Ławrientij Pawłowicz Beria (1899- 1953) był jednym z najbliższych współpracowników Józefa Stalina. Gruzin nigdy nie był rewolucjonistą, do wCzK wszedł dzięki zażyłym kontaktom z wysoko postawionymi politykami. Beria paradoksalnie popełnił mniej zbrodni, aniżeli Nikita Chruszczow, który odpowiadał za Holodomor na Ukrainie. Beria był początkowo łącznikiem pomiędzy azerskimi nacjonalistami a stroną bolszewicką. Beria był podwójnym agentem, uwierzył w bolszewizm w chwili, kiedy uznał, że ugrupowanie to zwycięży. Ławrientij Pawłowicz w 1931 r. zostaje Sekretarzem Generalnym KC Gruzińskiej SRR. Polityk ten dbał o mieszkańców Gruzji, która pod Jego zwierzchnictwem rosła w siłę. Beria zawsze był odbierany w Tbilisi z szacunkiem, był wykształcony i uważany za zdolnego oraz inteligentnego. Generał Władysław Anders uważał, że Beria był człowiekiem inteligentnym. Do 1931 r., Ławrientij Beria nie był Stalinowi znany, trzeba zaznaczyć, że był to polityk niezbyt lubiany przez Siergieja Kirowa, ważnego na ów czas bolszewika. W 1938 r., Ławrientij Beria został zastępcą Nikołaja Jeżowa, następnie zaś stanął na czele NKWD. Nikołaj Jeżow był wiernym stalinistą, jednak Stalin uznał, że jest zbyt potężny. Beria zmienił NKWD, traktował więźniów z większym szacunkiem aniżeli Gienrich Jagoda oraz Jeżow. Nikołaj Jeżow zaczął wielką czystkę, której spirali nie był w stanie zatrzymać. Stalin wiedział, że Beria w lepszy sposób pokieruje NKWD. W 1946 r., Beria stracił władzę w NKWD. Beria wydał wniosek o rozwiązanie kwestii oficerów polskich w Katyniu. Warto zaznaczyć, że nie grał w tej sprawie pierwszych skrzypiec. Beria stanowił narzędzie w ręku Stalina, choć to Dżugaszwili był bardziej złowrogo nastawiony do wrogów czy to realnych czy też wyimaginowanych. Ławrientij Beria dbał o kadry, wiedział, że jeśli będzie się ludzi osadzać w więzieniach, zaczną gorzej, mniej efektywnie pracować. Ławrientij Beria po śmierci Józefa Stalina, która nastąpiła 5 marca 1953 r., chciał zreformować Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Wiedział doskonale, że „Kraj Rad” pod zwierzchnictwem Józefa Stalina nie podążał właściwą drogą. Beria postanowił podjąć walkę ze stalinistami m.in. z przywódcą Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Walterem Ulbrichtem. Beria chciał osłabić STASI, planował wypromować enerdowskich polityków anty- stalinowskich. Beria planował rozmontować radziecki wywiad, w Niemczech. Beria planował podjąć działania, które będą przeciwdziałać rusyfikacji. Beria chciał dobrze żyć z nacjonalistami ukraińskimi. Ławrientij Pawłowicz nie zdawał sobie sprawy ilu ludzi ma przecwko sobie. Komuniści którzy coś znaczyli w erze stalinizmu, postanowili usunąć ich zdaniem szalonego Gruzina Berię, przeciwdziałać kontrrewolucji. Beria miał pomysł, ażeby zjednoczyć Niemcy. Nikita Chruszczow i Wjaczesław Mołotow wys
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
tąpili przeciwko Berii. Nikita Chruszczow, uznawany m.in. przez Grovera Furra za rewizjonistę, był zdecydowanie bardziej pro- stalinowski, aniżeli Ławrientij Pawłowicz. W ZSRR zaczęto mówić o puczu Berii. Nikołaj Bułganin dyskutował z Chruszczowem na temat obalenia Berii, bali się obciążających ich dokumentów. Postanowiono aresztować Berię, do akcji włączyli się Moskalenko oraz Gieorgij Żukow. Ławrientij Pawłowicz stracił wszystkie funkcje, które dotychczas piastował. Prokurator Roman Rudenko prowadził proces Berii. Historycy nie wiedzą, kiedy dokładnie śmierć poniósł Beria. Polityk ten zbyt mocno wierzył w samego siebie, gdyż nie widział realnej konkurencji i twierdził, że jest naturalnym sukcesorem władzy, po rządach Józefa Stalina. Politycy radzieccy zadbali, by zrobić z Niego czarną postać, propagandowo określali Go jako pedofila, gwałciciela, szaleńca z krwią na rękach, rzeczywiście nikim takim nie był. Beria posiadał dokumenty obciążające większość przywódców ZSRR, zapomniał o tym, że wojsko jest w stanie wpływać na politykę. Nikita Chruszczow okazał się zdecydowanie bardziej cwanym politykiem, choć początkowo nikt na Niego nie stawiał. Chruszczow potrafił zdobyć poparcie Malenkowa który dotychczas był człowiekiem Berii. Nikita Chruszczow potrafił porozumieć się z wojskiem, dzięki temu przejął władzę, zaczął stawiać warunki co doprowadziło Go do pozycji genseka Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Aresztowany Beria, początkowo myślał, że zostanie zepchnięty na boczny tor, Chruszczow jednak oskarżył Go o służbę na rzecz obcego wywiadu i doprowadził do śmierci. Beria był zdecydowanie najbardziej utalentowanym politykiem, w składzie Politbiura, bez Niego nie byłoby sowieckiej bomby atomowej. W życiu prywatnym, był małżonkiem pięknej Gruzinki, Nino Gegeczkori. Syn Berii, Sergo Beria do końca życia będzie bronił dobrego imienia swojego ojca. Akta Ławrientija Berii są tajne, historycy nie mają do nich dostępu. Po dziś dzień nie wiemy w jakich okolicznościach zamordowano Berię. Polityk ten okazał się kozłem ofiarnym epoki stalinizmu. Nikita Chruszczow będzie potrzebować trzech lat, ażeby zrozumieć, że konieczna jest destalinizacja, podczas XX Zjazdu KPZR [Chruszczow] ogłosi wystąpienie, gdzie potępi kult jednostki, zaś okres stalinizmu nazwie czasem błędów i wypaczeń. O ile Gruzini urodzonego w Gori Stalina, używając eufemizmu, nie lubią, o tyle Beria jest ceniony i nazywany „naszym Ławrientijem”. Funkcjonuje powiedzenie „pycha idzie przed upadkiem”, które pasuje do Berii. Muszę stwierdzić, że miał [Beria] szersze perspektywy patrzenia, aniżeli Malenkow, Woroszyłow, Kaganowicz, Chruszczow i reszta składu KC, z tym że nie zdawał sobie sprawy, że wojskowi dokonają wolty. W ciekawy sposób opisuje to w swoich książkach jeden z moich ulubionych pisarzy, były funkcjonariusz GRU, Wiktor Suworow.
Dodaj komentarz jako pierwszy!