Mumifikacja
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Mumifikacja
Mumie i mumifikacja nierozerwalnie kojarzą się nam, ze Starożytnym Egiptem i sarkofagami złożonymi w monumentalnych piramidach. Jest to jak najbardziej słuszne skojarzenie, Egipcjanie bowiem mieli bardzo wysoko rozwiniętą sztukę, zatrzymywania ciała przed rozkładem. Jednak nie byli jedyną kulturą stosującą takie praktyki, ba, sama natura potrafi mumifikować zwłoki. Aby tak się stało, muszą zostać spełnione specyficzne warunki. Pomijając to, że nie mogą pojawić się padlinożercy, ciało musi znajdować się w klimacie niesprzyjającym rozkładowi. Najwięcej naturalnie zmumifikowanych istot odnajdujemy na torfowiskach, pustyniach i w lodowcach. Skrajne temperatury, powodują wyjątkowo dobre zachowanie tkanek, pomimo upływających, często tysięcy lat. Takie znaleziska są szczególnie cenne dla badaczy, bowiem gdy odnajdujemy spreparowaną mumię, widzimy tylko to co chcieli zachować balsamiści. Kiedy zakonserwowane ciała są dziełem przypadku, widzimy rzeczywisty fragment historii, martwego organizmu. To jednak oczywiście nie znaczy, że mumie tworzone przez ludzi są mniej cenne – one z kolei, ukazują bardzo dużo elementów tradycji i wiary naszych przodków. W bardzo wielu kulturach na całym świecie, pojawiła się idea, zatrzymywania zmarłych jak najdłużej to możliwe. Wynika to z tego, że dużo wierzeń opierało się na nierozerwalności duszy i ciała. Jeśli chciano, aby bliska lub ważna osoba mogła ponownie wrócić na ziemię lub cieszyć się szczęśliwym życiem pośmiertnym, dokładano wszelkich starań, aby zakonserwować jej zwłoki. Najbardziej znaną kulturą praktykującą te wierzenia, był oczywiście Starożytny Egipt. Byli swoistymi geniuszami zatrzymywania czasu, a ich mumie potrafiły przetrwać tysiące lat w świetnym stanie. Co ciekawe, nie preparowano wyłącznie ludzi, odnaleziono bardzo dużo w ten sposób pogrzebanych zwierząt. Od psów i kotów, przez krokodyle, po sokoły i byki. Czasem miały służyć jako jedzenie zmarłemu, a czasem tak samo jak ludzie, miały dzięki temu żyć wiecznie w zaświatach. Zwierzęta, tak jak i ludzie miały swoje cmentarzyska, często podzielone na gatunki i powiązane z poszczególnymi bóstwami, np. cmentarzysko kotów znajdowało się obok świątyni bogini Bastet. Wynikało to między innymi z tego, że Egipcjanie wyobrażali sobie część bogów pod postacią ludzi z głowami zwierząt. Szczególnie ważna była kremacja świętego byka Apika, który miał być połączony z bogiem Ptah. Po śmierci, odradzał się w kolejnym wcieleniu, a byka chowano ze wszelkimi możliwymi god
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!