Jurij Andropow

Jurij Andropow (1914- 1984) w 1930 roku wstąpił w szeregi Komsomołu. Ojciec polityka był dygnitarzem kolejowym, ojciec wiele znaczył przed Rewolucją Październikową. W 1939 roku osiągnął pełne członkostwo w partii bolszewickiej, w latach 1940- 1944 stał na czele Komsomołu w Karelsko- Fińskiej SRR. Wtedy zaczął wyrabiać sobie pozycję w strukturach bezpieczeństwa. Brał udział w walkach przeciwko Niemcom, w 1947 został sekretarzem lokalnego komitetu partyjnego w Karelii. W 1951 roku polityk przeprowadził się do Moskwy, gdzie podjął pracę w KC KPZR, nadzorował republiki nadbałtyckie. Polityk był zaufanym człowiekiem Gieorgija Malenkowa, wykorzystanym do zmonitorowania sytuacji wewnątrz partii komunistycznych republik związkowych. W trudnym okresie 1954- 1957 był ambasadorem Kraju Rad na Węgrzech. Andropow tłumił węgierski zryw, Zamordowanie Imre Nagy’ ego w dużym stopniu obciąża Jurija. Nikita Chruszczow przywrócił go do KC, gdzie zasiadał do końca życia. Polityk budował swoją pozycję przez długi czas, był konsekwentny, miał wyznaczony cel. Andropow został sekretarzem KC i szefem KGB. Po śmierci polityka laurkę pod jego adresem skierował Stanisław Gucwa, doceniając wkład Andropowa w budowę wspólnoty socjalistycznej, umacnianie socjalizmu oraz zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa na świecie. Jurij spowodował, że KGB stało się bardziej profesjonalne, fachowe, kompetentne, nie miał do końca wolnej ręki, gdyż nie ufał mu Leonid Breżniew. Jurij Andropow brał udział w polityce odprężenia, Polityk uważany jest za najwybitniejszego polityka sowieckiego, pomimo zawieruchy politycznej przez 15 lat stał na czele KGB, co świadczy o zmyśle politycznym, umiejętności walki o swoje, zdolności tworzenia oddanego sobie towarzystwa, kadr. Jurij Andropow długi czas rządził z tylnego siedzenia, schorowany Leonid Breżniew nie był w stanie samodzielnie sprawować władzy. W pewnym momencie Andropow znalazł się w niełasce, Witalij Fedorczuk miał stanąć na czele KGB, Wołodymir Szczerbicki miał zostać kolejnym gensekiem. Jurij Andropow był od zawsze zaufanym funkcjonariuszem, w Budapeszcie zobaczył, jak Węgrzy krwawo niszczyli Awoszy, czyli tamtejszych ubeków. Andropow uważał, że opozycję należy zwalczać w najbardziej krwawy, surowy sposób, trzeba być nieugiętym. Polityk zamykał dysydentów politycznych w tzw. psychuszkach. Władimir Putin przywraca pamięć o towarzyszu Andropowie, gloryfikuje polityka, wysławia go, podobnie czyni zresztą dyktator władający Białorusią, Aleksandr Łukaszenka. Jurij Andropow w propagandzie Putina przedstawiany jest jako światły przywódca, realizujący program reform, chcący wzmocnić państwo. Polityk uważany jest za zwolennika modelu chińskiego, kogoś, kto miał rzeczywiście zadbać o gospodarkę, poprawić jej kondycję. Andropow uchodził za miłośnika sztuki, artystów, chwalił się dobrymi ko