Koń Aleksandra Wielkiego

Aleksander III Macedoński, zwany Wielkim lub Niezwyciężonym jest uważany za jednego z najwybitniejszych zdobywców i najlepszych strategów w historii ludzkości. Był królem Macedonii (od 336 p.n.e. do 323 p.n.e.), Hegemonem Związku Korynckiego (od 336 p.n.e. do 323 p.n.e.), królem Persji (od 330 p.n.e. do 323 p.n.e.), królem Egiptu (od 332 p.n.e. do 323 p.n.e.) oraz królem Azji (od 331 p.n.e. do 323 p.n.e.). Wywodził się z dynastii Argeadów, a jego ojcem był Filip II Macedoński, który zreformował państwo macedońskie i podporządkował sobie większość Grecji. Aleksander był postacią szalenie interesującą, a o jego podbojach można by pisać niemalże bez końca. Głównym „bohaterem” owej pracy nie jest jednak Aleksander Wielki, ale jego koń – równie rozsławiony na kartach historii, jak sam władca.

Zacznijmy od początku, a więc od okresu, w którym Aleksander i koń spotkali się po raz pierwszy. Jazda konna była nauką niezbędną, podobnie jak posługiwanie się bronią, którą Aleksander musiał opanować już w okresie dzieciństwa. Źródła antyczne nie dysponują konkretnymi informacjami na temat owego okresu przyszłego władcy, istnieje jednak wiele anegdot związanych koniem, który trafił do stajni króla. Kiedy Aleksander miał dwanaście lub osiem lat (rozbieżność wynika z różnic w źródłach), chłopiec miał za zadanie ujarzmić wyjątkowo niesfornego wierzchowca, o imieniu Bucefał. Imię to wywodzi się z greckiego słowa „Boukephalos”, co oznacza „głowa wołu”, „byczogłowy”. Zamiennie Bucefała nazywano też Bucefalosem. W „Historii naturalnej” autorstwa Pliniusza można znaleźć informację, iż ogierowi nadano owo imię ze względu na charakterystyczne znamię w kształcie byczej głowy, które zwierzę miało na łopatce. Innym wyjaśnieniem jest kształt łba konia, który przypominał właśnie głowę byka. Ojciec Aleksandra (Filip II) uznał, iż Bucefał jest zbyt niebezpieczny i nie chciał go kupić. Chłopiec założył się ze swym ojcem, że zdoła okiełznać rumaka, a jeśli mu się to uda, dostanie go w prezencie. Aleksander zauważył, że ten niezwykle silny i narowisty ogier boi się… własnego cienia. Wykorzystując tę informację, obrócił głowę zwierzęcia w kierunku słońca, dzięki czemu zdołał poskromić wierzchowca i ujeździć go. Bucefał został kupiony za dość wysoką sumę 13 talentów (talent to największa jednostka miary masy i pieniądza, używana w starożytności). Bucefał był ogierem tesalskim, o czarnym umaszczeniu. Wywodził się z krainy Grecji Tesalii, położonej na południe od Macedonii. Był niezwykle