Leonid Breżniew
Leonid Iljicz Breżniew (1906-1982) został oceniony najwyżej wśród rosyjskich przywódców politycznych w XX w., według Centrum Lewady. W wieku 15 lat podjął pracę w zakładach metalurgicznych, w wieku 25 lat wstąpił do partii bolszewickiej, wcześniej wstąpił do Komsomołu. W 1939 roku został sekretarzem Dniepropietrowskiego Komitetu Partii. W trakcie wojny był politrukiem. Leonid Breżniew zdobywał coraz większą pozycję polityczną, powierzano mu ważne zadania, w okresie 1950- 1952 był pierwszym sekretarzem KC Komunistycznej Partii Mołdawii, od 1955 pierwszym sekretarzem Komunistycznej Partii Kazachstanu. Sekretarz to poważne stanowisko, predestynujące, by wejść do Politbiura, w Mołdawii jego poprzednikiem był Nicolae Coval, następcą zaś Dmitrij Gładki, w Kazachstanie poprzedził go Pantielelejmon Ponomarienko, następcą był Iwan Jakowlew. Trójka: Breżniew, Kosygin, Podgorny byli uważani za przyszłość partii. Leonid był robotnikiem, sowieckim inteligentem, człowiekiem z innej epoki, w 1917 roku miał ledwie 11 lat. Polityk zaczął piąć się w górę hierarchii partyjnej, kiedy Stalin przerzedził szeregi partii, organizując czystkę. Leonid był po wojnie skutecznym technokratą. Na XIX Zjeździe Partii, Józef Stalin wysunął Breżniewa do najwyższych władz. Gruzin chciał przeprowadzić czystkę, wysunąć na czoło partii Michaiła Susłowa i Breżniewa. Po śmierci Stalina politycy ci, zeszli chwilowo na drugi plan, Breżniew przesunięty do Marynarki Wojennej. Leonid był człowiekiem Nikity Chruszczowa, wspierał go w procesie dochodzenia do władzy. W latach 60. XX w. Leonid doszedł do pozycji drugiej osoby w ZSRR, następnie zaś przejął ster rządów. Leonid sprawiał wrażenie osoby dobrodusznej, bez większych ambicji politycznych, wzbudzał szacunek. Spiskowcy obalający Chruszczowa bali się, że utorują drogę do władzy politykowi apodyktycznemu, postawili na 'Lonię kosztem Aleksandra Szelepina. Leonid miał być primus inter pares, pogodzi różne ambicje, da innym niezależność polityczną. Polityk okazał się mistrzem intrygi personalnej, po dojściu do pełni władzy pozbył się wielu oddanych towarzyszy partyjnych, którym zawdzięczał rządy.
Czym była Doktryna Breżniewa? Człowiekiem Breżniewa był Andriej Gromyko. Sowiety w momencie objęcia rządów przez Breżniewa posiadały ledwie jeden wysunięty przyczółek, Kubę. Gorbaczow zdobył nowe strefy wpływów, podporządkował Sowietom Somalię, Etiopię, Angolę, Mozambik i Azję. Leonid Breżniew wciągnął państwo w bezsensowną wojnę w Afganistanie, która osłabiła państwo gospodarczo. Breżniew stworzył mocarstwo globalne, dotąd było regionalne. Leonid stworzył sowiecką wersję doktryny Monroe, o czym przekonali się Polacy w 1981 roku, Sowiety mogły wkroczyć już w 1970. Breżniew był politykiem miałkim, nastawionym na przyjmowanie laurów, śmiano się, że nie posiada dwóch medali:
1) miasta- bohater;
2) matki- bohater;
Wszystkie inne podobno miał mieć. Leonid był ekspansjonistą, który dysponował KGB, GRU, Armią Czerwoną. Wszystko było ukryte. Sekretarz Michaił Gorbaczow odrzucił doktrynę, w jej miejsce wprowadzając doktrynę Sinatry. Leonid nie potrafił współpracować z Chinami, z Fidelem Castro wręcz przeciwnie. Kubańczycy dostali wolną rękę od Moskwy, sami decydowali, jak będzie wyglądał model komunizmu, który wprowadzą u siebie.
Wszystko, co powinniście wiedzieć o inwazji na Czechosłowację. Alexander Dubczek planował stworzyć model socjalizmu z ludzką twarzą, Czechosłowaccy komuniści poddali krytyce rządy komunistów, była ona ostra, lecz oparta o konkretne wskaźniki. Komuniści czechosłowaccy stracili kontrolę nad sytuacją w państwie. Bolszewicy dopatrzyli się pełzającej kontrrewolucji, którą postanowili udusić w zarodku. W 1968 roku Sowieci wkroczyli do Czechosłowacji, w ramach działań Układu Warszawskiego. Propagandowo wydźwięk był taki, że politycy czechosłowaccy poprosili ZSRR o wkroczenie, gdyż sami nie radzili sobie z opanowaniem sytuacji wewnętrznej w swoim państwie. Sowieci nie wkroczyli sami, chcieli uwiarygodnić się na arenie międzynarodowej, wchodząc wspólnie z wojskami enerdowskimi i bułgarskimi. Zachód liczył na utrzymanie dobrych relacji z Sowietami, w ramach polityki détente. Sowiety nie były izolowane w stosunkach z Zachodem, w żaden sposób bojkotowane. Leonid Breżniew poczuł się oszukany przez Dubczeka, powiedział mu to w trakcie osobistej rozmowy, stwierdził, że Słowak okłamał komunistów, zawiódł ich. Dubczek został odsunięty od władzy, w jego miejsce na czele czechosłowackiej partii komunistycznej stanął Gustav Husak. Broz Tito i Ceaucescu sabotowali decyzję o wkroczeniu do Czechosłowacji, przeciwko decyzji Polacy i Węgrzy, popierali wejście enerdowcy i Bułgarzy. Dostrzegano zły wpływ, jaki Czechosłowacy dają innym partiom komunistycznym. Orędownikami agresji na Czechosłowację byli politycy stojący na czele republik związkowych ZSRR m.in. Petro Szełest. Leonid Breżniew początkowo nieprzekonany musiał ustąpić pod presją towarzyszy. Agresja ustabilizowała system, ugruntowała. Komuniści zrozumieli, że bolszewizmu reformować nie sposób.
Leonid Iljicz Breżniew a sytuacja w Polsce. Władysław Gomułka był politykiem nastawionym anty- niemiecko, nie lubił Niemców ze Wschodu, uważał, że po cichu będą dążyły do sojuszu z NRF, ponownego zjednoczenia państwa. Breżniew był pozytywnie ustosunkowany do Honeckera, lubił tego polityka, wzajemnie darzyli się szacunkiem i obopólnym zaufaniem. Polski lider nie poparł Sowietów, wkraczających do Pragi czeskiej, wierzył, że sami są w stanie uspokoić wrzenie wewnętrzne. Breżniew cenił Gomułkę, 'Wiesław’ z biegiem lat stawał się coraz bardziej kapryśny, samowolny, niesłuchający rad, nie słuchał rad Kremla. W 1970 roku Breżniew poparł Edwarda Gierka przeciwko Mieczysławowi Moczarowi. Edward był przez długi czas na Zachodzie, Moczar był z perspektywy Moskwy nazbyt nacjonalistyczny. Edward Gierek zniszczył Polaków mentalnie, wprowadził rozdawnictwo, to wtedy praca zaczęła być deprecjonowana. Jarosław Kaczyński niezwykle cenił Gierka, nazywając go patriotą. Edward Gierek podjął walkę z ludźmi Gomułki, wprowadzając swoich. Czasami zarzuca się Edwardowi Gierkowi i Leonidowi Breżniewowi homoseksualizm, chodzi o pamiętny pocałunek na warszawskim Dworcu Gdańskim między działaczami politycznymi. Edward Gierek był człowiekiem Moskwy, mało znanym.
Leonid Breżniew a europejska polityka Edwarda Gierka. Leonid znał doskonale język polski, rozumiał uwagi wymieniane na Kremlu przez polskich towarzyszy. Leonid otrzymywał od Polaków liczne medale, komuniści wykazywali się serwilizmem, który nie był uzasadniony dokonaniami genseka. Wręczenie Krzyża Wielkiego Orderu Virtuti Militari było swego rodzaju prostytucją polityczną. Piotr Jaroszewicz był sowieckim mężem zaufania w Warszawie, Polak ten odrzucał zarzuty o swoją agenturalną przeszłość. Stefan Olszowski był człowiekiem Moskwy, której zaczęły przeszkadzać niektóre poczynania Gierka. Edward był limitowany, ograniczany, ludzie wokół niego pilnowali, by strzegł interesu Moskwy w ramach Układu Warszawskiego i Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Edward Gierek był politykiem proniemieckim, co Kreml uznał za istotne. W 1980 roku Edward Gierek się Moskwie znudził, przestał być potrzebny, Moskwa musiała postawić na inny rodzaj polityka, kogoś, kto będzie trzymany na krótszej smyczy. Kreml decydował, w chwili, gdy działania podjął Franciszek Szlachcic, by usunąć polityka, szybko został ukrócony, pozbawiony stanowiska.
W jaki sposób Leonid Breżniew poszerzał strefę wpływów Moskwy. Leonid Breżniew odwoływał się do imperialnych idei Lenina, chc
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!