Ludwik XIV
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Ludwik XIV Wielki przyszedł na świat 5 września 1638 roku w we francuskim Saint-Germain-en-Laye.
Rodzicami chłopca byli król Ludwik XIII oraz królowa Anna Austriaczka, która była pierworodnym dzieckiem króla Hiszpanii Filipa III, a także Małgorzaty Habsburżanki – bratanicy cesarza Maksymiliana II. Małżeństwo pary nie należało do szczęśliwych. Król przebywał głównie w męskim towarzystwie, dlatego plotkowano, że jest homoseksualny. Anna Austriaczka wielokrotnie poroniła, co sprawiło zamieszanie związane z dziedziczeniem tronu.
Pewnego dnia, gdy chłopiec spał w swojej sypialni, usłyszał groźne krzyki i uderzanie do drzwi. Tłum poddanych, którzy zostali rozgniewani wieścią o znacznie podwyższonych podatkach, wpadł do pałacu. Chłopiec był przerażony, pamiętał jednak o tajemnych przejściach i planował nimi uciec z budynku, ale tłum dotarł do drzwi chłopca. Ludwik opadł na łóżko, odkrył się pościelą i udawał, że śpi. Poddanym zmiękło serce na widok śpiącego dziecięcia i już w ciszy odeszli.
Dziecko odziedziczyło tron w wieku pięciu lat, ponieważ król Ludwik XIII Sprawiedliwy zmarł na zapalenie jelit. Królowa Anna Austriaczka została regentką syna, którą wspomagał Jules Mazarin. Mężczyzna zadbał o wykształcenie Ludwika, przyłożył się do edukowania przyszłego władcy. Mazarin przedstawił chłopcu podstawy historii, wyjaśnił tajniki polityki i zainteresował sztuką. Podczas jego rządów prężnie rozwijało się malarstwo, a także rzeźbiarstwo i architektura.
Anna Austriaczka zaraziła syna miłością do teatru. Tańczył w nocnym balecie i przybrał postać słonecznej postaci. Miał miejsce nawet występ nawiązujący do rycerskiego pojedynkowania się, aby Ludwik mógł ukazać swoją potęgę.
Co oznaczał przydomek „Król słońce”?
Był to symbol, dawniej uważano, że w centrum wszechświata znajduje się Ziemia, a Słońce krążyło wokół niej, to miało sugerować, że Słońcem jest siła, która sprawuje władzę. Idąc tym tropem dalej – król widział wszystko, choć nawet nie musiał ruszać się z pałacu. Monarcha rozkazał wybijanie monet z motywem słońca.
Samodzielne rządy rozpoczęły się, gdy Ludwik osiągnął wiek dwudziestu dwóch lat, po śmierci Julesa Mazarina. Jules za życia usiłował wzmocnić absolutyzm, czyli politykę polegającą na samodzielnych rządach władcy, cała władza leży jedynie w jego rękach. Arystokraci liczyli, że nowy król będzie im przychylny i podaruje im cały kosz przywilejów, na który zawzięcie czekali. Monarcha jednak nie zapewnił im korzyści i nie wzmocnił ich utraconej pozycji. Kontynuował politykę absolutyzmu mówiąc „Państwo to ja!”. Po odebraniu pełnej władzy bez zwłoki zajął się rozbudowywaniem państwa.
Król kochał się w sztuce i tańcu, uwielbiał spędzać długie godziny w operach. Chętnie oglądał występy baletowe, ale również sam zwinnie i lekko tańczył. Z inicjatywy króla powstał rozbudowany pałac wersalski. W ogrodzie roiło się od licznych rzeźb i fontann, ale spacerowicz mógł tam spotkać także gaje, a rośliny przycinano w taki sposób, aby przyjmowały ciekawe kształty. Wersal i jego bogaty wystrój stały się symbolem przepychu.
Ludwik od razu zaczął dopasowywać aspekty polityki do absolutyzmu, ustawy miały za zadanie umocnić władzę króla. Swój majestat usiłował budować na licznych kosztownościach, pieniądzach i złocie, czym przypominał Elżbietę I Tudor, która krocząc korytarzami gubiła wisiory i naszyte na suknię kamienie szlachetne.
Monarcha okazał się miłośnikiem propagandy, ponieważ rządził otoczony chwałą podobną do tej, którą otaczali się greccy bogowie. Zresztą obraz zatytułowany „Allegory of Louis XIV as Apollo on the Chariot of the Sun”, który namalował w 1644 roku Joseph Werner, przestawia postać króla Ludwika XIV jako Apolla na rydwanie. Jean Baptiste Poquelin, autor „Świętoszka”, wkupił się w łaski króla i wypowiadał się o nim w następujący sposób: „Czyż on sam nie jest cudem widomym na ziemi?”, Ludwik uwielbiał słuchać zachwytów nad sobą i zdecydowanie miał wysokie mniemanie o własnej osobie.
Król poślubił Marię Teresę Austriaczkę, która przyszła na świat jako córka króla Hiszpanii Filipa IV i Elżbiety Burbon. Maria Teresa Austriaczka stanowiła doskonałą partię. Charakter kobiety można opisać jako spokojny, łagodny i wyjątkowo nieśmiały. Anna Austriaczka, matka Ludwika XIV, wyciągnęła do synowej rękę i otoczyła ją matczyną troską, kobiety spędzała wiele czasu razem, uczęszczały wspólnie na modlitwy i na spacery. Małżonka króla dzierżyła prawa do hiszpańskiego tronu, z czego wyniknęła wojna dewolucyjna, która zakończyła się pomyślnie dla Francji.
Ślub doskonale pokazał podział dwóch państw, Hiszpanie przybyli w tradycyjnych, lecz skromnych strojach, które było kwintesencją elegancji. Francuzi za to konkurowali w tym, który gość przyjdzie najlepiej ubrany, gościom ze strony francuskiej nie brakowało ogromnej ilości biżuterii. Tłum dobrze przyjął Marię Teresę
Królowa 1 listopada 1661 roku wydała na świat dziedzica tronu, którego nazwano Ludwikiem. Następnie narodziła się Anna Elżbieta. Kolejna była Anna Maria, która zmarła niedługo po narodzinach, a 2 stycznia 1667 roku królewska para powitała Marię Teresę. Potem pojawiło się dwóch następnych potomków – Filip Karol, a po nim najmłodszy Ludwik Franciszek.
Pomimo że tron miał odziedziczyć najstarszy syn, to zrezygnował z praw do korony; wyróżniał się faktem, że był dobrym dowódcą. Z czasem powiększył kolekcję sztuki w Wersalu i spędzał długie godziny na polowaniach, czym się przyczynił do wybicia wilków w najbliższym regionie.
Ludwik nie zamierzał tkwić wiernie przy swojej oddanej małżonce. Stale spędzał noce z kochankami, które hojnie obdarowywał kosztownościami. Anna Austriaczka stanęła po stronie Marii Teresy, obie panie sprzeciwiały się zabawom króla z metresami. Związek władcy z Louise de La Valliere gorszył dworzan i budził liczne kontrowersje, królowa jawnie okazywała kobiecie niechęć i pogardę. Po śmierci Marii Teresy król w tajemnicy poślubił Franciszkę d’Aubigne, której przedtem nadał tytuł Madame de Maintenon. Kobieta nie została królową i nie wydała na świat potomka.
Król upokarzał małżonkę umniejszając jej pozycję, aby wyróżnić kochanki. Królowa posiadała jedenaście pomieszczeń do swojej dyspozycji, gdy jedna z kochanek otrzymała dwadzieścia dwa pokoje. Warto pamiętać, że król wcale nie był zadowolony z małżeństwa z Marią Teresą. Miał czuć obrzydzenie do kobiety, zawodziła go myśl, że będzie zmuszony zakończyć romanse dla dobra kraju, choć jego wierność trwała jedynie rok. Monarcha prędko wrócił do rozglądania się urodziwymi pannami. Uznawał wszystkie dzieci z nieprawego łoża i wypłacał im renty.
Władca uwielbiał przepych i luksus nie tylko w sztuce i architekturze, gustował też w wyszukanych potrawach. Prosił stale o coraz nowsze dania i pomysłowe jadłospisy. Stół monarchy uginał się pod ciężarem kolekcji mięs, pasztetów, kolorowych zup i serów. Nie zapominano o talerzach pełnych słodkości. Kucharze jednak musieli pamiętać o jednym fakcie, mianowicie Ludwik nie posiadał zębów, więc dania nie mogły być twarde i komponowano je w taki sposób, aby rozpływały się w ustach. Dzięki obżarstwu zmagał się z niestrawnością, a ponadto w wyniku duru brzusznego stracił większość włosów, dopasowano mu gęstą perukę z lokowanym włosiem i tak zaczęła się moda na bujne peruki.
Warto wspomnieć, że był wyznacznikiem mody, kiedy zaczął ubierać buty z kwadratowym noskiem, to zaraz podobne buty kupowali nadworni mężczyzny. Król lubił czerwienie i właśnie w odcieniach tego
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!