Katarzyna Parr

Katarzyna Parr przyszła na świat około 1512 roku w Wielkiej Brytanii. Jej miejscem narodzin był zamek Kendal. Urodziła się jako córka Tomasza Parra, lorda dworu Kendal i rycerza, a także bliskiej przyjaciółki Katarzyny Aragońskiej, Maud Green, która prowadziła szkołę dla panienek, w której Katarzyna przyjmowała nauki. Najstarsze dziecko pary.

Młoda dziewczyna zachwycała swoją inteligencją, a po zakończeniu nauk dworskich, uczyła się chętnie całe życie. Porozumiewała się płynnie po francusku, włosku oraz po łacinie. Następnie nadszedł czas nauki języka hiszpańskiego, co rzekomo lubiła. Wydała trzy książki, co w średniowieczu było wręcz niespotykane. Kobietom wolno było publikować teksty jedynie anonimowo. Zdecydowała się nawet publikować teksty w języku nowoangielskim, co pozwoliło większej liczbie osób sięgać po jej książki. Nie bała się publikowania tekstów pod własnym imieniem i nazwiskiem. Pierwszy tekst opublikowała w 1544 roku i nazywał się „Psalms of Prayers”, czyli zbiór zestaw pieśni religijnych, psalmów, a także modlitw. Nie była autorem, ale poświęciła długie godziny, aby tłumaczyć. Autorem był John Fisher. W 1545 roku światło dzienne ujrzała książka pt. „Prayers Stirring the Mind unto Heavenly Meditations”, który pod namową księżniczki Elżbiety, przetłumaczyła na język francuski, włoski oraz na łacinę. Mąż Katarzyny, król angielski okazywał dumę z mądrości i inteligencji swojej małżonki, szczycił się, że jego żona była uczona, choć kobieta i tak zachowała ostrożność, aby nie dawać do zrozumienia mężowi, że prześciga go w pewnych kwestiach. Nienawidziła szyć, podkreślała, że jej dłonie nie zostały stworzone do dotykania igieł.

W 15529 roku polubiła Edwarda Borougha, który stał się pierwszym mężem Katarzyny, sędzia pokojowym i zarządca lennym u Tomasza Kiddela. Młodzieniec nie cieszył się dobrym zdrowiem, a ponadto prawdopodobnie cierpiał na zaburzenia psychiczne. Małżeństwo trwało niestety jedynie cztery lata, a kobieta po śmierci męża została nazywana Pani Wdowa Borouh.

W 1532 roku odbyły się zaślubimy Katarzyny z dwukrotnie starszego Jana Neville’a. Był jej kuzynem drugiego stopnia, ale też trzecim baronem Latimer, przez co sama otrzymała tytuł, od teraz należało ją nazywać per Lady Latimer. Dzięki mężowi zyskała tytuł, co w czasach średniowiecznych znaczyło bardzo wiele, ale także schlebiał jej fakt, że mąż był człowiekiem wpływowym, choć Jan był gorliwym katolikiem oraz popadł w tarapaty finansowe. Otwarcie wyrażał swoje niezadowolenie wobec polityki króla. Krytykował unieważnienie ślubu monarchy i ponowne zaślubiny. W 1536 roku wywleczono jej męża z domu, katolicy rebelianci grozili mu przemocą. Lady Latimer żyła w strachu, ale skupiła się na zapewnie