Joseph Goebbels

Paul Joseph Goebbels był jednym z głównych polityków nazistowskich Niemiec. W latach 1933-1945 był zaś okręgowym przywódcą Berlina. W późniejszych latach Goebbels został mianowany ministrem propagandy III Rzeszy. Był on również jednym z najbliższych i najbardziej oddanych współpracowników Adolfa Hitlera. Goebbels był znany ze swoich umiejętności dotyczących wystąpień publicznych oraz niezmiernie dużego antysemityzmu. Jego nienawiść do Żydów była szczególnie widoczna w jego poglądach, opowiadając się za ich coraz większą dyskryminacją, a następnie za ich eksterminacją.
Co ciekawe jednym z marzeń Goebbelsa było zostanie pisarzem. Dążąc do spełnienia tego w 1921 roku uzyskał tytuł doktora filologii na uniwersytecie w Heidelbergu. Trzy lata później zaś wstąpił do nazistowskiej partii. W 1926 roku został mianowany generalnym urzędnikiem Berlina. Wówczas to zaczął interesować się zastosowaniem propagandy do popularyzacji partii oraz jej programu. Po objęciu władzy przez hitlerowców w 1933 r. Ministerstwo Propagandy Goebbelsa błyskawicznie uzyskało i przejęło kontrolę nad mediami informacyjnymi, sztuką i informacją w Niemczech. Tematami przewodnimi propagandy partyjnej były antysemityzm, ataki na kościoły chrześcijańskie oraz próby kształtowania morale społeczeństwa niemieckiego. W 1943 roku Goebbels wywierał presję na Hitlera, aby ten wprowadził środki mające na celu wywołanie wojny totalnej. Jej przejawami miało być przede wszystkim zamykanie przedsiębiorstw niebędących niezbędnymi przy prowadzeniu wojny, zaciąganiu kobiet do sił roboczych oraz wszystkich mężczyzn do służby wojskowej. Rok później Hitler mianował go pełnomocnikiem Rzeszy do spraw wojny totalnej. Goebbels wówczas podjął wiele w dużej mierze bezskutecznych działań mających na celu zwiększenie liczby ludzi dostępnych dla produkcji zbrojeniowej oraz Wehrmachtu.
Paul Joseph Goebbels przyszedł na świat 29 października 1897 roku w Rheydt, mieście na południe od Mönchengladbach koło Düsseldorfu w Niemczech. Jego ojcem był Fritz Goebbels a matką Katharina Maria (z domu Odenhausen). Goebbels miał pięcioro rodzeństwa: Konrada, Hansa, Marię, Elisabeth i Marię. W okresie dzieciństwa Goebbels poważnie chorował, przede wszystkim długo i ciężko chorował na zapalenie płuc. Jego prawa stopa była zdeformowana i z powodu wrodzonej nieprawidłowości skierowana do wewnątrz. Była również grubsza i krótsza od lewej stopy. Przed rozpoczęciem nauki w gimnazjum przeszedł on nieudaną operację jej korekcji. Ze względu na swoją krótszą nogę Goebbels nosił metalową ortezę i specjalne obuwie, a także utykał. Z tego względu został niedopuszczony do służby wojskowej podczas I wojny światowej.
Goebbels był wybitnym uczniem gimnazjum, do którego uczęszczał. Z tego też powodu w 1917 roku zdał egzamin wstępny na uniwersytet. Studiował literaturę i historię na uniwersytetach w Bonn, Würzburgu, Freiburgu i Monachium. Jego studia były finansowane ze stypendium Towarzystwa Albertus Magnus. Jego rodzice, jak i sam Joseph, rozważali jego przyszłość jako księdza katolickiego. Jednak na studiach Goebbels zaczął już dystansować się od Kościoła.
W 1921 roku Goebbels napisał na wpół autobiograficzną powieść pod tytułem Michael, jednak przez lata okazało się, iż druga część się nie zachowała. W tym samym roku Joseph napisał również doktorat i zdając egzamin ustny uzyskał stopień doktora. Do roku 1940 roku napisał łącznie 14 książek. Goebbels po uzyskaniu tego tytułu wrócił do domu i pracował jako prywatny korepetytor. Goebbels wrócił do domu i pracował jako prywatny korepetytor. Pracował również jako dziennikarz i publikował swoje artykuły w lokalnej gazecie. Jego teksty w tym czasie odzwierciedlały rosnący antysemityzm oraz awersję do nowoczesnej kultury.
Goebbels zainteresował się Adolfem Hitlerem i nazizmem w 1924 roku. Goebbelsa do partii nazistowskiej zachęciła przede wszystkim niezwykła charyzma Hitlera i jego wierność przekonaniom. Właśnie w tym czasie wstąpił do partii nazistowskiej. Początkowo Goebbels niekoniecznie zgadzał się ze wszystkimi założeniami polityki Hitlera, jednak po przeczytaniu jego książki uległ całkowicie i zaoferował Hitlerowi swoją całkowitą lojalność. Na prośbę Hitlera Goebbels wygłaszał przemówienia na zebraniach partii w Monachium oraz podczas dorocznego kongresu partii, który odbył się w Weimarze w 1926 r. W kolejnym roku Goebbels zaangażowany był po raz pierwszy w organizację tego przedsięwzięcia. Wspólnie z Hitlerem zadbał o sfilmowanie tego wydarzenia. Słowa uznania za dobre wyniki na tych imprezach sprawiły, że Goebbels zaczął kształtować swoje poglądy polityczne na wzór Hitlera, a także jeszcze bardziej go podziwiać i ubóstwiać. W sierpniu 1926 roku Goebbels został zaproponowany na stanowisko Partyjnego Przewodniczącego dla okręgu berlińskiego. W połowie września pojechał do Berlina i w połowie października przyjął to stanowisko. Hitler przekazał Goebbelsowi ogromną władzę nad tym obszarem, umożliwiając mu między innymi określenie kierunku organizacji i przywództwa dla grupy. Goebbels kontrolował miejscowe oddziały SA i SS oraz podlegał jedynie Hitlerowi. Goebbels przystosował najnowsze osiągnięcia współczesnej reklamy komercyjnej do sfery politycznej. Używał między innymi chwytliwych sloganów i wskazówek celem znalezienia i przekonania do partii jak największej liczby sympatyków. Tak jak Hitler, Goebbels ćwiczył swoje przemówienia publiczne przed lustrem. Goebbels z reguły dokładnie planował swoje przemówienia z odpowiednim wyprzedzeniem. Wykorzystywał on również zaplanowaną wcześniej gestykulację i pewnego rodzaju choreografię, ale potrafił też improwizować i dostosowywać swoją prezentację tak, aby nawiązać dobry kontakt z publicznością.
Goebbels w 1928 roku był jednym z pierwszych 12 członków partii nazistowskiej, którzy zostali wybrani do parlamentu Rzeszy. Wielki kryzys znacząco wpłynął na gospodarkę Niemiec i w roku 1930 nastąpił znaczący wzrost bezrobocia. W kwietniu tego samego roku Hitler mianował Goebbelsa na przywódcą propagandy partii nazistowskiej w Rzeszy. Goebbels na początku przejął wówczas kontrolę nad nazistowskimi gazetami w całym kraju. W 1933 roku Hitler został nominowany na kanclerza Niemiec co znacznie wpłynęło na pozycję Goebbelsa i politykę III Rzeszy. Równocześnie partia nazistowska przystąpiła do uchwalania ustaw mających na celu wyeliminowanie Żydów z niemieckiego społeczeństwa. 2 czerwca 1933 roku Hitler mianował Goebbelsa na stanowisko Reichsleitera. Został on wówczas drugą najwyższą postacią polityczną w partii nazistowskiej. 2 sierpnia 1934 roku zmarł prezydent Niemiec von Hindenburg. Wtedy to w programie radiowym Goebbels ogłosił, że urzędy prezydenta i kanclerza zostały połączone, a Hitler został formalnie mianowany Führerem i kanclerzem Rzeszy. Styl zarządzania Goebbelsa jako ministra propagandy był burzliwy i nieprzewidywalny. Często nagle modyfikował swoje poglądy i zmieniał poparcie wśród starszych współpracowników. Był trudnym szefem i lubił publicznie karcić swoich pracowników. Niektórzy uważali go za zdecydowanie mądrzejszego od Hitlera, jednak twierdzili, że nie mógłby go zastąpić, ponieważ jest powszechnie nielubiany. W czerwcu 1933 roku powstała Izba Filmowa Rzeszy, do której obowiązkowo należeli wszyscy przedstawiciele przemysłu filmowego. Goebbels promował wówczas jedynie filmy o zabarwieniu jawnie propagandowym, wszystkie inne były odrzucane. Niedługo potem Goebbels utworzył dodatkowe podzespoły dla dziedzin takich jak radiofonia, sztuki piękne, literatura, muzyka, prasa i teatr. Równie�