Dynastia Jagiellonów to jedna z dwóch dynastii dziedzicznych, która rządziła na terenie Polski, Królestwem Polskim. Jagiellonowie pod wspólnym berłem rządzili Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim. Lata panowania dynastii Jagiellonów w Polsce przypadają na 1386 do 1572. Początek dynastii Jagiellonów jest ściśle związany z małżeństwem, sojuszem między Polską rządzoną pod berłem Króla Jadwigi z rodu Andegawenów, córki Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniacki koronowanej w 1384 roku na Króla Polski, a Wielkim Księciem Litewskim Jogailą, który po chrzcie przyjął imię Władysław II Jagiełło. Był on synem Wielkiego Księcia Litewskiego Olgierda Giedyminowicza. W 1381 roku trwająca już Litewska wojna domowa dosięga Jagiełłę. Jego stryj Kiejstut przejmuje władzę w Wielkim Księstwie Litewskim. Jagiełło zostaje wraz z rodziną wysłany do Witebska, rok później Władysław Jagiełło odzyskuje Litewski tron. W 1382 roku Wielkie Księstwo Litewskie i Państwo Zakonu Krzyżackiego zawierają czteroletni rozejm pomiędzy oboma krajami. Dla Jagiełły jest to zwieńczenie trudów dyplomatycznych. Litwini wielokrotnie przez lata byli najeżdżani przez Krzyżaków, którzy plądrowali i palili zdobyte tereny oraz mordowali ludność cywilną. Głównym założeniem pokoju było to, że Wielkie Księstwo Litewskie przyjmie chrzest w ciągu czterech lat. Jedyną szansą na prowadzenie spokojnej polityki względem Zakonu Krzyżackiego było małżeństwo z Polskim królem Jadwigą Andegaweńską. Zawarta w 1385 roku Unia w Krewie zobowiązywała do sojuszu pomiędzy Królestwem Polskim a Wielkim Księstwem Litewskim, Jagiełło zobowiązał się poślubić dziedziczkę Polskiej korony Jadwigę Andegaweńską, przyjął wraz z braćmi oraz całym Wielkim Księstwem Litewskim chrzest w obrządku katolickim. Litwini zobowiązali się przywieźć do Polski cały swój skarb, zapłacić Habsburgom rekompensatę w wysokości 200 tysięcy florenów za zerwane zaręczyny króla Polskiego z Bożej łaski Jadwigi Andegaweńskiej córki Ludwika Węgierskiego z Wilhelmem Habsburgiem, Austriackim księciem. Litwini zobowiązali się także przywrócić Polsce utracone przez nią ziemię, zwolnić wszystkich jeńców Królestwa Polskiego oraz przyłączyć na stałe Wielkie Księstwo Litewskie i Ziemie Ruskie pod panowaniem jednego króla. Ujednolicenie państwa nastąpiło dopiero w drugiej połowie XVI wieku. Władysław Jagiełło doprowadził do Chrystianizacji ziem swojego Księstwa. W 1413 roku Jagiełło wyda przywilej horodelski zapowiedziany jeszcze za życia królowej Jadwigi, dzięki temu w 1387 roku wydał przywilej Bojarom Litewskim, nadał im swobodę dysponowania swoimi posiadanymi majątkami. Dzięki temu rozpoczął proces niwelowania różnic między społeczeństwem Polskim a społeczeństwem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jagiełło nadał także wiele przywilejów: piotrkowski nadany w 1388 roku, czerwiński z 1422 roku, warcki z 1423 roku, który utwierdził pozycję szlachty w sferach gospodarczych, jedleński z 1430 roku i krakowski z 1432 roku. Władysław Jagiełło nadawał liczne przywileje celem utrzymania o sukcesji Korony Królestwa Polskiego, gdyż z powodu śmierci królowej Jadwigi, która była jedyną dziedziczką korony, sukcesje do korony Królestwa Polskiego mogły być zagrożone przez licznych przeciwników króla, dlatego król podjął te zabiegi jeszcze za czasów swojego życia. Za życia Królowej Jadwigi Królestwo Polskie pozostawało w pokojowych stosunkach z zakonem krzyżackim. Władysław Jagiełło jako Król Polski i Wielki Książę Litewski starał się umacniać swoją pozycję w kraju. Dużo podróżował, rozwiązywał spory sądowe i wewnętrzne w kraju. W 1387 roku doprowadził do odzyskania przez Królestwo Polskie Rusi Czerwonej. W 1399 roku na świat przyszła jedyna córka Jadwigi i Władysława, Elżbieta Bonifacja. Dziecko niestety zmarło po kilku dniach, niedługo po śmierci córeczki swoją wędrówkę po świecie zakończyła Królowa Jadwiga. Jadwiga pozostawiła po sobie kraj w żałobie, problemem pozostawała także sprawa dziedziczności tronu, gdyż Jadwiga była jedyną dziedziczką. Po śmierci Królowej pokój z krzyżakami przestał istnieć. W 1410 roku Armia Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego rozgromiła krzyżackie wojska pod Grunwaldem. Władysław Jagiełło po śmierci Jadwigi związał się z Anną Cylejską. Dzięki małżeństwu z Anną Cylejską, która wywodziła się z dynastii Piastów, król zapewnił sobie stabilne położenie w koronie Królestwa Polskiego. Małżeństwo doczekało się jedynej córki Jadwigi Jagiellonki. Po śmierci królowej Jagiełło ożenił się po raz trzeci z Elżbietą Gronowski, był to skandal obyczajowy jak na tamte czasy, gdyż małżonka króla nie wywodziła się z żadnej dynastii. Małżeństwo uważane było za skandal, gdyż żona była uważana za chrzestną siostrę króla, jednakowoż Jagiełło wystarał się o dyspensę Papieską. Po śmierci Elżbiety ostatnią żoną zostaje Zofia Holszańska. Małżeństwo doczekało się trzech synów: Władysława III Warneńczyka, Kazimierza, Kazimierza IV Jagiellończyka.
Po śmierci Władysława Jagiełły w 1434 roku tron objął Władysław III Warneńczyk, nie rządził on jednak długo, gdyż w 1444 roku poniósł śmierć w bitwie pod Warną. Po śmierć brata tron objął Kazimierz IV Jagiellończyk. Kazimierz Jagiellończyk za swoich rządów doprowadził do: przyłączenia do Polski w 1454 roku Pomorza gdańskiego, po zakończeniu wojny trzynastoletniej państwo zakonu krzyżackiego stało się lennem Królestwa Polskiego. Król doczekał się licznego potomstwa: Władysław II Jagiellończyk, Jadwiga, Kazimierz, Jan I Olbracht, Aleksander Jagiellończyk, Zofia Jagiellonka, Elżbieta, Zygmunt I Stary, Fryderyk, Elżbieta, Anna Jagiellonka, Barbara Jagiellonka i Elżbieta. Żona króla Elżbieta Rakuszanka nazywana była wówczas matką królów. Jednym z głównych zadań króla było zjednoczenia wszystkich ziem Polskich, zwłaszcza tych odebranych zakonowi krzyżackiemu. Syn króla Władysław II Jagiellończyk obejmuje tron Królestwa Czech i Królestwa Węgier. Jan I Olbracht w 1492 roku zostaje koronowany na Króla Królestwa Polskiego, wzmocnił on rolę Polskiego Parlamentu, za jego panowania został podzielony na dwie Izby: Sejm i Senat. Tak jak poprzedni królowie z dynastii Jagiellonów nadał on szlachcie liczne przywileje. W 1501 roku na tronie Polski zasiada Zygmunt I Stary, który panował do 1548 roku. Po śmierci brata Aleksandra Jagiellończyka wyjechał do Wilna, gdzie został wybrany na wielkiego Księcia Litewskiego. Rok później Senat wybrał go na Króla korony Królestwa Polskiego; zostaje koronowany w Katedrze na Wawelu przez Prymasa Polski Arcybiskupa Andrzeja Boryszewskiego. W 1507 za namową Króla Sejm Litewski przyjął ustawę o gotowości w związku z nadchodzącą wojną z Wielkim Księstwem Moskiewskim. Dwuletnia wojna umocniła posiadane tereny Litewskie na wschodzie. Sytuację wewnętrzną w Królestwie Polskim charakteryzowały wówczas szerokie uprawnienia, jakie posiadały Izby Poselskie przez liczne prawa, przywileje i zawartą w 1505 roku Konstytucji Nihil Novi z łacińskiego nic nowego. Konstytucja ta ograniczała rolę Króla w państwie. Pełna nazwa Konstytucji brzmiała Nihil Novi sine communi consensu, znaczyło to nic nowego bez powszechnej zgody, rozumiane jako to, iż nowe prawo nie mogło wejść w życie bez powszechnej zgody Sejmu. Do sukcesów Króla Zygmunta I Starego można zaliczyć częściowe oddłużeniu skarbu, dzięki Królowi została wzmocniona działalność Mennicy Krakowskiej. Król w 1519 roku wydał statut dla Ormian. Zygmunt I Stary był żonaty dwukrotnie. Na początku z Barbarą Zápolyą, z którą miał dwie córki: Jadwigę Jagiellonkę i Anne Jagiellonkę. Drugą jednego żoną została Bona Sforza, która pochodziła z
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Włoch. Małżeństwo doczekało się sześciorga dzieci: Izabela, Zygmunt August, Zofia, Anna, Katarzyna i Olbracht. W wyniku elekcji vivente rege w 1530 roku Zygmunt II August zostaje koronowany na Króla Królestwa Polskiego. Koronacja miała miejsce jeszcze za życia jego ojca Zygmunta I Starego. Zygmunt I Stary włączył także tereny Mazowsza do Korony Królestwa Polskiego. Zygmunt I Stary dzięki rozwadze i pokojowym staraniom uniknął większych konfliktów i cieszył się szacunkiem w kraju i za granicą. Okres jego panowania w Polsce nazywany jest Złotym Wiekiem. W połowie XVI wieku Królestwo Polskie oraz Wielkie Księstwo Litewskie posiadało tereny obejmujące prawie milion kilometrów kwadratowych i około jedenastu milionów mieszkańców. Królestwo Polskie wraz z Wielkim Księstwem Litewskim było wówczas jednym z największych państw w Europie, potęgą militarną, ekonomiczną oraz głównym dostawcą drewna na zachód Europy. W państwie rozwijało się rzemiosło, kwitł handel i rozwiały się miasta. Zostaje wybudowana Kaplica Zygmuntowska na Wawelu, radykalna przebudowa Zamku Królewskiego; krużganki arkadowe wokół dziedzińca na Wawelu, w czasach gdy w Europie szerzył się absolutyzm, w Koronie Królestwa Polskiego powstawała demokracja szlachecka. Ostatnim Jagiellonem na tronie Polskim był Zygmunt August, który nie doczekał się męskiego potomka. Po jego śmierci wygasa dynastia Jagiellonów. ,,Zygmunt August z Bożej łaski Król Polski, Wielki Książę Litewski, a także Książę ziem: krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej, łęczyckiej, kujawskiej, kijowskiej, ruskiej, wołyńskiej, pruskiej, mazowieckiej, podlaskiej, chełmińskiej, elbląskiej, pomorskiej, żmudzkiej, inflanckiej. Pan i dziedzic” (tytuł ostatniego Króla z dynastii Jagiellonów). 20 lutego 1530 roku Arcybiskup gnieźnieński i Prymas Polski Jan Łaski koronował Zygmunta II Augusta na Króla Korony Polskiej. W 1543 roku zawarł związek z Elżbietą Habsburżanką. Po śmierci pierwszej żony w 1545 roku zawarł związek małżeński z Barbarą Radziwiłłówną. Małżeństwo zostało uznane za mezalians, ponieważ godziło ono powagę dynastii i państwa. Małżeństwo zostało zawarte potajemnie, Król został zmuszony do małżeństwa przez brata Barbary Radziwiłłównej Mikołaja Radziwiłła Rudego i kuzyna Mikołaja Radziwiłła Czarnego. Barbara została koronowana w katedrze Wawelskiej na Królową Królestwa Polskiego w 1550 roku. Rok później zakończyła swój żywot. W 1553 roku Zygmunt II August ożenił się po raz trzeci z Austriacką księżniczką Katarzyną, siostrą swojej pierwszej żony. W 1561 roku do Polski jako lenno zostają włączone Inflanty. W 1569 roku w Lublinie zawarta została Unia, która ostatecznie połączyła w jeden twór Koronę Królestwa Polskiego i Wielkie Księstwo Litewskie. Powstaje państwo o nazwie Rzeczypospolita Obojga Narodów. Państwo pod berłem jednego Króla, wspólny Sejm, pieniądz i polityka zagraniczna. Odrębne nadal pozostają prawa istniejące w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim, wojsko, skarb i urzędy. Korona Królestwa Polskiego wzbogaciła się o: Wołyń, Kijowszczyznę i Podlasie. Za panowania Zygmunta II Augusta rozkwitała literatura i sztuka renesansowa.Zygmunt II August umiera w 1572 roku, zamyka on Polską dynastię, następny król, który zasiądzie na tronie Królestwa Polskiego, będzie wybrany przez wolną elekcję. Jagiellonowie rywalizowali także o zasiadanie w licznych Europejskich dynastiach. Po śmierci Ludwika Węgierskiego, ostatniego męskiego potomka z dynastii Andegawenów, wygasa dynastia Andegawenów na tronie Królestwa Węgier. Na dworze Węgierskim są trzy panny do wydania, córki króla Ludwika Węgierskiego: Katarzyna narzeczona Ludwika I Orleańskiego syna Karola V Mądrego króla Francji. Katarzyna miała objąć tron Królestwa Polskiego l, druga córka Maria zostaje żoną Zygmunta Luksemburskiego, a najmłodsza Jadwiga zostaje narzeczoną Wilhelma Habsburga księcia Austrii. Po śmierci księżniczki Katarzyny sytuacja się skomplikowała. Ludwik postanowił posadzić Marię na tronie Królestwa Polskiego, Jadwiga miała zostać królową Węgier. Po śmierci Ludwika Węgierskiego jego żona Elżbieta Bośniaczka postanawia koronować swoją niedojrzałą córkę Marię na królową Królestwa Węgier. Niedługo po tym Jadwiga wyjeżdża do Krakowa. Polscy panowie postanawiają wydać ją za Litewskiego księcia, Bośniaczka zgadza się na małżeństwo pod warunkiem, że Litwini zapłacą rekompensatę za zerwane zaręczyny z księciem Wilhelmem. Późniejsi Jagiellonowie starali się także o sukcesję nad koroną Czech i Węgier. Największym problemem całej dynastii był problem z brakiem męskiego potomka. Jagiellonowie obawiali się utraty tronu, w przeszłości podobnych wydarzeń obawiał się Kazimierz Wielki. Zygmunt II August, tak jak Kazimierz Wielki, zamyka dynastię. Kazimierz Wielki, który po śmierci swojego ojca odziedziczył koronę Królestwa Polskiego posiadając tereny: małopolski i Wielkopolski. Starał się kontynuować ciąg dynastii. Kazimierz Wielki doczekał się córek, które zasiadały w Europejskich dynastiach. Po swojej bezpotomnej śmierci wedle wcześniejszych ustaleń korona Królestwa Polskiego przypada Ludwikowi Węgierskiemu. Ludwik Węgierski także umiera nie pozostawiając żadnego męskiego potomka na tronie Królestwa Polskiego. W 1573 roku w Rzeczypospolitej Obojga Narodów odbyła się pierwsza wolna elekcja. Pierwszym elekcyjnym królem Polski zostaje Francuski książę Henryk Walezy. Król miał poślubić Annę Jagiellonkę siostrę Zygmunta II Augusta. Henryk Walezy po śmierci swojego brata ucieka do Francji i koronuje się na króla Francuskiego. Niedługo po tym wydarzeniu królem zostaje hetman Stefan Batory, żeni się Anną Jagiellonką. Po śmierci Anny Jagiellonki ostatecznie wygasa dynastia Jagiellonów w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jagiellonowie odegrali wielką rolę w dziejach historii Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Za ich panowania Polska należał do wielkich z potęg w Europie i każdy musiał się z nią liczyć. Pierwsze lata rządów były trudne dla nowego monarchy, który musiał zjednać sobie przychylność polskich panów, panować nad potężnym Królestwem, zapewnić ciąg dynastii, zabiegać o interesy państwa na arenie międzynarodowej. Problemem było także państwo Zakonu Krzyżackiego, które nie mogło pogodzić się z tym, iż pogańska Litwa stała się chrześcijańskim państwem z, którym musieli zacząć się liczyć. Spór opierał się także na tym, iż od ponad wieków Królestwo Polskie starało się odzyskać zagarnięte przez krzyżaków Pomorze gdańskie. Jagiellonowie spełnili marzenie wielu królów polskich o powrocie Pomorza gdańskiego w ręce korony Królestwa Polskiego. Rozprawili się raz na zawsze z państwem Zakonu Krzyżackiego, w przyszłości tworząc z jego ziem lenno Królestwa Polskiego. Za panowania Jagiellonów w Polsce ukształtowała się demokracja szlachecka. Szlachta dzięki licznym przywilejom sprawowała w państwie liczne rządy. Za czasów Jagiellonów Polska przeżywała także swój rozkwit: rozwijało się rzemiosło, kwitł handel, lokowano nowe miasta, rozwijała się kultura i sztuka. Głównym ośrodkiem kultury późniejszej Rzeczypospolitej Obojga Narodów był Kraków, przeżywał on swój rozkwit za czasów ostatnich Jagiellonów: Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta, na cześć Zygmunta I Starego na Wawelu powstaje dzwon Zygmunta. Największym błędem, jaki można zarzucić ostatnim dwóm władcom dynastii Jagiellonów, było zbyt łagodne traktowane ziem byłego Zakonu Krzyżackiego, na których powstało Królestwo Pruskie. W przyszłości Królestwo to przyczyniło się do upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Pomimo to Jagiellonowie Wielkim wysiłkiem utworzyli państwo potęgę, z którym musieli liczyć się inni.
Dodaj komentarz jako pierwszy!