Kampania Wrześniowa, nazywana inaczej Wojną Obronną, przesądziła losy II Rzeczpospolitej. Wojsko Polskie w skuteczny sposób przedostało się za Wisłę i miało się skupić na terenach Małopolski Wschodniej w celu obrony tak długo jak jest to możliwe. Niestety 17 września 1939 roku przesądził losy Kampanii Wrześniowej. Rząd i część wojska ewakuowała się do Rumunii, gdzie zostali internowani. W ultimatum wystosowanym do rządu Polskiego 28 kwietnia 1939 roku Adolf Hitler unieważnił zawarty pakt o nie agresji z Polską z 1934 roku. Niemcy zażądali włączenia Gdańska do Rzeszy demilitaryzacji półwyspu Hel przeprowadzenia plebiscytu na pomorzu oraz wyznaczenia eksterytorialnej autostrady do Prus Wschodnich przez Polskie pomorze. Stanowcze słowa wypowiedziane w Sejmie 5 maja 1939 roku przez ministra Józefa Becka ,,Polska od Bałtyku odepchnąć się nie da…” oznaczały nieustępliwość Polaków. Lato 1939 roku było ostatnim latem beztroskiego pokoju. Ludność cywilna nie zdawała sobie sprawy z nadciągającej „burzy”. Prezydent Ignacy Mościcki w roku 1939 poświęcił zakłady południowe w Stalowej Woli, które były jednymi z zakładów planu budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego. Upalne lato tego roku to czas zasłużonego wypoczynku oraz żniw. 23 sierpnia 1939 roku III Rzesza podpisała w Moskwie Pakt o nie agresji ze Związkiem Sowieckim (Pakt Ribbentrop Mołotow). Pakt zawierał tajny protokół o podziale Polski i państw Bałtyckich. 25 sierpnia 1939 roku Polska podpisała układ o współpracy i bezpieczeństwie z Wielką Brytanią. 30 sierpnia obwieszczono w Polsce Mobilizację Powszechną. Rankiem 1 września 1939 roku oddziały Wehrmachtu przekroczyły bez ostrzeżeń granice Polski. O godzinie 4.42 Luftwaffe zbombardowało bezbronne miasteczko graniczne Wieluń. O 4.45 pancernik szkolny „Schleswig- Holstein” rozpoczął ostrzał Polskiej składnicy tranzytowej na Westerplatte. Tak rozpoczęła się II wojna światowa. O wpół do szóstej rano obudziły Warszawę ryki syren alarmowych, Niemcy rozpoczęli bombardowanie Okęcia. 1 września bomby spadły na takie miasta jak Łódź, Warszawa, Kraków. Polskie radio nadało specjalny komunikat o rozpoczęciu wojny. W Wolnym Mieście Gdańsku Niemcy zaatakowali budynek Poczty Polskiej na placu Heweliusza. Po 14 godzinach nierównych walk obrońcy skapitulowali. Około 7.00 został zestrzelony podczas wojny pierwszy Niemiecki samolot. Polska Brygada Bombowa odciąga potężne naloty na Warszawę. 3 września Francja i Wielka Brytania wypowiadają Niemcom wojnę. Nasi sojusznicy nie podejmują żadnych działań. Wojska Niemieckie zajmują Katowice i Częstochowę. Armia Modlin rozpoczyna odwrót na linię Wisły. 4 września z Warszawy wyruszają pociągi z ewakuującymi się ministerstwami, częścią korpusu dyplomatycznego i instytucji państwowych. Ewakuacji podlegają także zapasy złota z Banku Polskiego. W Katowicach Niemcy dokonują masowych egzekucji na około 860 Harcerzach, powstańcach Śląskich i Polskiej Ludności Cywilnej. W Częstochowie mordują 300- 500 mieszkańców. 6 września rząd opuszcza Warszawę, Prezydent Mościcki przenosi się w okolicę Lublina, rząd wyjeżdża do Łucka na Wołyniu, a sztab Naczelnego Wodza przenosi się do Brześcia nad Bugiem. Wojska Niemieckie wkraczają do Krakowa i rozpoczynają się krwawe łapanki na Krakowskich żydów. Marszałek Edward Śmigły- Rydz wydał rozkaz odwrotu na Przedmoście Rumuńskie. 7 września poddaje się Westerplatte. W opuszczonej przez rząd i Prezydenta Warszawie rozpoczyna się budowa barykad w związku ze zbliżającymi się do stolicy Niemcami. Polska Brygada Bombowa przenosi się na lotniska Lubelskie. 8 września 1939 roku hitlerowcy próbujący z marszu zdobyć Warszawę, zostają skutecznie odparci. Niestety Niemcy wkraczają do Łodzi, zostaje utworzona Armia Warszawa pod dowództwem generała Juliusza Rómmla. Prezydent Warszawy Stefan Starzyński zostaje mianowany Komisarzem Cywilnym przy obronie Warszawy. Marszałek Edward Śmigły- Rydz podejmuje decyzję o obronie na rzekach Bug- Wisła- San. Armie Poznań i Pomorze 9 września podejmują zwrot zaczepny przeciwko hitlerowcom zwany Bitwą nad Bzurą. 10 września rozpoczyna się obrona Jarosławia, Niemcy opanowują Poznań. Pada Polska pozycja umocnień pod Wizną broniąca się od 7 września. Dowódca Kapitan Władysław Raginis popełnia samobójstwo. 11 września Polacy zaczynają się szykować do obrony Lwowa, 12 września pod Lwów podchodzą pierwsze oddziały Niemieckie, jest to dla wszystkich całkowite zaskoczenie, rozpoczyna się obrona Lwowa. Polscy żołnierze opuszczają Gdynię przenoszą się na Kępę Oksywską. Nadal broni się osamotniony półwysep Helski. W opuszczonym przez wojsko Stryju wybucha bunt Ukraińców. 13 września Armia Łódź dociera do twierdzy Modlin. Generał Wiktor Thommeer obejmuje dowództwo. Sztab Naczelnego Wodza przenosi się z Brześcia nad Bugiem do Kowla. Pociąg z ewakuującymi się zapasami złota przekracza granicę Polsko- Rumuńską w Śniatyniu. Polska Brygada Bombowa wykonując loty zapoznawcze dla dowództwa, przenosi się z lotnisk Lubelskich na lotniska Wołyńskie. Samodzielna Grupa Operacyjna Narew kapituluje pod Zambrowem. Niemcy mordują przeszło 200 Polskich jeńców. 14 września Warszawa zostaje zamknięta, przez Niemiecki pierścień hitlerowcy wkraczają do Przemyśla oraz Gdyni. 15 września Niemcy zajmują Białystok. 16 września Wehrmacht próbuje z marszu przejąć miasto i twierdzę Brześć. Sztab Naczelnego Wodza przenosi się nad granicę Rumuńską do Kołomyi. 17 września 1939 roku zapisał się jako jeden z tragicznych dni w dziejach historii Polski. Wojsko Polskie przez 16 dni stawiało bez przerwy nieustanny opór wobec maszerujących w głąb kraju hitlerowców. Polskie odziały planowały wycofanie się za Wisłę. Naczelne Dowództwo wydało rozkaz obrony na linii Brześć- Pińsk oraz od Brześcia po Hrubieszów i Zamość. Wojsko Polskie miało skumulować się niedaleko granicy Rumuńskiej w Małopolsce wschodniej obejmującej województwa: Tarnopolskie, Stanisławowskie oraz część Lwowskiego z broniącym się ciągle Lwowem. Województwo Wołyńskie, Poleskie oraz pozostałe województwa Kresów Wschodnich do 16 września praktycznie nie uległy działaniom wojennym z wyjątkiem bombardowań miast takich jak Krzemieniec, w którym przebywał Rząd Polski, Brześć nad Bugiem ostrzeliwana przez Niemców, którzy planowali z marszu zdobyć miasto i twierdzę Brzeską. Ze wszystkich rozgłośni radiowych istniejących na terytorium II Rzeczpospolitej Polskiej pozostaje już tylko jedna Warszawa II słyszalna w Wilnie, we Lwowie i całej Europie. W Kampanii Wrześniowej do 16 września poza czynnym udziałem wojsk Niemieckich Polskę zaatakowały symboliczne, lecz nieprzyjacielskie odziały Słowackie. Zajęcie przez Niemców w 1938 roku Czechosłowacji doprowadziło do wydłużenia granicy Polsko- Niemieckiej. II Rzeczpospolita od zachodu i południa i północy graniczyła z III Rzeszą, a od wschodu z odizolowanym od świata Związkiem Sowieckim. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne Polska szykowała się do obrony. Początkowo sądzono, że wojna nadejdzie od wschodu. Wojna Polsko- bolszewicka z roku 1920 zdecydowała o powstaniu niepodległego i suwerennego państwa. Traktat Ryski z 1921 roku, który potwierdzał ustalenie granicy II Rzeczpospolitej od rzeki Dźwiny na północy po rzekę Zbrucz na południu. Sowieci nigdy nie pogodzili się z powstaniem Polski i planowali zemstę za przegraną wojnę 1920 roku. III Rzesza po dojściu Adolfa Hitlera do władzy rozpoczęła drogę ku wojnie. Polska nazywana wówczas „Bękartem Traktatu Wersalskiego” położona między dwoma potężnymi Mocarstwami nie miała szans na zwycięstwo w osamotnieniu. Bezczynność Francji i Wielkiej Brytanii spowodowała klęskę Polski, wkroczenie wojsk Sowieckich na tereny II Rzeczpospolitej. O godzinie 4.20 odziały Sowieckie przekroczyły granicę Rzeczpospolitej na całej długości 1407 kilometrów. Nieliczne odziały Korpusu Obrony Pogranicza podjęły nierówną krwawą walkę z oddziałami Armii Czerwonej. Jako pierwsi walkę podjęli żołnierze Korpusu Ochrony Pogranicza w Podwołoczyskach na Podolu. „Czarna niedziela” w Warszawie, stolica przeżywa najcięższe od początku wojny bombardowanie. Lot
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
tnictwo Niemieckie bombarduje Warszawę, bomby spadają na Zamek Królewski i Katedrę Świętego Jana Chrzciciela. Niemiecki ostrzał zza Wisły wywołuje początkowo niezbyt groźny pożar Zamku Królewskiego. Pożar rozprzestrzenia się bardzo szybko. Płoną wieże Władysławowska i Zygmuntowska. Ludność cywilna wraz z pracownikami Zamku Królewskiego, oddziałami straży pożarnej i zarządem technicznym przysłanym z Muzeum Narodowego podejmują akcję ratowania dzieł sztuki z płomieni. W tym samym czasie pożar trawi dach Katedry Jana Chrzciciela. Na wschodnich terytoriach Rzeczpospolitej, na które wkracza Armia Czerwona, rozpoczyna się odwrót po ciężkich i krwawych walkach żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza. Niemcy wkraczają do twierdzy w Brześciu nad Bugiem i opanowują Lublin. W Kołomyi odbywają się ostatnie obrady rządu Polskiego na czele z Prezydentem Ignacym Mościckim i premierem Felicjanem Sławojem- Składkowskim, zostaje podjęta decyzja o przekroczeniu granicy Polsko- Rumuńskiej w Kutach i udania się na uchodźstwo w celu kontynuowania wojny. Niedługo po tym najwyżsi dostojnicy Polscy opuszczają kraj. Marszałek Edward Śmigły- Rydz wydaje dyrektywę do wojska. Nakazuje wycofanie się Polskich oddziałów za Dniestr, ewakuację na Węgry i Rumunię oraz walki tylko z Niemcami. 18 września Naczelny Wódz wraz ze sztabem i ewakuowanym z Warszawy ministerstwem spraw wojskowych przekracza granicę Rumuńską na moście w Kutach. Wkrótce po tym władze Polskie zostają internowane. 19 września pada Kępa Oksywska. Do Gdańska przybywa Adolf Hitler i zapowiada, że Polska nigdy nie powstanie już w granicach Traktatu Wersalskiego. Rozpoczyna się obrona Wilna przed Armią Czerwoną, która niedługo potem kapituluje. Armia Poznań i Pomorze rozpoczyna przebijanie się na odsiecz okrążonej Warszawie, część z nich dociera do miasta przez puszczę Kampinoską, część dostaje się w ręce Niemieckie. 20 września koniec bitwy nad Bzurą, początek obrony Grodna przed nacierającą od wschodu Armią Czerwoną. Na wybrzeżu broni się nadal osamotniony Hel. 22 września pod Lwów podchodzą odziały Sowieckie, załoga Lwowska rozpoczyna walkę przeciwko dwóm najeźdźcom. Dowódca obrony Lwowa Generał Władysław Langner kapituluje przed oddziałami Sowieckimi. Nierówne, krwawe walki o Grodno kończą się przegraną Polskich oddziałów, wspieranych przez ludność cywilną. Sowieci rozjeżdżają czołgami ludność cywilną. W Brześciu nad Bugiem odbyła się wspólna defilada wojsk Sowieckich i Niemieckich. Niemcy przekazują Rosjanom miasto i Hitler wydaje rozkaz wycofania się wojsk Niemieckich wzdłuż rzek Pisa- Narew- Wisła- San (linia demarkacyjna stanowiąca granicę między Rzeszą, a związkiem Radzieckim). Umowa pozostawia wschodnie tereny Rzeczpospolitej, województwa: Wileńskie, Nowogródzkie, Poleskie, Wołyńskie, Tarnopolskie, Stanisławowskie, wschodnia część Lwowskiego z Lwowem, Białostockie także województwo lubelskie i część województwa Warszawskiego z prawo brzeżną, ciągle walczącą częścią stolicy. Wedle tych ustaleń Rosji przypada 3/5 terytorium II Rzeczpospolitej. Komunikat Niemiecki podaje, że opór stawiany jest jeszcze w Warszawie, na półwyspie Hel oraz terenach, na które nie dotarły jeszcze wojska Sowieckie. 25 września Niemcy dokonują dywanowego nalotu na Warszawę, hitlerowcy chcą wybadać siłę Polskiego oporu bezustannym bombardowaniem miasta. W ogniu stoją Cytadela, Teatr Wielki, zakłady autobusowe oraz wiele budynków prywatnych i komunalnych. Nie można ich ugasić z powodu braku wody. Do tego Warszawa jest bez przerwy ostrzeliwana przez 10 000 dział i moździerzy. W gruzy zostaje obrócony ostatni czynny w stolicy szpital „Dzieciątka Jezus”. Giną ranni lekarze i ludność cywilna (śmierć ponosi 10 000 mieszkańców stolicy, 35 000 zostaje rannych). 27 września zostaje podjęta decyzja o kapitulacji stolicy. Powstają organizacje konspiracyjne: służba zwycięstwu Polski, organizacja Polskich harcerzy Szare Szeregi. 28 września podpisana zostaje kapitulacja Warszawy. Rozpoczyna się bitwa po Szackiem na Wołyniu. W Moskwie tego samego dnia zostaje podpisany układ graniczny o przyjaźni i współpracy, do układu załączono trzy protokoły. Granica między III Rzeszą a Związkiem Sowieckim wzdłuż rzek: Pisa, Narew, Bug, Wisłoka i San, Rosjanie odstępują Niemcom województwa: Lubelskie i część Warszawskiego za zgodę na aneksję Litwy. 29 września poddaje się twierdza Modlin do Warszawy wkraczają pierwsze oddziały Niemieckie, Polscy żołnierze w wyznaczonych miejscach zaczynają składać broń, przygotowują się do pójścia do niewoli. Ignacy Mościcki 30 września 1939 roku zrzeka się urzędu Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. Wyznacza na swojego akcesora Władysława Raczkiewicza, byłego wojewodę pomorskiego, który opuścił kraj na początku września, przyjmuje on dymisję dotychczasowego rządu Felicjana Sławoja- Składkowskiego. Władysław Sikorski rozpoczyna tworzenie nowego rządu. Polskie radio nadaje swój ostatni komunikat, Niemcy opanowują Warszawę, w alejach Szuch rozlokowują budynki dawnych ministerstw, w dawnym ministerstwie wyznań religijnych i oświecenia publicznego, które w przyszłości stanie się osławionymi katowniami Hitlerowskimi, w centrum miasta odbywa się pierwsza defilada. Polscy muzealnicy ocalone dzieła sztuki z Zamku Królewskiego ukrywają w podziemiach Muzeum Narodowego gdzie cudem przetrwają wojnę. 1 października bitwa pod Wytycznem między Korpusem Ochrony Pogranicza a Armią Czerwoną. Warszawa otrzymuje order wojenny Virtuti Militari. 2 października kapituluje półwysep Helski, ostatni Bastion na Polskim skrawku dostępu do Morza Bałtyckiego, broniony od początku Kampanii. Ostatnia bitwa Kampanii Polskiej rozpoczyna się pod Kockiem. Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” dowodzona przez Generała Franciszka Kleeberga przeciwko Niemcom. 5 października do Warszawy przybywa Adolf Hitler, aby w centrum Warszawy przyjąć defiladę swoich wojsk. Hitler przylatuje na lotnisko na Okęciu, po czym specjalnie przygotowanym samochodem udaje się do miasta. W Alejach Ujazdowskich odbiera defiladę maszerujących dumnie Niemieckich oddziałów. Podczas gdy Hitler przyjmuje defiladę w Warszawie jego oddziały toczą walkę z Samodzielną Grupą Operacyjną „Polesie” w okolicach Kocka. W tym samym czasie w Warszawie Polacy przygotowali zamach na Adolfa Hitlera. Ze względu na trwanie defilady, Niemcy nakazali Polakom opuścić wszystkie domy na trasie przejazdu Hitlera wraz z najwyższymi dowódcami, całość Hitlerowcy otoczyli specjalnie przygotowanym wojskowym kordonem, jednak te warunki bezpieczeństwa nie ocaliłyby Hitlera przed śmiercią. Polacy przygotowawszy zamach zaminowali fragment drogi na trasie przejazdu Adolfa Hitlera, jednak myśl o straszliwej zemście na ucierpiałej w dość straszliwy już sposób Warszawie i jej mieszkańcach spowodowała, że Polacy zrezygnowali z dokonania zamachu na Adolfa Hitlera. 5 października podpisano kapitulację ostatnich oddziałów Rzeczpospolitej. Kampania Wrześniowa, nazywana wojną obronną Polski, dobiegła końcu. Polacy przyczynili się do poważnego uszczerbku armii Niemieckiej i jej sprzętu. Straty te uniemożliwiają Hitlerowi jesienną agresję na zachodnią Europę. Francja i Wielka Brytania mają czas przygotować się do wojny. Polskie terytorium podzielone przez dwóch wrogich sąsiadów nie będzie milczeć. Polacy w podziemiu odbudują państwo, choć państwa nie będzie na mapie, jego rząd będzie uznany na arenie międzynarodowej. Wojsko Polskie spełniło swój obowiązek obrony kraju, bezczynność zachodnich sojuszników spowodowała rychły koniec i kres państwa, które do 17 września stawiało nie równą, honorową walkę o wolność umiłowanej ojczyzny, spełnili, więc bojowe zadanie, lecz agresja Sowiecka zmusiła ich do zakończenia działań wojennych. Wojsko Polskie słabo wyposażone stawiło opór lepiej przygotowanym do wojny najeźdźcom, pomimo likwidacji państwa nie pozostawili jej mieszkańców terroryzowanych przez obu okupantów. Liczne akcje, sabotaże i zamachy były elementem dalszych walk, zemsty. Nikt oficjalnie nie podpisał z agresorem zakończenia walk. Męstwo, honor, odwaga oraz krew przelana za nas na zawsze pozostanie w naszej pamięci.
Dodaj komentarz jako pierwszy!