Niemcy to państwo, które rozpętało obie wojny światowe i dwukrotnie skończyło się to dla nich porażką. II Wojna Światowa zakończyła się bezwarunkową kapitulacją Niemiec, która została podpisana 8 V 1945 r., choć Rosjanie będą się upierać, że fakt ten nastąpił dzień później. Polska, która znalazła się po II WŚ w sferze wpływów radzieckich, również wraz z Krajem Rad przyjęła, że kapitulacja Adolfa Hitlera i jego III Rzeszy Niemieckiej nastąpiła dziewiątego.
Pierwsza Wojna Światowa, w 1918 r., określana cały czas jako tzw. Wielka Wojna zakończyła się kapitulacją Niemiec, która nastąpiła 11 XI 1918 r., również tę datę historycy podają jako zaistnienie znowu, po 123 latach, Polski na mapach.
Adolf Hitler wraz ze swoimi poplecznikami ukuł termin 'Dolchstoßlegende’, który oznaczałby, że Niemcy poległy w I WŚ w wyniku ciosu, który rzekomo został zadany przez rodzimych polityków, których reprezentantem był czołowy socjaldemokrata, Friedrich Ebert. Adolf Hitler, ale nie tylko, gdyż pragnę zauważyć, że dążenia rewizjonistyczne były już zdecydowanie mocne jeszcze przed 1933 r., uderzali w ton, że 11 XI 1918 r., kiedy rząd niemiecki podpisywał porozumienie kończące Wielką Wojnę, doszło do zdrady. W trakcie XX-lecia przedstawiano karykatury m.in. Philippa Scheidemanna oraz Matthiasa Erzbergera, którzy wbijali nóż w plecy Niemcom. Wielu obywateli Republiki Weimarskiej zastanawiało się, dlaczego skoro było tak dobrze to zakończyło się tak źle?
Adolf Hitler, kiedy doszedł do władzy, zwracał szczególną uwagę, że kapitulacja Niemiec, była wynikiem zdrady ze strony Narodu Wybranego.
Druga Wojna Światowa miała stanowić rewanż za pierwszą, która została przegrana. Politycy niemieccy, zdając sobie sprawę, że walka na dwa fronty będzie bardzo trudnym wyzwaniem, postanowili podpisać sojusz z Krajem Rad, sygnał do zaistnienia takiego zbliżenia dał Józef Stalin, kiedy wystąpił z przemówieniem, które współcześni historycy określają terminem 'mowy kasztanowej’. W Niemczech wiedziano dobrze, że kiedy podczas I WŚ wyłączono z działań Rosję, wtedy choć de facto w końcu Niemcy polegli, jednak walczyło im się o wiele łatwiej.
W tym miejscu polecę książkę Andrew Nagorski, swego czasu napisał bardzo ciekawą książkę pt. '1941. Rok, w którym Niemcy przegrały wojnę’. Wiemy, że do kapitulacji doszło w cztery lata później, jednak zapewne, gdyby nie zdecydowano się na zaatakowanie Stanów Zjednoczonych, wtedy wynik działań wojennych mógłby być całkowicie odmienny.
Kapitulację Niemiec musimy odczytywać jako zakończenie działań wojennych w Europie w trakcie II WŚ. Pamiętajmy jednak, że wojna na Pacyfiku oraz w Azji cały czas trwa�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
�a. Kapitulacja Japonii, która nastąpiła 2 IX 1945 r., uważana jest za moment, kiedy II WŚ dobiegła końca. Akt bezwarunkowej kapitulacji Japonii podpisał minister spraw zagranicznych Kraju Kwitnącej Wiśni, Mamoru Shigemitsu, swoją parafkę złożył również Y. Umezu. Japończycy podpisali akt ten na pokładzie pancernika USS 'Missouri’, który zakotwiczony został w Zatoce Tokijskiej.
Ze strony aliantów pod dokumentem kończącym II WŚ podpisał się amerykański gen. Douglas McArthur.
Wracając jednak do kapitulacji Niemiec, miejscem, gdzie podpisano dokument był Berlin, a konkretnie dzielnica Karlshorst.
Pamiętajmy jednak, że pierwszy akt kapitulacji III Rzeszy został spisany w dwa dni wcześniej, we francuskim Reims. W Reims mieściła się kwatera główna Alianckich Sił Ekspedycyjnych gen. Dwighta Eisenhowera. Dokument ten nazwano 'wstępnym protokołem kapitulacji’. Pamiętajmy, że pomimo faktu, iż dokument ten sporządzono we Francji, strona francuska została potraktowana po macoszemu, po pierwsze nie wywieszono wtedy trójkolorowej flagi, po drugie natomiast Francois Sevez, francuski generał, został jedynie świadkiem, nie zaś stroną porozumienia. Najważniejsze skrzypce odgrywali W.B. Smith oraz I. Susłoparow. Przedstawicielami Niemców byli Alfred Jodl, Wilhelm Oxenius oraz Hans- Georg von Friedeburg. Strona niemiecka działała zgodnie z instrukcjami, które wydał wielki admirał, Karl Doenitz.
Po samobójstwie, którego dokonał w Wilczym Szańcu Adolf Hitler, właśnie Doenitz przejął wszystkie najważniejsze role. Wielki Admirał, urodzony w Grünau grał pierwsze skrzypce.
8/9 maja doszło do ponownej kapitulacji, która nastąpiła na kategoryczne żądanie Generalissimusa. W kwaterze marszałka G. Żukowa zorganizowano kolejną kapitulację, stronę francuską reprezentował J. de Lattre de Tassigny, brytyjską Arthur Tedder, będący marszałkiem Royal Air Force, Amerykanów reprezentował generał C.A. Spaatz, Sowietów wspomniany powyżej Żukow. Francuski przedstawiciel był wyjątkowo zdesperowany, wysłany przez Ch. de Gaulle’a zaznaczył, że jeśli nie pozwolą mu złożyć podpisu, wtedy popełni samobójstwo.
Feldmarszałek Wilhelm Keitel, który podpisał się w imieniu pokonanej Rzeszy zaznaczył, że francuski przedstawiciel powinien podpisać się dwukrotnie, jako zwycięzca i przegrany. Ziarno prawdy w tej wypowiedzi jest; pamiętajmy tutaj o istnieniu Republiki Vichy. Pierwszą kapitulację złożono jedynie w j. angielskim, podczas kiedy tą drugą po angielsku, rosyjsku oraz niemiecku.
Fakt, że Francja brała udział w podpisywaniu kapitulacji przez Rzeszę sprawił, że przez najbliższe lata państwo uznawane było za czwarte mocarstwo, uzyskało też strefę okupacyjną w Niemczech.
Dodaj komentarz jako pierwszy!