Katarzyna II Wielka

Katarzyna II Wielka przyszła na świat 2 maja 1729 roku w Szczecinie. Jej ojcem był książę Christian August von Anhait-Zerbst z dynastii astańskiej, a matką – Joanna Elżbieta z dynastii holsztyńskiej. Podczas chrztu otrzymała tak naprawdę imiona: Zofia Fryderyka Augusta, lecz w wieku szesnastu lat, czyli w 1745 roku przeszła na prawosławie i w związku z tym zmieniła imię na „Katarzyna”.
Kobieta w sierpniu 1745 roku wzięła ślub z wielkim księciem Rosji – Piotrem III -w późniejszym czasie- cesarz Rosji, w związku z czym ona również została cesarzową. Ich związek okazał się jednak bardzo nieszczęśliwy, gdyż w tamtym czasie Piotr był dosyć niedojrzały, nie nadawał się na męża, nie stawiał swej żony na pierwszym miejscu, można powiedzieć, że nie kochał jej, wolał, zamiast tego zabawiać się z żołnierzami i innymi kobietami. Ponoć Katarzyna przez kilka lat małżeństwa wolała pozostać dziewicą, a w 1754 roku wydała na świat syna – Pawła. Mąż Katarzyny został zamordowany przez wojsko w 1762 roku i od tej pory objęła ona władzę w Rosji.
Caryca uznawana jest za jedną z najwybitniejszych władczyń Rosji. Szczególny podziw wzbudziła u zachodnich filozofów, którzy podziwiali ją przede wszystkim ze względu na jej niesamowitą mądrość, upodobanie wiedzy, sprzyjanie oświeceniu. Została nawet nazwana „Semiramidą Północy” przez jednego z francuskich filozofów – Voltaire’a. Była ponadto znana z tego, że prowadziła korespondencję z wieloma ludźmi epoki oświecenia.
W 1755 roku (gdy miała 26 lat) poznała jednego ze swych licznych kochanków – 23-letniego Stanisława Poniatowskiego, który w późniejszym czasie został królem Polski. Kochankowie poznali się przy pomocy Charlesa Hanburego Williamsa, kiedy to Stanisław był jego osobistym sekretarzem. W grudniu tego samego roku nawiązali romans, a dwa lata później urodziła im się córka – Anna, która niestety zmarła, będąc jeszcze zaledwie niemowlęciem. Później Katarzyna miała jeszcze dwoje innych dzieci.
Jak już wcześniej przytoczyłam – Katarzyna w swoim życiu tkwiła w licznych relacjach miłosnych, przez co często była obiektem plotek oraz dezinformacji. Wiele źródeł podaje, że caryca miała aż dwunastu kochanków. Znano ją z bogatego życia seksualnego, najczęściej znajdowała sobie znacznie młodszych kochanków i obdarowywała ich wysokimi, zadowalającymi stanowiskami.
Katarzyna II Wielka panowała w Rosji przez dosyć spory czas, bo aż przez trzydzieści cztery lata od 1962 do 1796 roku. W ciągu tych lat zrobiła bardzo wiele dla wzmocnienia potęgi państwa, a władzy centralnej i absolutyzmu panującego, były to czyny zarówno w dziedzinach stosunków zagranicznych