Irma Grese

Irma Grese urodziła się 7 października 1923 roku, była trzecim dzieckiem z pięciorga rodzeństwa. Miała starszą siostrę i starszego brata oraz młodszego brata i młodszą siostrę. Ojciec Irmy był mleczarzem. Matka Irmy ciężko pracowała zajmując się dziećmi. Pewnego dnia wysłała dzieci po ojca do gospody, a w tym czasie wypiła kwas solny. Alfred Grese zawiózł zonę do szpitala, jednak mimo udzielonej pomocy zmarła. Grese ponownie ożenił się w 1939 roku. Wydarzenia to, a zwłaszcza utrata matki na pewno wywarły duży wpływ na młodą dziewczynę. Z pewnością wpłynąć mogły na powstanie u niej zaburzeń o charakterze dyssocjalnym. Dziewczyna z pewnością obawiała się przyszłości, odczuwała przed nią lęk. Mogła się także obawiać despotycznego ojca.
Wczesne dzieciństwo Irmy nie wyróżniało się niczym szczególnym. Po dojściu do władzy Hitlera, w 1933 roku w życie weszła reforma nauczania. Wspominając okres szkolny jej siostra stwierdziła, że Irma nigdy nie brała udziału w konfliktach z innymi dziewczynkami, nigdy nie dopuszczała się wobec nich przemocy. Zarówno Irma, jak i jej siostra należały do organizacji młodzieżowej Liga Niemieckich Dziewcząt. Była to organizacja, która przygotowywała młode kobiety do działalności partyjnej. Młodość na wsi, w środowisku, w którym było niewiele możliwości rozrywki, sprzyjała z pewnością zaangażowaniu w coś nowego. Przynależność do grupy młodzieżowej dawała możliwość ucieczki przed tyranizującym rodzinę ojcem, pracy w gospodarstwie. Prawdopodobnie ojciec nie chciał, żeby córka wstąpiła do organizacji, jednak ten właśnie sprzeciw jeszcze bardziej motywował ją do uczestnictwa w spotkaniach. Konflikt, który to spowodowało, doprowadził do ucieczki Irmy z domu. Po ukończeniu czternastu lat podjęła pracę w mleczarni, następnie w sklepie. W młodzieżowej organizacji przeszła szkolenie dla pielęgniarek. W wieku piętnastu lat odbywała praktyki w szpitalu rekonwalescencyjnym SS. Grese pojechała do Ravensbruck w marcu 1941 roku. Powiedziano jej, że ma wrócić jak będzie miała osiemnaście lat i zyska prawo do zaciągnięcia się do służby w obozie. Przez kolejne trzynaście miesięcy pracowała w mleczarni. W 1942 roku zaciągnęła się dobrowolnie do służby jako Aufseherin.
Oprócz nadzorowaniem pracy więźniarek Grese wykonywała także inne obowiązki. Pracowała jako telefonistka, nadzorczyni oddziału ogrodniczego, jako cenzorka poczty. W wieku dwudziestu lat awansowała na Oberaufseherin i uzyskała prawo do kontrolowania 31 baraków, w których przebywało około 30 00 kobiet. Miała także prawo do od