Ludwik XVI

Ludwik XVI- władca, którego jedną winą było to, że został królem. Ale od początku:
Po francusku nazywał się Louis August de France. Urodził się 23 sierpnia 1754 r. w Wersalu, zaś zmarł 21 stycznia 1793 r. w Paryżu. Więc żył 39 lat.
Był księciem de Berry, później hrabim Delfinatu (Delfinem) de Viennois. Ostatecznie został królem Francji i Nawarry (1774-1791) do roku 1792 był władcą Francji.
Był synem Ludwika Ferdynanda i Marii Józefy Wettyn. Wnukiem Ludwika XV i Marii Leszczyńskiej, a prawnukiem Stanisława Leszczyńskiego i Augusta III (królów Polski). Starszym bratem Ludwika XVIII i Karola X z dynastii Burbonów oraz Madame Klotyldy i Madame Elżbiety. Miał żonę, Marię Antoninę.
Panowanie Ludwika XVI to okres ogromnych problemów gospodarczo-finansowych kraju.
Młody, bo 20-letni, król swe rządy zaczął od próby zreformowania głównie finansów. Chciał ograniczyć podatki i uregulować ceny. Ci, którzy mieli stracić na reformach króla, sprzeciwili im się. Dlatego król zmieniał ministrów skarbów. Ostatecznie żadna z koncepcji nie została wprowadzona w życie. Nie udało się wprowadzić ograniczeń apanaży dworu królewskiego i arystokracji, jak i zmniejszyć wydatki na utrzymanie wielkich armii będące związane z polityką zagraniczną.
Po roku od objęcia tronu, władca zapisał się do nadwornej loży wolnomularskiej (podstawowa jednostka organizacyjna wolnomularstwa. Jest to również miejsce spotkań wolnomularzy). Król wraz z dwoma braćmi przystąpił do loży o nazwie Trois-Frères à l’Orient de la Cour.
Wielkim mistrzem Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy i NMP z Góry Karmel był w latach 1757-1773, później dostał tytuły protektora zakonu św. Łazarza z Jerozolimy i suwerena zakonu Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel

DZIECIŃSTWO
Ludwik August Burbon (bo tak brzmi pełne imię Ludwika XVI) był siódmym dzieckiem swoich rodziców. Jego ojciec- Ludwik Ferdynand (1729-1765) a matka- Maria Józefa Wettyn (1731-1767). Ludwik był pierwszym z rodzeństwa, który dożył dorosłości. Od urodzenia do 1765 r. był księciem de Berry, zaś później w latach 1765-1774, Delfinem Francji.
Jego dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych. Jego rodzice najbardziej troszczyli się o jego starszego brata- Ludwika Józefa, który był księciem Burgundii (1751-1761). Starszy brat Ludwika był postrzegany przez rodziców jako ten mądrzejszy i przystojniejszy. Zaś Ludwik XVI, był dzieckiem zdrowym i silnym, ale nieśmiałym, którego głównie interesowała nauka. Miał 4 ulubione przedmioty, którymi była: astronomia, geografia, historia i łacina, znał również bardzo dobrze język angielski i włoski. Kochał aktywność fizyczną. M.in. polował z dziadkiem (król Francji, Ludwik XV 1710-1824), grał w różne gry i zabawy z młodszymi braćmi- Ludwikiem Stanisławem (1755-1824), hrabią Prowansji, hrabią Artois i Karolem Filipem (1757-1836). Od najmłodszych lat, Ludwik był zachęcany do pogłębiania wiedzy o ślusarstwie, co było jego kolejnym zainteresowaniem, ponadto było to uważane za pożyteczne zajęcie dla dziecka.
Jego ojciec zmarł na 20 grudnia 1765 r. na gruźlicę. Wtedy Ludwik August stał się nowym Delfinem Francji. Jego matka, która nigdy nie pogodziła się ze śmiercią męża zmarła, również na gruźlicę, 13 marca 1767 r.
Młodemu Ludwikowi tradycyjną i surową edukację zapewnił guwerner królewskich dzieci- Paweł Franciszek de Quelen de la Vauguyon, uczył go w latach 1760-1770. Jednak przygotował on odpowiednio młodego Ludwika, do roli króla oraz rządzenia Francją (która wtedy była potężnym państwem).
Podczas swojej edukacji Ludwik August zdobył wykształcenie w dziedzinie religii, moralności oraz nauk humanistycznych.
Pozostali nauczyciele przyczynili się do tego, że Ludwik był niezdecydowanym, nieumiejącym podjąć decyzji królem, bowiem opat Berthier nauczył go, że nieśmiałość to cecha pożądana i ceniona u władców. Zaś opat Soldini (jego spowiednik) pokierował go, by ten nie dał ludziom czytać w swoich myślach.
15- letni Ludwik August, 16 maja 1770 r., poślubił 14-letnią arcyksiężną Marię Antoninę Habsburg-Lotaryńską (najmłodsza córka cesarza Św. Cesarstwa Rzymskiego- Franciszka I Lotaryńskiego i cesarzowej Marii Teresy Habsburg). Owe małżeństwo spotkało się z wrogim nastawieniem francuskiego społeczeństwa. Ludzie uważali, że sojusz francusko-austriacki wciągnął Francję w wojnę 7-letnią (Francja pokonana przez Wielką Brytanię w Europie i Ameryce Północnej), ponadto Francuzi bliskie relacje z Austrią uważali za średnio korzystne, nawet małżonka Ludwika była widziana jako niechciana cudzoziemka.
Początkowo małżeństwo młodych było miłe, lecz z dystansem. To, że Ludwik był nieśmiały, jak i młody wiek i niedoświadczenie małżonków spowodowało, iż małżeństwo nie zostało od razu skonsumowane. Żona traktowała go chłodno i z dystansem, przez jego obawy co do manipulacji przez żonę dla korzyści austriackich. Z biegiem lat zbliżyli się do siebie. Myślano że ich małżeństwo było skonsumowane w lipcu 1773 r., jednak doszło do tego w 1777 r.
W przeciągu pierwszych 7 lat, małżeństwo nie doczekało się dzieci. Było to dla dworu i opinii publicznej dość niepokojące. Ponadto brak potomka, rodziny królewskiej, powodował powstawanie nieprzychylnych plotek na temat pary królewskiej. Początkowy brak potomka u tego małżeństwa był tematem rozmów wielu ówczesnych badaczy. Jedni twierdzili, iż Ludwik cierpiał na schorzenie fizyczne, uniemożliwiające stosunek ze swoją żoną (w 1772 r królewscy lekarze zasugerowali, że może to być stulejka). Historycy twierdzą, że problem władcy, został rozwiązany przez obrzezanie. Chirurdzy francuskich rodzin królewskich, nie byli zbytnio uzdolnieni i kompetentni, więc za tezą o problemie Ludwika XVI, o schorzeniu, stał Stefan Zweig. Wpływ na powstanie tej tezy, miał jego przyjaciel- Zygmunt Freud, podsunął to jako jedyną możliwość.
Spora część współczesnych historyków twierdzi, że Ludwik August nie był poddany obrzezaniu. Opierają się oni na przekazie z roku 1777, które pochodziły od dyplomaty z Prus- barona von der Glotza. Goltz twierdził, że król Francji by z pewnością odmówił przeprowadzeniu zabiegu. Taki przekaz potwierdza również cesarz Józef I Habsburg-Lotaryński (podczas swojej wizyty na dworze we Francji uczestniczył w polowaniach razem ze szwagrem, królem Francji). Zapisywał to wszystko w swoim dzienniku. Takową teorię potwierdza to, że Ludwik XVI bardzo często uczestniczył w polowaniach, więc niemożliwe było przejście w tym czasie tak poważniej operacji, a następnie po krótkiej regeneracji, branie aktywnego udziału w polowaniu. W razie, gdyby Ludwik przeszedł obrzezanie, musiałby kilka tygodni spędzić w swoich apartamentach.
Cesarz Józef II, w listach do matki cesarzowej Marii Teresy, opisywał jak to szwagier i siostra nie są doświadczeni w sprawach łóżkowych oraz to, że Maria Teresa Antonina niezbyt się tym interesowała. Ludwik XVI poszedł za jego radą i przyłożył się do obowiązków małżeńskich. W sierpniu 1777 r. ich małżeństwo zostało skonsumowane a 8 miesięcy później, podejrzewano, że małżonka króla jest w ciąży.
Mimo początkowych problemów w małżeństwie w spłodzeniu potomka, doczekali się ostatecznie czwórki dzieci (2 córki i 2 synów):
-Maria Teresa Charlotta (19.12.1778-19.10.1851)
-Ludwik Józef Ksawery Franciszek- Delfin (22.10.1781-04.06.1789)
-Ludwik Karol- Delfin Francji, a następnie król Francji- Ludwik XVII (27.03.1785-08.06.1795)
-Zofia Helena Beatrycze (09.07.1786-19.06.1787)
Maria Antonina podobno poroniła dwa razy, tak wskazują zapiski jej dwórki.

STANY ZJEDNOCZONE- WALKA O NIEPODLEGŁOŚĆ
W 1778 r. wojska amerykańskie odniosły zwycięstwo w bitwie pod Saratogą. Po tym Francja zaangażowała się o niepodległość kolonii północnoamerykańskich przeciw Wielkiej Brytanii. Tym samym podpisała traktat sojuszniczy z USA. Wysłała wojskowy korpus liczący 7 tys. ludzi i sfinansowała zakup broni dla powstańców. W 1783 r. skończyła się wojna i powstało nowe państwo, republika Stanów Zjednoczonych Ameryki. A Francja coraz głębiej popadała w problemy finansowe, które zwiększyły napięcia społeczne i wrogie nastawienia do absolutystycznej władzy królewskiej.
Żeby złagodzić sytuację kryzysową w państwie, Ludwik XVI zdecydował się (po 175 latach) zwołać Stany Generalne- zgromadzenie przedstawicieli 3 stanów: mieszczan, szlachty, duchowieństwa, jako organu doradzającego królowi. Jego celem było ustanowienie nadzwyczajnych podatków.
Swoje obrady rozpoczęły w Wersalu- 05.05.1789 r. Od samego początku obrad były widoczne poważne rozbieżności między zdaniami różnych stanów. Cechą wspólną było to, że każdy chciał reform (m.in. podatkowych) jednak żaden nie chciał rezygnować ze swoich przywilejów przez to.
Po dwóch miesiącach obrad, Stany Generalne zmieniły się w Zgromadzenie Narodowe. W ten sposób zostało podkreślone przedstawianie ogólnie całego narodu. Zaczęły się prace nad nową konstytucją ustrojową państwa.
Król jednak nie chciał nowej konstytucji. Więc zebrał wokół Wersalu i Paryża wojsko liczące 2 tys. i zamierzał rozgonić Zgromadzenie Narodowe bądź narzucić mu swoją wolę. W bieg wydarzeń nie zostali wmieszani ludzie cywilni.
11 lipca 1789 r. zaczęły się ogromne zamieszki uliczne, zawiązały się komitety rewolucyjne, zaczęła się formować Gwardia Narodowa i milicja sankiulocyjna, jak i uzbrajanie jej w broń, uzyskanych z paryskich zapasów. W czasie, gdy dowódca i obsada