Margaret Thatcher

Margaret Hilda Thatcher, która pochodziła z rodziny baronów. Baronowa Thatcher była brytyjską kobietą stanu pełniącą w latach 1979-1990 funkcję premiera Wielkiej Brytanii oraz przywódcy Partii Konserwatywnej przez piętnaście lat od roku 1975. Margaret Thatcher jest znana z tego, iż była najdłużej urzędującym brytyjskim premierem w XX wieku oraz pierwszą kobietą sprawującą ten urząd. Przez radzieckich dziennikarzy została nazwana „Żelazną Damą”. Przydomek ten kojarzył się z jej bezkompromisowością w polityce oraz jej stylu przywództwa. Będąc premierem wprowadziła w Wielkiej Brytanii politykę znaną obecnie pod pojęciem Thatcheryzmu.
Margaret Thatcher początkowo nie planowała zajmować się polityką. Jako młoda kobieta studiowała chemię w Somerville College w Oksfordzie. Następnie zaś przez niedługi czas pracowała jako chemik doświadczalny. Po tym okresie zmieniła swoje zainteresowania i poszła w stronę prawa, zostając adwokatem. W 1959 roku wybrano ją na posła do parlamentu z okręgu Finchley. W roku 1970 została mianowana przez Edwarda Heatha na sekretarza stanu ds. edukacji i nauki. Thatcher sprawowała tę funkcję w latach 1970-1974. Rok po zakończeniu kadencji sekretarza stanu ds. edukacji i nauki w wyborach na przywódcę Partii Konserwatywnej pokonała Heatha i została pierwszą kobietą będącą liderem opozycji. Stanęła ona na czele głównej opozycyjnej partii politycznej w Wielkiej Brytanii. Cztery lata później po wygranych wyborach powszechnych została premierem Wielkiej Brytanii. Również była ona pionierką kobietą na tym stanowisku. Margaret Thatcher wprowadziła wiele różnych zmian w polityce gospodarczej, które miały na celu odwrócenie wysokiej inflacji oraz walki Wielkiej Brytanii w następstwie Zimy Niezadowolenia i nadchodzącej recesji. Jej silna i bezkompromisowa filozofia polityczna oraz prowadzona przez nią polityka gospodarcza kładły nacisk przede wszystkim na deregulację (czyli zmniejszenie wpływu państwa na ekonomię państwową), prywatyzację państwowych spółek oraz zmniejszenie władzy i wpływu związków zawodowych. Niestety w pierwszych latach urzędowania Thatcher jako premiera jej popularność w słabła stojąc w obliczu recesji i stale rosnącego bezrobocia. Było tak aż do roku 1982, kiedy to Wielka Brytania zwyciężyła w wojnie o Falklandy i nastąpiło ożywienie gospodarcze kraju, które przyniosło odrodzenie poparcia. Skutkiem tego był jej ponowy wybór na premiera w roku 1983. Rok później przetrwała próbę zamachu bombowego przeprowadzoną przez Provisional IRA w hotelu w Brighton oraz odniosła polityczne zwycięstwo nad National Union of Mineworkers podczas strajku górników w latach 1984-1985. Po zakończeniu drugiej kadencji jako premier Wielkiej Brytanii w 1987 roku Thatcher została ponownie wybrana na trzecią kadencję. Jednak późniejsze poparcie dla opłaty wspólnotowej było powszechnie niepopularne, natomiast jej coraz bardziej eurosceptyczne poglądy na temat Wspólnoty Europejskiej nie były podzielane przez innych członków jej gabinetu. Ostatecznie w 1990 roku Margaret Thatcher zrezygnowała z pełnienia funkcji premiera i przywódcy partii. Stało się to po tym jak rzucono wyzwanie jej przywództwu. Przeszła wtedy na emeryturę z Izby Gmin i w 1992 roku, otrzymała dożywotni tytuł baronowej Thatcher z Kesteven w hrabstwie Lincolnshire. Uprawniał ją on do zasiadania w Izbie Lordów. Następnie Kolegium Herbowe przyznało jej prawo do używania osobistego herbu. Pozwolono jej na zmianę tego herbu w momencie mianowania jej w 1995 roku Damą Orderu Podwiązki, który był najwyższym orderem rycerskim dla kobiet. W 2013 roku Margaret Thatcher zmarła na udar mózgu w hotelu Ritz w Londynie mając 87 lat.
Thatcher jest jednak korzystnie postrzegana w historycznych rankingach brytyjskich premierów jako postać polaryzująca i mobilizująca brytyjską politykę. Jej najdłuższa w XX wieku kadencja premiera Wielkiej Brytanii stanowiła przełom w kierunku neoliberalnej polityki tym kraju. Natomiast debata na temat złożonej i niedoścignionej spuścizny przypisywanej Thatcheryzmowi trwa do dziś.
Margaret Hilda Roberts przyszła na świat 13 października 1925 roku w Grantha w Lincolnshire jako córka Alfreda Robertsa oraz Beatrice Ethel. Margaret swoje dzieciństwo spędziła w Grantham, gdzie jej ojciec posiadał sklep z wyrobami tytoniowymi oraz sklep spożywczy. W 1938 roku, gdy Margaret miała 13 lat, tuż przed wybuchem II wojny światowej, rodzina Robertsów na niedługi czas udzieliła schronienia nastoletniej Żydówce, która uciekła z nazistowskich Niemiec. Margaret razem ze swoją zaprzyjaźnioną starszą siostrą Muriel, oszczędzała kieszonkowe, aby pomóc w opłaceniu podróży nastolatki. Margaret Roberts uczyła się w Huntingtower Road Primary School. Tam również zdobyła stypendium do Kesteven and Grantham Girls’ School, która była szkołą średnią. Jej świadectwa szkolne wskazywały, iż dziewczynka poświęca nauce wiece pracy i stale się doskonali. Jej zajęcia pozalekcyjne obejmowały między innymi grę na pianinie, hokej na trawie, recitale poezji, pływanie i spacery. Później Margaret została dyrektorką tej szkoły i pełniła ten urząd latach 1942-1943. Będąc w szóstej klasie Roberts otrzymała stypendium na studia chemiczne w Somerville College w Oksfordzie, która była uczelnią żeńską. Zajęcia miały się rozpocząć w 1944 roku, jednak wycofanie innego kandydata skutkowało tym, iż Roberts wstąpiła do Oksfordu w październiku rok wcześniej.
Roberts studiowała na Oksfordzie 4 lata na licencjacie z chemii. Specjalizowała się w krystalografii rentgenowskiej pod kierunkiem Dorothy Hodgkin. Jej praca końcowa dotyczyła struktury antybiotyku gramicydyny. Co ciekawe Margaret łącznie studiowała na dwóch kierunkach. Roberts w roku 1946 została przewodniczącą Oxford University Conservative Association. Na uniwersytecie była pod wpływem dzieł politycznych, takich jak „Droga do pańszczyzny” Friedricha Hayeka, która potępiała interwencję ekonomiczną rządu jako prekursora państwa autorytarnego. Mówi się niekiedy, iż Thatcher była bardziej dumna z tego, iż była pierwszym premierem z tytułem naukowym niż z tego, że była pierwszą kobietą-premierem. Na stanowisku premiera Margaret starała się zachować Somerville jako uczelnię dla kobiet.
Po ukończeniu studiów w 1947 roku Roberts przeniosła się do Colchester w Essex i tam pracowała jako chemik badawczy w firmie BX Plastics. Rok później złożyła podanie o pracę w Imperial Chemical Industries (ICI), jednak zostało ono odrzucone. W międzyczasie została również członkiem lokalnego Stowarzyszenia Konserwatywnego oraz wzięła udział w konferencji partyjnej w Llandudno, w Walii, będąc przedstawicielką Uniwersyteckiego Stowarzyszenia Konserwatywnego.
W wyborach parlamentarnych w 1950 i 1951 roku Roberts była kandydatką konserwatystów w laburzystowskim okręgu wyborczym Dartford. Ta lokalna partia wybrała ją na swojego kandydata, ponieważ Roberts była wybitnie przygotowana do tej roli oraz była nieustraszona w swoich odpowiedziach. Przyciągała zdecydowaną uwagę mediów jako najmłodsza oraz jedyna kobieta kandydująca w tych wyborach. Przegrała jednak za każdym razem z Normanem Doddsem. Zmniejszyła jednak większość Partii Pracy o 6 tysięcy, a następnie o kolejny tysiąc. W czasie kampanii miała ogromne wsparcie swoich rodziców oraz przyszłego męża Denisa Thatchera. Poślubiła go w grudniu 1951 roku. Denis będący biznesmenem sfinansował żonie studia prawnicze, a ona dwa lata po ślubie uzyskała ona tytuł adwokata ze specjalizacją się w podatkach. Jeszcze w tym samym roku, w którym ukończyła studia prawnicze urodziły się ich bliźnięta Carol i Mark. Dzieci urodziły się