Jan Luksemburski

Jan Luksemburski (1296-1346) przyszedł na świat w Luksemburgu, dokładniej w Limburgii. Ojcem Jana był cesarz Henryk VII, zarówno ojciec, jak i syn byli związani z kulturą francuską. Jan zawarł związek małżeński z Elżbietą Przemyślidką, co ułatwiło mu objęcie tronu Czech. W 1311 roku został królem Czech, w 1313 nie miał wystarczającej mocy, żeby sięgnąć po koronę cesarską po zmarłym ojcu. Cesarzem został Ludwik IV Wittelsbach. W 1336 roku Jan walczył o tron w Karyntii, wspierał go Kazimierz III Wielki. Synem Jana był Karol IV Luksemburski, który w 1346 r. został królem Niemiec. Jan tytułował się jako król Polski, swe roszczenia ograniczał do Wielkopolski i Pomorza Gdańskiego. Jan początkowo zajęty sytuacją polityczną w Czechach, w późniejszym okresie wszedł w konflikt z Władysławem Łokietkiem. Andegawenowie zasiadający na węgierskim tronie wspierali Łokietka, Jan był doskonałym dyplomatem, dowodem na potwierdzenie moich słów jest układ tyrnawski, który nie ujmował Łokietka jako sojusznika węgierskiego. Jan potrafił zhołdować Górny Śląsk i Wrocław, ponadto wspierał Zakon Krzyżacki w prowadzonej wojnie przeciwko Litwie. Doszło do tego, że Jan ofiarował Krzyżakom de iure jako król Polski, Pomorze Gdańskie. Władca z dynastii Luksemburgów zaatakował Mazowsze, podporządkowując sobie Płock, następnie Dolny Śląsk m.in. Brzeg, Legnicę, Żagań, Ścinawę. Jan został wyklęty przez biskupa Nankera, w zdominowanej przez religię katolicką Europie nie było to byle co. Kazimierz Wielki nie musiał w żaden sposób zobligować się do czegokolwiek względem Jana, wykupił na zjeździe w Wyszehradzie w 1335 r. prawo do korony króla Polski. W latach 1345- 1348 doszło do wojny polsko- czeskiej.

Okres rządów Kazimierza Wielkiego był ciekawym czasem dla Europy, początki odbudowy pozycji Polski mieliśmy za rządów Władysława Łokietka. Jan Luksemburski był wrogiem Polski, spiskował, knuł, starał się osłabić naszą pozycję na arenie międzynarodowej, w końcu podjął prób rozbiorów Polski, wchodząc w konszachty z Zakonem Krzyżackim. Jan Luksemburski podawał się za króla Polski, licząc na jego wsparcie mieszkańcy Krakowa i Sandomierza wzniecili bunt, który miał miejsce w roku 1311. Król Jan związał się z Zakonem, stając się wrogiem Polski. W 1331 r. rozpoczęto wspólną akcję, skierowaną przeciwko Polsce. Polacy zadali straty pod Płowcami siłom zakonnym. Jan nie poddawał się, dążył do zdobycia Poznania. Groźba rozbioru Polski była realna, jeszcze w XIV w. zostalibyśmy rozebrani. Czytając historiografię, możemy dostrzec, że strona polska była w sporych opałach, jak pisze jeden z historyków, że 'Łokietek ledwie Kujawy obronił’. Bitwa pod Płowcami jest dla nas ważnym wydarzeniem. Kazimierz Wielki postawił na dy