Książę Konstanty

"; zna zrzekł się starań o tron, aby móc poślubić hrabiankę.Wielki Książę Konstanty po ślubie stał się łagodniejszy i spokojniejszy. Lubił spacerować po alejach Warszawy, udawał się na spacery bez straży. Oglądał budynki i roślinność. Wdawał się w wesołe pogawędki z przechodniami. Wstawił się za ograniczeniem cenzury i wspierał finansowo żołnierzy. Zredukował kompetencje policji do akceptowalnych norm, co ograniczyło nękanie Polaków, a także powstrzymało przemoc i zastraszanie.Stosunek Konstantego do Rosjan i arystokracjiCzuł niechęć do Rosjan, którzy zachowywali się – według niego- roszczeniowo i bezczelnie. Rosjanie nie obawiali się przeprowadzenia zamachów czy wszczynania awantur, aby uzyskać swój cel. Konstanty miał także żal do Rosjan za śmierć ojca. Paweł I Romanow nie cieszył się poparciem i sympatią arystokracji, która pragnęła usunąć monarchę z tronu. Mężczyzna za życia nie najlepiej traktował pracowników pałacu, nie szczędził im szyderstw i stale usiłował ich poniżyć. Cesarz starał się zredukować arystokratyczne przywileje, miał dość wtrącania się arystokratów w politykę. W zamachu na niego wziął udział nawet następca tronu – rodzony syn cesarza, Aleksander I Pawłowicz.Konstanty i żołnierzeWielki Książę opiekował się wojskiem, dbał o solidne wyżywienie żołnierzy. Usiłował zapewniać im dobre warunki podczas pobytu w terenie. Pilnował, aby mężczyznom na czas wypłacano wynagrodzenia, a gdy trzeba było – pożyczał im pieniądze, lecz nie oczekiwał zwrotu pożyczki. Konstantin jednak nigdy nie okazywał pobłażliwości, wprowadzał nowe ćwiczenia, pilnował kondycji fizycznej żołnierzy, a także wprowadzał coraz surowsze musztry. Pragnął jak najlepiej wyszkolić armię, poświęcał żołnierzom wiele czasu.Nieślubny synPrzed zawiązaniem związku małżeńskiego z Joanną Wielki Książę Konstantin doczekał się syna narodzonego ze związku z kochanką. Nie było to dziecko z prawego łoża, ale mężczyzna nie zamierzał zapominać o potomku. Kontaktował się z synem, doglądał jego rozwoju. Kiedy Paweł Konstantynowicz Aleksandrow-Romanowski dorósł, ojciec obsadził go na wysokim szczeblu wojskowym.