LudmiĆa Pawliczenko
ZamieĆ czytanie na oglÄ danie!
LudmiĆa MichajĆowna Pawliczenko byĆa radzieckÄ
snajperkÄ
w Armii Czerwonej podczas II wojny Ćwiatowej. Przypisuje siÄ jej 309 potwierdzonych zestrzeleĆ, co czyni jÄ
najbardziej skutecznÄ
kobietÄ
-snajperem w udokumentowanej historii. Z powodu swoich niesamowitych umiejÄtnoĆci w posĆugiwaniu siÄ karabinem snajperskim Pawliczenko otrzymaĆa przydomek „Pani ĆmierÄ”. LudmiĆa sĆuĆŒyĆa w Armii Czerwonej miÄdzy innymi podczas oblÄĆŒenia Odessy i oblÄĆŒenia Sewastopola, we wczesnej fazie walk na froncie wschodnim. Jednak pewnego razu zostaĆa ranna w walce przez pocisk moĆșdzierzowy. Po tym wydarzeniu zostaĆa ewakuowana do Moskwy. Po wyleczeniu siÄ z obraĆŒeĆ szkoliĆa innych snajperĂłw Armii Czerwonej oraz byĆa publicznym rzecznikiem Armii Czerwonej. W 1942 roku odbyĆa tournĂ©e po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz Wielkiej Brytanii. Po zakoĆczeniu wojny w 1945 roku zaĆ zostaĆa przydzielona jako starszy badacz dla radzieckiej marynarki wojennej. ZmarĆa na udar mĂłzgu w wieku 58 lat.
LudmiĆa BieĆowa przyszĆa na Ćwiat 12 lipca 1916 roku w BiĆej Cerkwi w guberni kijowskiej Imperium Rosyjskiego. ByĆa ona cĂłrkÄ
MichaiĆa BieĆowa i jego ĆŒony Eleny Trofimownej BieĆowej. Gdy LudmiĆa miaĆa 14 lat rodzina przeniosĆa siÄ do Kijowa. Jako dziecko LudmiĆa byĆa tak zwanÄ
chĆopczycÄ
. RĂłwnieĆŒ ona sama tak siebie okreĆlaĆa. ByĆa ona zaciekle rywalizujÄ
ca w zawodach sportowych. W Kijowie wstÄ
piĆa do klubu strzeleckiego OSOAVIAKhIM. StaĆa siÄ tam amatorskÄ
strzelczyniÄ
. ZdobyĆa rĂłwnieĆŒ wĂłwczas odznakÄ strzelca wyborowego WoroszyĆowa i certyfikat strzelca wyborowego.
W 1932 roku, majÄ
c 16 lat, wyszĆa za mÄ
ĆŒ za Aleksieja PawliczenkÄ. W tym samym roku urodziĆa syna RostisĆawa. WkrĂłtce jednak maĆĆŒeĆstwo zostaĆo rozwiÄ
zane, a LudmiĆa wrĂłciĆa wĂłwczas do rodzicĂłw. UczÄszczaĆa wtedy do szkoĆy wieczorowej oraz wykonywaĆa liczne prace domowe. W ciÄ
gu dnia zaĆ pracowaĆa jako szlifierka w kijowskiej fabryce „ArsenaĆ”. W 1937 roku LudmiĆa zapisaĆa siÄ na Uniwersytet Kijowski. StudiowaĆa na nim historiÄ, poniewaĆŒ zamierzaĆa zostaÄ uczonÄ
i nauczycielkÄ
. Tam teĆŒ startowaĆa w uniwersyteckiej druĆŒynie lekkoatletycznej jako sprinterka i tyczkarka. Przez szeĆÄ miesiÄcy uczÄszczaĆa rĂłwnieĆŒ do wojskowej szkoĆy snajperskiej, do ktĂłrej zostaĆa zapisana przez ArmiÄ CzerwonÄ
.
W czerwcu 1941 roku, kiedy Pawliczenko miaĆa 24 lata i studiowaĆa na czwartym roku historii na Uniwersytecie Kijowskim, nazistowskie Niemcy rozpoczÄĆy inwazjÄ na ZwiÄ
zek Radziecki. Wtedy to Pawliczenko znalazĆa siÄ wĆrĂłd pierwszych ochotnikĂłw w biurze rekrutacyjnym w Odessie. Tam LudmiĆa poprosiĆa o przyjÄcie do piechoty. Rejestratorka namawiaĆa Pawliczenko do zostania pielÄgniarkÄ
, ale ta odmĂłwiĆa. Po odbyciu wielu kursĂłw, w koĆcu przyjÄto jÄ
do wojska
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytaÄ dalej, podaj adres e-mail!SprawdĆș rĂłwnieĆŒ:
Dodaj komentarz jako pierwszy!