Jak Inuici budowali igloo

Inuici byli ludem zamieszkującym tereny arktyczne, który musiał nauczyć się żyć w ekstremalnych warunkach pogodowych. Aby mieć schronienie, budowali igloo, które można śmiało nazwać cudem śnieżnej architektury. Jak przebiegała budowa typowego innuickiego igloo i kim właściwie byli Inuici?

Inuici to grupa rdzennych ludów obszarów arktycznych i subarktycznych: Grenlandii, Kanady, Alaski i Syberii. Nazwa ta wywodzi się z angielskiego słowa „Inuit”, które jest nieodmienną nazwą własną. W języku Inuitów z kolei słowo „inuk” oznacza „osobę”, a „inuit” „ludzi”. Często Innuitów nazywa się Eskimosami, co jest błędem. Ludy zamieszkujące tereny arktyczne dzieliły się na dwie grupy: Inuitów oraz Yuitów. Obie grupy wywodzą się z ludów azjatyckich. Obecnie nazwa „Eskimos” uważana jest za określenie pejoratywne i obraźliwe. Około cztery i pół tysiąca lat temu pierwsi ludzie przekroczyli zamarzniętą Cieśninę Beringa i przeszli z Azji do Ameryki Północnej. Część grupy wędrowała dalej na południe kontynentu, część jednak zdecydowała się osiedlić się na owych niegościnnych, mroźnych terenach. Inuici, podążając na północ, dotarli aż na Grenlandię. Obszary, które zamieszkują Inuici, są niezwykle trudnymi terenami do życia, a wręcz ekstremalnymi. Temperatura może spaść do nawet minus 60 stopni Celsiusza(!), ponadto pojawiają się gwałtowne śnieżyce, a ziemia skuta lodem i grubą warstwą śniegu nie nadaje się do uprawy czegokolwiek. Dzięki niektórym cechom biologicznym (niska i krępa budowa ciała, lepsze ukrwienie kończyn, płaskie nosy, wydajne i większe wątroby, które pozwalają na trawienie dużej ilości tłuszczów), rzemieślnictwie (ubrania ze skór fok i niedźwiedzi polarnych), umiejętnościom w polowaniu (budowanie kajaków oraz broni) oraz niektórym wynalazkom, Inuitom udało się jednak przetrwać na tak niegościnnych terenach naszego globu. Jednym z owych „wynalazków” jest igloo. Zaznaczmy jednak, że to nie Inuici wynaleźli igloo, gdyż już wcześniej budowano podobne konstrukcje ze skór zwierząt, gliny i kamieni. Igloo budowane ze śniegu tworzyli Thule – przodkowie Inuitów.

Słowo „igloo” tłumaczone jest jako „dom ze śniegu” i jest najbardziej charakterystycznym atrybutem Inuitów. Jest to konstrukcja mieszkalna, budowana z poszczególnych bloków śniegu, która osadzona jest na planie koła, a zwieńczona półkolistą kopułą. Pojedynczy blok ma wymiary około 60x120x20 centymetrów. Ostatnia wartość to grubość „ściany”. Przez stulecia igloo było tymczasowym schronieniem myśliwych, ale również i domostwem zamieszkiwanym przez jedną lub nawet kilka rodzin. Większe igloo, połączone ze sobą, może stać się ośrodkiem sportu, rozrywki, ceremonii oraz miejscem narad. Jak Inuici budowali igloo? Do wycinania dużych bloków ze śniegu używali długiego noża. Gotowe bloki niczym cegły układano warstwowo, zwężając je ku kopule. Powstałe szpary uszczelnia się śniegiem. Igloo musi posiadać niewielki otwór wejściowy, który Inuici zasłaniali skórą zwierzęcia, a niekiedy tworzyli też niewielki otwór w ścianie, przypominający okno. Źródłem ciepła i światła w owej konstrukcji były chara