Nieograniczona wojna podwodna

"; zęściej decydowali się o ograniczaniu u-bootów. W pewnym momencie jednak, Niemcy znaleźli się pod ścianą, gdyż blokada kontynentalna okazała się dla nich, zdecydowanie za bardzo uciążliwa, więc siłą rzeczy zmuszeni byli do tego, by powrócić do tego procederu. Nieograniczona wojna podwodna rozpoczęła się w lutym 1917 r., jednakże pomyślana jako sposób na triumf w wojnie światowej, przyniosła skutek wręcz odwrotny, gdyż w jej wyniku kajzer poniósł zdecydowaną, definitywną porażkę.
Stany Zjednoczone, które już wcześniej ostrzegały Niemcy, że działania okrętów podwodnych są im nie w smak, teraz postanowiły zerwać stosunki dyplomatyczne łączące Waszyngton z Berlinem i zaatakować Niemcy. 6 kwietnia 1917 r., Waszyngton wydał Niemcom wojnę, co przyczyniło się do klęski naszych obecnie zachodnich sąsiadów. Reasumując, deklaracja z 31 stycznia 1917 r. iż od lutego ma być prowadzona wojna podwodna nieograniczona, nastawiona na spowodowanie olbrzymich sił koalicji, co prawda nadwerężyła siły francusko- brytyjskie, jednak przyczyniła się również do zbytniego nadszarpnięcia sił niemieckich, co w konsekwencji spowodowało, że Niemcy Wielką Wojnę przegrali. Gwoździem do trumny dla Niemiec, okazał się fakt przyłączenia do działań wojennych Amerykanów, którzy już wcześniej ostrzegali, że nie będą tolerować takich działań ze strony wojsk kajzerowskich.
Niemcy widząc niepokoje społeczne, które miały miejsce w Rosji, dostrzegając słabość Brytyjczyków, liczyli, że mocniejszy atak na Wyspy spowoduje, że za niedługo osiągną triumf. Od samego początku I WŚ, Alianci dążyli do zablokowania Niemiec, poprzez pozbawianie ich dostaw, Kajzer niemiecki chciał natomiast tę blokadę przerwać, uderzając nade wszystko w Brytyjczyków. Bitwa na Dogger Bank stanowi najważniejsze starcie podwodne czasu I WŚ, Starcie to pomiędzy Brytyjczykami oraz Niemcami pozostało nierozstrzygnięte, straty po obu stronach były znaczne. Niemcy nie potrafili swych sił mierzyć na zamiary, gdyż jak słusznie wskazują historycy wojskowości, nie byli oni w stanie skutecznie i z pełnym impetem prowadzić nieograniczonej wojny podwodnej. Memorandum admirała Hermanna von Holtzendorffa nie uwzględniało do końca sił brytyjskich, ponadto zbyt wysoko i za optymistycznie wskazywało na potęgę sił niemieckich. W maju, Alianci wprowadzili system konwojów, który przynosił bardzo korzystne efekty siłom koalicji anty kajzerowskiej.
W wojnie o Falklandy- Malwiny (2 IV- 14 VI 1982 r.), Anglicy również prowadzili działania podwodne. Działania te spowodowały argentyńskie okręty podwodne, które zmusiły Royal Navy do dużego wysiłku, celem zachowania przewagi przez Brytyjczyków na obszarze morskim. Ważnym wydarzeniem z tamtego okresu, było zatopienie argentyńskiego pancernika Belgrano.