Kabaret Starszych Panów
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
W mojej pracy pragnę przedstawić program telewizyjny, który emitowany był w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku.
Kabaret Starszych Panów to nazwa kabaretu, który został założony przez Jeremiego Przyborę oraz Jerzego Wasowskiego. Jego odcinki można było obejrzeć w telewizji od 16 października 1958 roku do 22 lipca 1966 roku.
Zanim przybliżę sam program sądzę, że warto na początek zaznajomić czytających tę pracę z sylwetkami jego twórców.
Pierwszy z nich, Jeremi Przybora urodził się 12 grudnia 1915 roku w Warszawie, a zmarł 4 marca 2004 roku w tym samym mieście. Pochodził z rodziny o korzeniach szlacheckich. Miał dwoje rodzeństwa: starszego brata Wiesława oraz młodszą siostrę Jadwigę. Ojciec Jeremiego był znanym cukiernikiem warszawskim, posiadał własną fabrykę cukierków. Mama natomiast zajmowała się domem i opieką nad trojgiem potomstwa. Uczył się w ewangelickim Gimnazjum imienia Mikołaja Reja w Warszawie, studiował w Szkole Głównej Handlowej. W pewnym momencie swojego życia postanowił także ukończyć anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim, lecz po pewnym czasie zarzucił ten pomysł. Przez większość swojej kariery pracował w Polskim Radio, gdzie podczas oblężenia Warszawy w roku 1939 zaprzyjaźnił się z Jerzym Wasowskim. Mało znanym faktem na temat Jeremiego Przybory jest fakt, że to właśnie jego głos można było usłyszeć na antenie Polskiego Radia 30 września, tuż przed wejściem Niemców do Warszawy. Jako były student anglistyki, czytał informację o tym przerażającym wydarzeniu w języku angielskim.
Przed wybuchem wojny pracował jako spiker a po zakończeniu działań wojennych znalazł zatrudnienie w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy. Był on doskonałym dziennikarzem i osobą obdarzoną niesamowitym poczuciem humoru, więc nigdy nie miał problemów ze znalezieniem pracy. Gdy powrócił do swojego miasta urodzenia zatrudnił się w dziale rozrywkowym w warszawskim radiu, gdzie stworzył niezwykle popularny teatr pod tytułem „Eterek”. Z racji swojego głębokiego głosu pracował również jako lektor w Polskiej Kronice Filmowej. Był osobą niezwykle barwną oraz wszechstronną. Pisał teksty piosenek, był autorem książek oraz tworzył libretta do spektakli teatralnych.
Jego życie prywatne było tak samo barwne jak zawodowe. Miał aż trzy żony: Marię Burską, Jadwigę Berens i Alicję Wirth. Był ojcem dwójki dzieci Marty oraz Konstantego. Córka w pewnym sensie poszła w ślady swojego ojca, gdyż została ona prezenterką telewizyjną w telewizji polskiej. Zmarł w roku 2004 i został pochowany w Warszawie, na cmentarzu ewangelicko – reformowanym.
Mimo że minęło już kilkanaście lat od śmierci tego artysty, to ludzie wciąż pamiętają jego największe przeboje. Można tutaj wymienić kilkanaście przykładów:
Spacerek przez „Eterek”,
Baśnie Szeherezadka,
„Listy z podróży. Poczta druga”
„Miłość do magister Biodrowicz”
„Dziecko szczęścia. Listy z Podróży. Poczta trzecia”
„Divertimento”
„Piosenki, które śpiewałem sam lub z Przyjacielem”
Piotruś Pan (libretto do musicalu)
„Piosenki prawie wszystkie” i wiele innych.
Za swoje zasługi dla Polski otrzymał on wiele odznaczeń: Złoty i Diamentowy Mikrofon, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki oraz Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Drugim pod względem ważności członkiem Kabaretu Starszych Panów był Jerzy Ryszard Wasowski, który urodził się 31 maja 1913 roku w Warszawie i zmarł w tym mieście 29 września 1984 roku. Był on z wykształcenia inżynierem – akustykiem, ukończył studia na wydziale Elektromechaniki na Politechnice Warszawskiej. Jednak większość swojej kariery zawodowej spędził jako dziennikarz radiowy i kompozytor. Już od czasów przedwojennych pracował w Polskim Radiu. Był bardzo zręcznym inżynierem o wszechstronnej wiedzy, w roku 1939 udało mu się własnoręcznie naprawić zniszczony nadajnik radiowy w Warszawie. W czasie okupacji starał się wspierać i podtrzymywać na duchu młodsze pokolenia pokazując im, jak ważna jest nauka. Prowadził nawet przez pewien czas tajne nauczanie w szkole średniej, dzięki czemu wiele osób miało szansę przystąpić do matury. Był nauczycielem muzyki oraz rysunku, gdyż miał wybitne umiejętności plastyczne. Po wojnie odnalazł się nowych czasach pracując jako prezenter radiowy, aktor oraz kompozytor. Należy tutaj wspomnieć, że Jerzy Wasowski był samoukiem, jeżeli chodzi o muzykę, co najlepiej świadczy o tym jak duży miał talent. Rok 1949 można powiedzieć, że był bardzo ważnym okresem w życiu tego artysty. Wówczas, wraz ze swoim przyjacielem Jeremim Przyborą stworzył teatr radiowy „Eterek” a następnie w 1958 wystartował jeden z najpopularniejszych w tamtych czasach kabaretów – Kabaret Starszych Panów.
Jerzy Wasowski jest autorem wielu popularnych nawet w dzisiejszych czasach piosenek. Do jego największych przebojów możemy zaliczyć na przykład:
„Wesołe jest życie staruszka”
„Addio pomidory”
„Kaziu, zakochaj się”
„Bo we mnie jest seks”
„Ja dla pana czasu nie mam” oraz „Jak pan mógł” (piosenki wykonywała, między innymi, Hanna Banaszak)
„Ja pana ze sobą zabiorę” (piosenka napisana dla Kaliny Jędrusik)
„Warszawa da się lubić” (z repertuaru Adolfa Dymszy)
Łącznie jest autorem około siedmiuset piosenek oraz ponad stu muzycznych podkładów do słuchowisk radiowych i telewizyjnych oraz sztuk teatralnych.
Jerzy Wasowski został pochowany na cmentarzu Powązkowski w Warszawie.
Na cześć tych dwóch wielkich twórców 8 grudnia 2011 roku Narodowy Bank Polski wydał monety, które mają ich upamiętnić. Monety te mają nominały 10 zł i są wykonane stemplem w srebrze.
Kolejne ich upamiętnienie miało miejsce w roku 2016, w maju, gdy Polskie Radio nadało imię Jerzego Wasowskiego swojemu studiu nagraniowemu.
W kabarecie Starszych Panów obok Jeremiego Przybory oraz Jerzego Wasowskiego występowało mnóstwo popularnych artystów z tamtych lat. Wspomnę tutaj o kilku z nich.
Irena Kwiatkowska to wybitna polska aktorka. Urodziła się 17 września 1912 roku w Warszawie i zmarła 3 marca 2011 roku w Konstancinie – Jeziornie. Była córką zecera. Uczyła się w IX Liceum Ogólnokształcącym imienia Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Po jego ukończeniu studiowała na wydziale aktorskim. Co warto podkreślić była bardzo odważną kobietą. W czasie II wojny światowej była żołnierzem Armii Krajowej, brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka w sztabie grupy o nazwie „Północ”. Miała pseudonim Katarzyna. W trakcie wojny starała się także pracować w wyuczonym zawodzie, więc zdarzało się jej swoją grą aktorską podnosić na duchu ludzi w tak trudnych dla nich czasach.
Tuż po wojnie udała się do Krakowa i występowała w kabarecie. Teksty dla niej pisał sam Konstanty Ildefons Gałczyński, wybitny polski pisarz. W teatrze Zielona Gęś grała bardzo charakterystyczną rolę Hermenegildy Kociubińskiej. Sądzę, że większość osób zna kwestię, którą wiele razy wygłaszała w serialu telewizyjnym „Czterdziestolatek”. Mówiła ona: jestem kobietą pracującą i żadnej pracy się nie boję”.
Z racji swojego ogromnego doświadczenia i obycia na scenie został wykładowcą w warszawskiej szkole teatralnej i pracowała tam w latach 1953 – 1956. W Kabarecie Starszych Panów występowała bardzo często, lecz najbardziej znany jest jej występ w piosence „Szuja”.
Kolejną osobą, o której należy wspomnieć jest Wiesław Michnikowski. Urodził się 3 czerwca 1922 roku w Warszawie a zmarł w tym mieście w 2017 roku. Był to aktor filmowy, telewizyjny. Osoba o wrodzonym poczuciu humoru. Pochodził z rodziny szlacheckiej, lecz ziemie jego przodków zabrano w trakcie powstania styczniowego. Uczęszczał do III Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie. Aktorem zosta�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!