Lech Kaczyński

Lech Kaczyński był prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2005-2010, prezydentem miasta stołecznego Warszawy od 2005 do 2010 roku, prezesem partii Prawo i Sprawiedliwość: 2001-2003, Prezesem Najwyżej Izby Kontroli: 1992-1995, a także ministrem sprawiedliwości i prokuratorem generalnym. Był bratem bliźniakiem równie popularnego do dnia dzisiejszego polityka – Jarosława Kaczyńskiego, wraz z którym utworzył partię o nazwie Prawo i Sprawiedliwość (PiS). Działacz opozycyjny, z wykształcenia prawnik, specjalista z zakresu prawa pracy, ale przede wszystkim wielki polityk. Jego żoną była Maria Kaczyńska (ślub odbył się w roku 1978), która po objęciu prezydentury została Pierwszą Damą. Prezydencka para miała jedno dziecko – córkę Martę. Lech Kaczyński zginął w katastrofie rządowego samolotu prezydenckiego podczas nieudanego lądowania, w dniu 10 kwietnia 2010 roku. Przyjrzyjmy się biografii Lecha Kaczyńskiego.

Lech Aleksander Kaczyński urodził się 18 czerwca 1949 roku, w Warszawie. Wraz z nim przyszedł na świat również jego brat bliźniak, Jarosław Kaczyński. Ojcem chłopców był Rajmund Kaczyński – inżynier i nauczyciel, który był też żołnierzem Wojska Polskiego (miał stopień porucznika) i uczestnikiem powstania warszawskiego. Matką Lecha Kaczyńskiego była Jadwiga Jasiewicz, polonistka, nauczycielka, harcerka. Rodzicami chrzestnymi z kolei byli Stanisław Miedza-Tomaszewski oraz Zofia Woźnicka. Uroczystość chrztu świętego odbyła się 3 czerwca 1951 roku. W okresie dzieciństwa Lech wraz ze swoim bratem mieli epizod aktorski. Wystąpili w ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego pod tytułem „O dwóch takich, co ukradli Księżyc”. Film kierowany jest do dzieci i młodzieży i został nakręcony w 1962 roku, a wyreżyserowany przez Jana Batorego. Dwunastoletni chłopcy zagrali główne role – Jacka i Placka. Lech Kaczyński ukończył Liceum Ogólnokształcące w Warszawie, a następnie poszedł na studia (Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego), które miały go przygotować do wykonywania zawodu. Nauka w szkole wyższej trwała od 1967 do 1971 roku, a zakończyła się uzyskaniem stopnia doktora, a następnie doktora habilitowanego. Po ukończeniu studiów Lech Kaczyński podjął pracę jako profesor w Katedrze Prawa Pracy Uniwersytetu Gdańskiego, a następnie w Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Został w tym czasie autorem kilku publikacji dotyczących prawa pracy, na przykład „Ocena nowelizacji kodeksu pracy”, „Przewodnik do nauki prawa pracy”. W roku 1977 Lech Kaczyński nawiązał współpracę z Biurem Interwencyjnym Komitetu Samoobrony Społecznej („KOR”), w którym prowadził szkolenia z prawa pracy dla robotników. Rok później podjął się działalności w Wolnych Związkach Zawodowych. W 1981 roku został delegatem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, który powołano w celu obrony praw pracowników. W czasie trwania stanu wojennego Lech Kaczyński został internowany za działalność opozycyjną (od 13 grudnia 1981 do 15 października 1982 roku). Kiedy w roku 1988 wybuchły strajki w Stoczni Gdańskiej, Lech Kaczyński został doradcą robotników (wraz z bratem Jarosławem). U schyłku lat osiemdziesiątych nawiązał współpracę z Lechem Wałęsą, który był wówczas liderem „Solidarności”, a później prezydentem. Lech Kaczyński w tamtym okresie brał udział w licznych rozmowach i negocjacjach, a później wstąpił do Komitetu Obywatelskiego. Kariera polityczna i znaczenie Lecha Kaczyńskiego nabierały rozpędu, zwłaszcza w latach dziewięćdziesiątych. Został wybrany na wiceprzewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, następnie był senatorem i członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego (od 1989 do 1991 roku). Na przełomie lat 1991-1993 został posłem Sejmu. Współpraca z Lechem Wałęsą nadal była rozwijana – Lech Kaczyński został ministrem stanu do spraw bezpieczeństwa i nadzorował pracę Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W późniejszym okresie pomiędzy ówczesnym prezydentem a Lechem Kaczyńskim powstał jednak konflikt, który spowodował zerwanie współpracy. W roku 1992 Lech został prezesem Najniższej Izby Kontroli, jednak został odwołany z pełnienia tej funkcji przed upływem sześcioletniej kadencji. W wyborach, które miały miejsce w 1995 roku kandydował na urząd prezydenta Rzeczpospolitej, jednak zrezygnował jeszcze przez pierwszą turą głosowania. Lech Kaczyński dążył wówczas do tego, aby ktoś inny (zamiast Wałęsy) został prezydentem kraju. W kolejnych latach objął urząd ministra sprawiedliwości (2000 rok, prezydentem RP był wówczas Aleksander Kwaśniewski). Obejmując urząd prokuratora generalnego, postulował o wprowadzenie nowych wytycznych, które mówiły między innymi o stosowaniu aresztu tymczasowego dla podejrzanych (w określonych sprawach). 29 maja 2001 roku bracia – Lech i Jarosław Kaczyńscy założyli partię polityczną o nazwie Prawo i Sprawiedliwość (PiS). Główną ideologią owej partii było połączenie konserwatyzmu społecznego i narodowego, solidaryzmu i chrześcijańskiej demokracji. Partia często była określana jako populistyczna i eurosceptyczna. Lech Kaczyński stanął na