Mikołaj II Romanow
Mikołaj II był ostatnim z dynastii Romanowów na tronie Imperium Rosyjskiego. Car wraz z rodziną został zamordowany w Jekaterynburgu. Monarcha urodził się w 1868 roku, carem został w 1881. Urząd sprawował do 1917, kiedy wybuchła rewolucja lutowa. Małżonką była księżna heska- Darmstadt Alicja, która przybrała imię Aleksandry Fiodorowny. Para miała piątkę dzieci, cztery córki oraz syna. Rodzina została zamordowana na rozkaz bolszewików, czyli skrajnego, rewolucyjnego skrzydła SDPRR, kierowanego przez Włodzimierza Iljcza Lenina. Rosja była krajem rozbitym, z przestarzałym systemem feudalnym. Car musiał zrzec się władzy, abdykował, trafił do domowego aresztu wraz z najbliższymi. Kto wydał wyrok śmierci na tę rodzinę? Uljanow wraz z Jakowem Swierdłowem oraz Uralską Obwodową Radą. Jak doszło do obalenia caratu? Przede wszystkim wojna, w którą weszli Rosjanie, wówczas zwanej wielką wojną, a my nazywamy ją pierwszą światową, była przez Imperium przegrana, Moskale ponosili klęski, car nie zdawał sobie sprawy, co tak naprawdę dzieje się w jego ojczyźnie. Władca tracił poparcie społeczne, Rosjanie krytykowali carycę, Niemkę. Rosjanie na wiosnę nie chcieli wracać na front, co sprytnie wykorzystali politycy. 25 lutego 1917 roku nastały krwawe zamieszki, robotnicy, chłopi i żołnierze opowiedzieli się przeciwko władzy, uformowała się Piotrogrodzka Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich, na której czele stanął Gruzin Nikola Czcheidze, następnie zaś Lew Trocki. Mikołaj i Aleksandra byli wspaniałą parą, problemem Mikołaja był fakt, że nie potrafił rządzić. Czytając pamiętniki Mikołaja, można odnieść wrażenie, że nie był zbyt lotny intelektualnie. Jako jeden z pierwszych zbuntował się pułk preobrażeński, gdzie car doszedł do stopnia pułkownika. Wielkim nieszczęściem pary carskiej, była choroba potencjalnego następcy tronu, Aleksy był chory na hemofilię. Caryca obwiniała się o chorobę syna, która jest przekazywana jedynie drogą żeńską. Mikołaj II podczas wojny znalazł się w trudnej sytuacji, chcieli go obalić zarówno bolszewicy, jak i Anton Denikin. Dowództwo nie wiedziało, w jaki sposób się zachować, z jednej strony chciało być w porządku względem cara, z drugiej twierdziło, że imperator prowadzi kraj do upadku. Car stracił poparcie, przestał decydować o wszystkim. Mikołaj przystał na uchwalenie konstytucji. Michaił Rodzianko był wściekły, jako zwolennik monarchii konstytucyjnej stwierdził, że Mikołaj musi ustąpić. Polityk początkowo popierał Rząd Tymczasowy, wobec porażki wyjechał nad Don, tworzył wraz z Antonem Denikinem, Ławrem Korniłowem i Michaiłem Aleksiejewem, siły białych. Mikołaj II decyzję o abdykacji podjął 2 marca 1917 roku o godzinie 15:00. Romanow stał się zwykłym obywatelem, wygnanym. Po abdykacji cara starły się ze sobą dwie siły, 'dwa węże’ jak stwierdziła caryca, Duma Państwowa i rewolucjoniści. O losie caratu zadecydował los dziecka, carewicza Aleksego. Mikołaj II nie mógł abdykować na rzecz syna, zrobił to na r
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!