Ogień grecki

Ogień Grecki

Ogień Grecki, czyli starożytny napalm. Jedna z najgroźniejszych średniowiecznych broni.

Przyjmuje się, że grecki ogień wynaleziono pomiędzy 670, a 673 rokiem naszej ery. Pomimo więc, że przez swoją nazwę ogień grecki kojarzyć się nam może ze starożytną Grecją i czasami Bogów Olimpijskich to wynalezienie tej wybuchowej substancji powinniśmy przypisywać czasom cesarstwa Bizancjum.

Ta starożytna mikstura jest jedną z największych tajemnic militarnych świata. Mamy o nim bardzo nie wiele informacji. Co prawda zachowały się obrazy i ryciny, które demonstrują jak starożytni Grecy używali płomieni, ale nie liczne. Bez tekstów opisujących działanie tej broni ciężko jest wywnioskować współczesnym historykom i uczonym na jakiej zasadzie funkcjonował grecki ogień. Nie jest nam znany dokładny skład tej substancji. Podejrzewa się, że zawierała w sobie smołę, siarkę, kamień winny, saletrę oraz kauczuk, mieszaninę destylowanej ropy naftowej, oleje i żywice. Ropę naftową pozyskiwano na południowych stepach lub na Kukazie.

Ta łatwopalna mieszanina nie dawała się ugasić wodą, ciekawostką jest, że potrafił się wręcz palić na jej powierzchni (działo się tak dzięki dużej ilości ropy naftowej). Pewna odmiana tego ognia potrafiła palić się nawet pod wodą. Jedynym sposobem na ugaszenie ognia było całkowite odcięcie dopływu powietrza.

Grecki ogień wywołał tak ogromne wrażenie na ludności zachodnioeuropejskiej, że wszelkiego rodzaju bronie zapalające nawet te Arabów, Mongołów i Chińczyków stosowali od niego nazwę.

Wiele źródeł podaje, że twórcą tego pierwotnego napalmu był Kallinikos. Grecki architekt z Heliopolis pochodzący z Syrii.

Inną nazwą ognia greckiego był ogień medejski, morski ogień, roman ogień, wojna ogień, płynny ogień. Lepki ogień czy wyprodukowany ogień. Tak naprawdę dopiero później zaczęto nazywać to ogniem greckim. Sami Bizantyjczycy nie uważali się za greków więc nazywali go zazwyczaj morskim lub rzymskim.

Pierwsze udokumentowane użycie greckiego ognia w walce nastąpiło w 673 roku. Substancji użyto do spalenia atakującej Konstantynopol arabskiej floty. Była to spektakularna bitwa. W późniejszych czasach Arabowie stworzyli wyposażone w niepalną odzież specjalne jednostki. Jednak nawet te odziały nie mogły zdziałać zbyt wiele przeciwko greckiemu ogniowi.

U współczesnych w tamtych czasach ludzi samo wspomnienie tej broni budziło ogromny lęk. Ogień grecki niósł grozę i zniszczenie. Bizancjum dzięki posiadaniu tak potężnej i tajnej broni wydawało się wręcz niezwyciężone.

B