Imperium Aleksandra Wielkiego
Aleksander Wielki – informacje
Aleksander Wielki (nazwa jest trochę myląca, ponieważ mierzył 160 cm wzrostu, jednakże odnosi się ona do jego zasług i potęgi), zwany także Aleksandrem III Macedońskim, pochodził z dynastii Argeadów. Urodził się w dawnej stolicy swojej ojczyzny Macedonii – w Pelli, 19 lub 20 lipca 356 roku przed naszą erą. Był jedynym dzieckiem królewskiej pary Filipa II Macedońskiego i regentki Epiru Olimpias z rodu Ajakidów. Od razu po jego urodzeniu, zaczęto wymyślać legendy i wysławiać jego imię, tak jak zazwyczaj robiło się to w Macedonii. Porównywano go między innymi do spłonięcia świątyni Artemidy w Efezie, która uznawana była za jeden z siedmiu cudów świata (ponieważ urodził się w tym samym dniu, uznawano, że to on jest siódmym cudem). Niektórzy spekulowali, że jest to znak, że będzie władcą Azji, co też niedługo później się spełniło. Mimo że Aleksander miał jeszcze dwójkę rodzeństwa: starszego Filipa Arridajosa (późniejszego Filipa III Arridajosa) i młodszą o parę lat Kleopatrę, to byli oni z innego małżeństwa Filipa II. Mimo że to brat Aleksandra był najstarszy, to ich ojciec zwracał uwagę na tego drugiego, którego w przyszłości widział na tronie jako swojego następcę. Z jego dzieciństwa nie ma wielu zapisków, jednakże zachowało się wiele anegdot, z których można wyczytać, że Aleksander był wysportowany, inteligenty i ambitny. Mimo ojcowskich zachęt do sportu, Aleksander wolał czytać książki i zajmować się nauką (opanował większość greckich lektur). W wieku 12 lat nauczył się ujarzmiać wierzchowce. Umiejętność ta przydała mu się podczas oswajania jednego z najtrudniejszych do oswojenia koni. Nikt nie mógł sobie z nim poradzić, dopiero Aleksander zauważył, że koń boi się własnego cienia, co też wykorzystał w ujarzmianiu wierzchowca. Niedługo później nazwał go Bucefał i oficjalnie mianował go swoim rumakiem. Nie rozstał się z nim aż do śmierci konia w 326 roku p.n.e. (przed naszą erą). Na jego cześć nazwał nawet miasto położone nad rzeką Hydaspes w Indiach, gdzie zakończył swoją ekspansję, nazywając je Bukefala, to tam zmarł jego wierzchowiec, i to tam Aleksander go pochował. Sam Aleksander Wielki zmarł po 13 latach rządów, mając niecałe 33 lata, 10 czerwca 323 r. p.n.e. w Babilonie podczas powrotu do Macedonii, z przyczyn nieustalonych. W tym samym roku, kilka miesięcy po śmierci Aleksandra, urodził mu się jedyny syn – późniejszy Aleksander IV, którego matką była Roksana.
Imperium Aleksandra Wielkiego – informacje
Swojej światowej potęgi Aleksander Wielki na pewno nie zbudowałby bez swojego ojca Filipa II. To on rozpoczął
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
świetne zarządzanie Macedonią, i to on doprowadził do zdobycia hegemonii nad państwami greckimi Spartan i Ateńczyków (stolice: Teby i Ateny). Pozwoliło to jego potomkowi na kontynuowanie ekspansji na całym świecie, ponieważ to właśnie te dwa kraje były największymi wrogami po Persach. I to właśnie na nich zamierzał najechać Aleksander Wielki. Podczas swoich nieustannych najazdów podbił kilkanaście krajów, przez co powiększył terytorium Macedonii, które sięgało od praktycznie całkowicie zajętej Azji, aż po Morze Czarne i dzisiejszą południową Europę. Najważniejszymi starciami podczas jego podbojów były bitwy z Persami. Pierwszą z nich była bitwa nad rzeką Granik w 334 roku p.n.e. Drugą była bitwa pod Issos w 333 roku p.n.e. A trzecią, a zarazem ostatnią była bitwa pod Gaugamelą w 331 roku p.n.e. W każdej z tych walk Aleksander rozgramiał Persów, mimo mniejszej ilości wojsk. Najważniejszym czynnikiem, który na to wpływał była brawurowa szarża, która wręcz rozbijała żołnierzy jak kula kręgle. Po kolejnych (słabszych) walkach przejął Egipt, który był pod władaniem Dariusza III, co skutkowało całkowitym rozgromieniem Persów. W Egipcie niedługo później Aleksander ogłosił się następcą faraonów, przez co zyskał przychylność tamtejszej ludności. W 330 roku p.n.e. współpracownicy Dariusza III zamordowali go, by zyskać wdzięczność i przychylność Aleksandra. Ten natomiast nie zważał na to i ogłaszając ich zdrajcami swojego króla skazał ich na śmierć (był szlachetny i chciał w ten sposób pokazać także swoim współpracownikom, co się z nimi stanie, jeżeli go zdradzą), po czym pochował z godnością ciało Dariusza III. Kolejnym krokiem Aleksandra było zajęcie perskiej stolicy Persepolis. Niedługo później mianował się królem Persji. Oznajmił Grekom, że wszystkie dawniej wyrządzone im krzywdy przez Persów zostały pomszczone (chciał zostać bohaterem Grecji). W 326 r. p.n.e. zakończyła się ekspansja imperium macedońskiego, które dotarło aż do Indii. Aleksander Wielki nie tylko kilkukrotnie powiększył terytorium Macedonii, lecz także zawarł wiele stosunków przyjacielskich i polepszył gospodarkę, a także relacje z innymi państwami. Bezapelacyjnie przyczynił się do szybszego i lepszego rozwoju swojego kraju. Mimo że rządził tylko trzynaście lat to wprowadził ogromne zmiany, które skutkowały powstaniem m.in. kultury hellenistycznej. Niedługo po jego śmierci, najważniejsi oficerowie w państwie podzielili Macedonię między siebie. Jeszcze przez wiele lat niektóre z tych królestw dominowały Bliski Wschód, jednak nie da się ukryć, że ich przywódcy całkowicie zmarnowali potencjał, którym dysponowała Macedonia po śmierci Aleksandra Wielkiego.
Dodaj komentarz jako pierwszy!