NKWD
Czym było NKWD? Terminem tym określamy Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR. W okresie 1917- 1946 wchodził w skład Rady Komisarzy Ludowych. Organy bezpieczeństwa zostały powołane celem 'ochrony owoców Rewolucji Październikowej’. Lenin z Trockim marzyli o rewolucji na całym świecie i początkowo nie planowali utworzenia organów bezpieczeństwa. Bolszewicy zauważyli wrogie podejście do nich, postanowili stworzyć policję polityczną, która z czasem stała się oczkiem w głowie sowieckich władz. Bolszewicy po Rewolucji Lutowej byli marginalną grupką zawodowych rewolucjonistów, Lenin posiadał pieniądze na prowadzenie działań, bez poparcia mas. Oszukał lud, gdyż, zamiast dać władzę w ręce Rad, powierzył ją Sowietom, czyli związkom zawodowych rewolucjonistów. Marynarze z Kronsztadu szybko odczytali do czego zmierza. Bez przymusu i WCzK bolszewicy by się nie utrzymali u władzy. Po Październiku władzę objęli wspólnie z Lewicowymi Eserowcami, z czasem należało ich się pozbyć. Socjaliści- Rewolucjoniści chcieli przy tej władzy zostać, porwali Feliksa Dzierżyńskiego. Celem ugrupowania Eserowców było zamordowanie wodza Rewolucji Październikowej. Zastanawiające jest, dlaczego partia Eserów zajęła parę gmachów, zamiast iść odważnie dalej. Lenin, Trocki, Jakow Swierdłow i reszta wiedzieli, że rewolucja musi mieć żelazne ręce. Problemy były wielkie, należało walczyć z Armią Białą, z Polakami, z wieloma siłami. Wielki Terror rozpętał się po rewolucji, był bardzo duży w 1919 roku, niszczono pozostałości carskiej Rosji. Prawo nie mogło obowiązywać, gdyż było uważane za burżuazyjne. Po zamachu na Lenina 'Krasnaja Zwiezda’ pisała, że za krew Lenina i Urickiego, musi się polać wiele burżuazyjnej krwi. Ilu ludzi zginęło po rewolucji, nigdy się nie dowiemy, społeczeństwo zaczęło się bać. Aresztowanie i pójście pod mur mogło być wynikiem delikatnych rąk bądź posiadaniem pieniędzy. Włodzimierz Lenin wiedział, iż nie może być 'ciepłych kluch’, lecz twardy terror, bez którego 'władza Rad’ nie ostanie się. Lenin postanowił stworzyć WCzK, na którego czele stanie Feliks Dzierżyński. 'Żelazny Feliks’ był polskim szlachcicem, który wiarę katolicką zastąpił oddaniem idei bolszewizmu. Feliks wiele przeżył, co spowodowało, że stracił wszelkie ludzkie odruchy. Lenin wiedział, że sprawowanie władzy wymagać będzie terroru. Włodzimierz Lenin nie podpisywał się pod żądnym z aktów terroru, akt WCzK pozostał tajnym aż do 1924 roku. Jako historyk stoję na stanowisku, że bolszewizm był religią, piękną ideą, z założeniem czekania na mesjańskie królestwo niebieskie. Feliks wierzył w ideę komunizmu, chciał, by Polacy stanowili awangardę tego ruchu. W każdej republice funkcjonowały ludowe komisariaty spraw wewnętrznych. Józef Stalin podczas Rewolucji Październikowej był szeregowym członkiem partii. Zawierucha dziejowa sprawiła, że Gruzin awansował coraz wyżej w hierarchii władzy. Urodzony w Gori przywódca potrafił zawiązywać sojusze, napuszczać na siebie liderów SDPRR(b). W ten sposób awansował coraz wyżej, dążył do przejęcia pełni władzy. Dżugaszwili wiedział, że musi pozbyć się wszystkich leninistów, w ten sposób dopnie swego celu, zostanie jedynowładcą. Stalin postanowił działać, zreorganizował aparat bezpieczeństwa. Gruzin miał wiele szczęścia, umarł Feliks Dzierżyński i Wiaczesław Mienżyński. W chwili mordu na Jagodzie, Polacy w ZSRR przestali się liczyć. OGPU zostało włączone w skład Komisariatu Spraw Wewnętrznych, tym sposobem powstało NKWD. Organizacja otrzymała wielką władzę, kontrolowała policję, służby specjalne i Archipelag GUŁAG. Gienrich Jagoda został Ludowym Komisarzem Spraw Wewnętrznych, stał się szefem NKWD. Funkcjonariusz wywodził się ze struktur WCzK. W więzieniu mieszczącym się w Moskwie na ulicy Wielkiej Łubianki mieścił się blok nazwany oddziałem nr 2, tam ginęli szefowie sowieckich tajnych służb. Jagoda stworzył niezwykle sprawny aparat represji. Pretekstem do rozpętania terroru był mord na Siergieju Kirowie. Rosjanie go kochali, gdy nastał głód w Leningradzie, Kirow kazał otworzyć magazyny z żywnością. Stalin po zabójstwie Kirowa zaostrzył przepisy prawa karnego, de facto sam był zleceniodawcą mordu tego wybitnego działacza partyjnego. Jagoda przeprowadzał przesłuchania liderów partii bolszewickiej, Kamieniewa i Zinowjewa. Gruzin uznał, że Jagody należy się pozbyć, jako powód podał brak zdecydowania w likwidacji bloku trockistowsko- zinowjewowskiego. Józef Stalin nigdy nie powierzał ważnych działań jedynie jednej osobie. Następcą Jagody był Nikołaj Jeżow. Dla Jeżowa był to wstrząs, planował rozbudowę Kanału Białomorsko- Bałtyckiego. Nikołaj Jeżow rozszerzył skalę represji na wszystkich mieszkańców 'Kraju Rad’. Jeżow był słabo wykształcony i w pełni oddany przełożonym. Polityk był bezlitosny, z drugiej strony ludzie, którzy go znali twierdzili, że pięknie śpiewał. Jeżow samodzielnie torturował Jeżowa, był odpowiedzialny za Operację Polską NKWD, prowadził Wielką Czystkę. Jeżow wiedział, że wielu ludzi cierpi niewinnie, cel uświęca środki. Za jego rządów, populacja Archipelagu GUŁAG uległa zwiększeniu. Następcą Jeżowa był Ławrientij Beria. W opinii historyków 'krwawy karzeł upadał z płaczem’, wykonawca stał się zbyt mocny dla Stalina, by móc żyć. Jeżow został bezpodstawnie skazany i oskarżony o homoseksualizm, co nie przystoi komuniście. Funkcjonariusz Jeżow przed śmiercią powiedział, że kocha komunizm, umrze z imieniem Stalina na ustach. Nikołaj Jeżow został zamordowany przez Iwana Sierowa, egzekucja została utrzymana w tajemnicy po II Wojnie Światowej, nie został zrehabilitowany. Cień 'krwawego karła’ możemy odnaleźć w 'Mistrzu i Małgorzacie’ Michaiła Bułhakowa. Ławrientij Beria wspólnie z Iwanem Sierowem odpowiadali za zbrodnię w Lasku Katyńskim. Beria był zaufanym oberpolicmajstrem Stalina, nazywano go często 'sowieckim Heinrichem Himmlerem’. Funkcjonariusz był przez 15 lat jednym z najpotężniejszych ludzi w 'Kraju Rad’, z jego zdaniem musieli liczyć się wszyscy w tym członkowie Biura Politycznego. Kariera Berii była niezwykle ciekawa, w partii bolszewickiej był od 1917 roku, współtworzył struktury WCzK, z czasem został zastępcą Jeżowa, by w końcu stanąć na czele NKWD. Beria zdobył sympatię przywódcy sporządzeniem broszury 'Historia bolszewickich organizacji na Zakaukaziu’. Beria przedstawił dzieło jako własne. Nowy szef NKWD spowodował, że terror zelżał, wódz potrzebował równie sprawnego człowieka co Jeżow, bez tak wielu znajomości politycznych. Beria był dobrym gospodarzem, potrafił organizować pracę więźniom Archipelagu GUŁAG. Beria potrafił zatrzymać sowiecką machinę śmierci, która powstała podczas ery jeżowszczyzny. Beria był politykiem racjonalnym, umiał budować wierne i oddane sobie struktury, był niezwykle zdyscyplinowany oraz ambitny. Chodziło teraz, żeby stworzyć warunki do zainstalowania władzy radzieckiej na podbitych obszarach. Beria był bardzo inteligentny, właśnie w ten sposób określił go polski generał Władysław Anders. Beria był wiernym stalinistą, co do Jeżowa nie mamy pewności, jak został zamordowany i gdzie. Beria nie znosił się z Chruszczowem, od początku byli niezwykle ambitni, pozbawieni skrupułów w dochodzeniu do władzy. Beria był Ludowym Komisarzem Spraw Wewnętrznych, w stalinowskim ZSRR wszyscy byli pionkami w wielkiej grze Generalissimusa. Beria prowadził wywózki Polaków w głąb 'Kraju Rad’. Po 22 VI 1941 roku Beria musiał rozpętać terror, gdyż Sowieci musieli za wszelką cenę pokonać niemiecką III Rzeszę. Beria podporządkował kraje podbite pod władzę Józefa Stalina. W momencie zakończenia II Wojny Światowej Beria przestał być Stalinowi potrzebny. Pamiętajmy jednak, że po II Wojnie Światowej, otoczenie Józefa Stalina było znacznie bardziej cwane, wyciągnęło potrzebne lekcje z lat 30. XX w. Stalin bał się swego otoczenia, obawiał się odsunięcia od władzy. Ludzie z Kremla, w tym szef NKWD Beria wiedzieli, że czeka ich wojna z dyktatorem. Prawdopodobnie by doszło do rozgrywki, jeśli nie wybuchłaby wojna w Korei. W 1953 roku umarł Józef Stalin. Szef NKWD musiał podjąć walkę z Nikitą Chruszczowem.
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!