walczyła, wtedy na obszarze mojej rodzinnej dzielnicy działały katownie. Hubert Smoczyk, mój znajomy i kolega po fachu, również przewodnik za każdym razem, gdy mówi o Pomniku Braterstwa Broni określa go jako pomnik trzech walczących, czterech śpiących. Bolszewicy z jednej strony nie brali udziału w walkach o Warszawę, z drugiej natomiast organizowali sieć terroru. Powstanie Warszawskie wybuchło pierwszego sierpnia o godz. 17:00. Tego uczymy w szkołach i taka jest oficjalna wersja. Trzeba zaznaczyć, że m.in. na Żoliborzu, Powstanie wybuchło wcześniej, w godzinach wczesno popołudniowych. Powstanie planowane na godz. 17:00 wyklucza element zaskoczenia, historycy uważają, że powinno mieć początek w nocy, gdyż w ten sposób uda się zaskoczyć skutecznie przeciwnika. Wybuch Powstania Warszawskiego o godz. 17:00 stanowi wodę na młyn dla autorów takich opracowań jak m.in. „Obłęd ’44”. W sierpniu upadła Wola oraz Ochota, Niemcy dopuścili się na żołnierzach Armii Krajowej, a także na cywilach aktów terroru i przemocy. Miałem przyjemność poznać ś.p. Mścisława Luzie, syna Wandy Luzie „warszawskiej Niobe”. Opisy które przedstawił były przerażające, obejmują gwałty na Kobietach, mordy bagnetami oraz akty palenia mieszkańców Woli oraz Ochoty. W szczególnie negatywny sposób zapisali się Oskar Dirlewanger, Erich von dem Bach Zelewski i Heinz Reinefarth. Część z nich nie poniosło kary za brutalne mordy. Sowieci nigdy nie zainteresowali się zbadaniem mordów mających miejsce w trakcie Rzezi Woli oraz Ochoty. Był to niewygodny temat dla strony rosyjskiej, w jaki spo