Józef Stalin
Życiorys i działalność polityczna
Józef Stalin, mniej znany jako Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili urodził się 6 grudnia bądź 18 grudnia 1878 roku w Gori – gruzińskim mieście na wschodzie tego kraju.
Co do daty jego urodzenia powszechnie krąży wiele teorii. Jedną z nich jest ta, w której mówi się, że Dżugaszwili urodził się 21 grudnia. Za drugi przykład możemy podać datę 9 grudnia. Rodzicami Józefa Stalina byli Wissarion Dżugaszwili oraz Katarzyna Geładze.
Ojciec był szewcem. Prowadził własny zakład, w którym zatrudniał kilkunastu pracowników. Matka natomiast zajmowała się praniem bielizny.
Gdy z powodu alkoholizmu Wissariona interes szewski upadł, w rodzinie pojawiła się przemoc i nieporozumienia. Skończyło się to tym, że matka Józefa wyrzuciła z domu ojca awanturnika.
Stalin nie miał rodzeństwa, gdyż urodził się jako trzecie dziecko swoich rodziców, a dwoje poprzednich zmarło w okresie niemowlęcym. Jego matka była bardzo pobożna toteż skierowała życie swojego dziecka w stronę wiary – wysyłając go w 1888 roku do cerkiewnej szkoły. Jako uczeń dobrze sobie radził. Do tego stopnia, że w przyszłości, gdy wstąpił do seminarium duchownego w Tbilisi dostawał stypendium pieniężne. Trzeba jednak zaznaczyć, że sprawy seminarium zbytnio go nie interesowały. Już jako uczeń zainteresował się polityką. Szerzył w seminarium marksistowskie poglądy co nie spotkało się z powszechną aprobatą. W 1899 roku został wydalony z uczelni. Potencjalnych powodów jej opuszczenia przez Stalina jest wiele. Spekuluje się czy chodziło o promowanie marksizmu, czy o problemy z opłatami za naukę, czy też może o brak obecności Józefa na jednym z egzaminów.
Po przerwaniu nauki w seminarium Stalin zajął się polityką. Stał się członkiem Mesame dasi – organizacji marksistowskiej. Przyjął się też do pracy w Instytucie Meteorologicznym. W wolnych chwilach pisał wiersze. Został wyróżniony, ponieważ jego twórczość pojawiała się w gazecie, a w późniejszym czasie także w zbiorze wybitnych dzieł gruzińskich.
Polityka niemniej jednak zajmowała jego głowę toteż nie dziwi, że w 1901 roku przewodził protestom antycarskim. Założył też w szybkim czasie kółko Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji. Żandarmerii nie spodobało się zachowanie młodego Józefa Stalina. Jako jawny opozycjonista działający na niekorzyść cara, został aresztowany 5 kwietnia 1902 roku. W więzieniach, w których przebywał panowały ciężkie warunki. Stalin był bity i źle traktowany przez strażników, natomiast wśród więźniów cieszył się szacunkiem.
W późniejszym czasie Józef został zesłany na Sybir. Przebywał w irkuckiej wsi – Niżniaja Uda. Męczyły go tam problemy zdrowotne w szczególności choroba zębów. Gdy dostał pismo obiegowe z podpisem Włodzimierza Lenina, odnotował to jako ważne wydarzenie w swoim życiu.
Po powrocie z zsyłki szerzył leninizm między innymi wydając „Kaukaską gazetę robotniczą”.
Działania Stalina spodobały się Leninowi. Józef został więc zaproszony na konferencję bolszewicką w Tampere. Tam poznał swojego politycznego idola – Włodzimierza Lenina. W późniejszym czasie Stalin udawał się na więcej spotkań między innymi do Sztokholmu czy Londynu, gdzie poznawał coraz więcej ważnych ludzi. Przykładem może być Lew Trocki.
Ciekawostką jest to, że 26 czerwca 1907 roku doszło do napadu na pieniądze przewożone do lokalnego, gruzińskiego banku. Mówi się, że Józef Stalin mógł brać w nim czynny udział, a środki potrzebne były na działalność partyjną.
Wiadome natomiast jest to, że po powrocie z europejskich podróży i spotkań Dżugaszwili organizował kolejne strajki. Wkrótce ponownie został zesłany. Tym razem znalazł się w Solwyczegodsku. W lecie 1909 roku zorganizował ucieczkę i powrócił w swoje strony. Po kilku miesiącach został aresztowany i ponownie zesłany do Solwyczegodska. Ten okres jest czasem, w którym Dżugaszwili nadał sobie pseudonim „Stalin”.
W 1912 roku, a dokładniej 29 lutego 1912 roku podjął ponownie próbę ucieczki z Syberii. Wyruszył w drogę do Petersburga, a później do Krakowa i Wiednia. W 1913 roku znów został złapany i zesłany. Tym razem do Kraju Turuchańskiego na cztery lata. W czasie zesłania towarzyszył mu bolszewik Jakow Swierdłow. W czasie I wojny światowej dostał wezwanie do komisji wojskowej. Nie nadawał się jednak do armii, ponieważ jego lewa ręka była krótsza od prawej. Wszystko w wyniku wypadku z dzieciństwa.
W roku 1917 zgodnie z pozwoleniem władz wyruszył do Aczińska. Spotkał tam Lwa Kamieniewa. Razem udali się w późniejszym czasie do Petersburga dostając informację o rewolucji lutowej.
Przybywając do stolicy spotkał się z bolszewikami i poparł obalenie władzy. Wkrótce dołączył do Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Tym samym był już wysoko w hierarchii bolszewików w stolicy. 29 kwietnia 1917 roku został członkiem KC. Był jednym z czterech nieformalnych naczelników bolszewickiej partii. W późniejszym czasie organizował protesty i wystąpienia przeciw rządowi. Nie wziął za to udziału w rewolucji październikowej.
Wkrótce w rządzie objął funkcję komisarza ludowego do spraw narodowościowych. Ważnym momentem jego działalności w tym charakterze jest wydanie „Deklaracji praw narodów Rosji”.
W 1918 roku zajmował się również tłumieniem buntów antybolszewickich oraz likwidowaniem oficerów carskich.
Za to, za sprawą Lwa Trockiego został przeniesiony do Moskwy.
W 1920 roku Józef Stalin wziął udział w wojnie polsko – radzieckiej. Był wtedy komisarzem politycznym Frontu Południowo – Zachodniego.
W późniejszym czasie przyszły dyktator odnosił ponownie awanse w partii i umacniał swoją pozycję. Swoich dobrych znajomych wprowadzał na rozmaite stanowiska. Można w tym gronie wyróżnić między innymi Wiaczesława Mołotowa.
Dążył do objęcia władzy po śmierci Lenina. Jednak najczęściej jego typowanym następcą był Lew Trocki. Stalin z niechęcią podchodzący do wyżej wspomnianego polityka za sprawą sojuszu z dwoma innymi odsunął go od władzy.
Ciekawostką jest fakt, że sam Lenin był przeciwny okrutnej władzy Stalina. W swoim testamencie nie wyznaczył go na następcę. Wbrew woli zmarłego Józef objął władzę i zakazał rozpowszechniać treść testamentu grożąc surowymi karami za takie działanie.
Lwa Trockiego pozbył się z czasem. Stanowił dla niego oczywiste zagrożenie. Zatem pozbawił go stanowisk i zesłał do Ałmaty – jednego z największych miast obecnego Kazachstanu.
Ostateczne pozbawienie Lwa Trockiego wpływów i zesłanie doprowadziło do tego, że już w 1929 roku stracił on obywatelstwo ZSRR oraz został wydalony z kraju.
Tak zaczęły się rządy Józefa Stalina.
Z początku dążył on do wprowadzenia gospodarki planowej i industrializacji. Ponadto stan produkcji roli i przemysłu dorównał dzięki jego działaniom, temu sprzed I wojny światowej.
W czasie, gdy gospodarka wzrastała na sile, wzrastał też silny kult jednostki. Co więcej, w państwie zapanował totalitaryzm i terror. Stalin zakazał opozycji, a także krytyki jego działań. W czasie tak zwanej „Wielkiej Czystki” pozbył się on wszystkich przeciwników politycznych opowiadających się za Trockim, a także swoich zwolenników, co do których nie był pewny.
Okrucieństwo Stalina objawiało się także w zwalczaniu religii. Terrorowi przewodził Związek Wojujących Bezbożników. Palono obiekty sakralne, niszczono przedmioty związane z religią, zabijano duchownych. Pozbywano się także cmentarzy. Nic nie mogło być ważniejsze od ideologii i zajmować głowy obywateli. Stąd też kult tylko Stalina.
Tysiące zburzonych meczetów czy cerkwi, pozbawieni obywatelstwa kapłani prawosławni i ogólne zniszczenie były skutkami okrutnych działań przeciwko religii w ZSRR.
Kolejne działanie w drodze do trwałego komunizmu było sprzeczne z polityką Lenina. Otóż poprzedni wódz wprowadził alfabety łacińskie i propagował lokalne języki w złożonej strukturze kraju o różnych kulturach i narodowościach. Natomiast Stalin dążył do wprowadzenia alfabetów cyrylickich. Zależało mu na jedności i scentralizowaniu narodu. Jego polityka opierała się na silnej rusyfikacji narodowości żyjących w ZSRR.
Kolektywizacja rolnictwa, której Józef Stalin podjął się już na początku objęcia rządów, wiązała się w późniejszym czasie z tragicznymi skutkami. Doprowadziła do masowych zsyłek do łagrów. Ilość zesłanych szacuje się na ok. 2 miliony. Wielu z nich umarło. Te posunięcia były przyczyną wielkiego głodu na Ukrainie. Za jego sprawą zmarło nawet 7 milionów osób. Niektórzy szacują tę ilość na nawet 15 milionów. Okrutna polityka dyktatora doprowadziła do licznych aresztowań i zabójstw z powodu ukrywania żywności. Rolnicy chcąc utrzymać rodzinę przy życiu często niezgodnie z prawem nie stosowali się do zasad wprowadzonych przez Stalina. Co więcej, z powodu masowego głodu pojawiały się przypadki kanibalizmu.
Skutkiem polityki Józefa Stalina było także stłumienie dążeń niepodległościowych Ukrainy, co utrzymało ZSRR w ryzach.
Jeżeli chodzi o rolnictwo, w tamtym okresie można wyróżnić również powstanie wizerunku kułaka. Ten był bogatym chłopem, który niczym pijawka dl
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!