Oskar Dirlewanger

"; oraz wszystkie przyznane mu odznaczenia wojskowe. Niedługo po wyjściu z więzienia został ponownie skazany za podobne przestępstwa. Wówczas zaś wysłano go do obozu koncentracyjnego w Welzheim. Został jednak z niego zwolniony. Przywrócono go wówczas do rezerwy generalnej SS. Wtedy to w latach 1936-1939 pojechał do Hiszpanii, gdzie podczas trwającej hiszpańskiej wojny domowej walczył w Hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej. Następnie zaś przeniósł się do niemieckiej Legii Condor. Następnie po interwencjach jego wysoko postawionych przyjaciół Dirlewanger został przywrócony do Partii Nazistowskiej, a Uniwersytet we Frankfurcie przywrócił mu tytuł doktora.
Na początku II wojny światowej Dirlewanger zgłosił się na ochotnika do służby w SS. Otrzymał on wówczas stopień oficera. Co ważne brygady Dirlewanger składały się początkowo z kłusowników, a następnie zaś rekrutował on do nich niemieckich przestępców oraz więźniów obozów koncentracyjnych. Wówczas to Dirlewanger wraz ze swoim oddziałem został skierowany do służby w obozie koncentracyjnym w Starym Dzikowie, gdzie Dirlewanger został komendantem SS. Według świadków Dirlewanger wówczas był utrapieniem i postrachem dla całej ludności obozu i okolicznych miast polskich. Mówi się, iż wielokrotnie plądrował on getto w Lublinie, wymuszając okupy od ludności. Kierowanie obozem przez Dirlewangera charakteryzowało się ponoć ciągłym nadużywaniem alkoholu, grabieżami, sadystycznymi okrucieństwami, gwałtami oraz morderstwami więźniów. W lutym 1942 roku jednostka Dirlenwangera została przydzielona do operacji na Białorusi, gdzie się przenieśli. Począwszy od przeniesienia tam bestialsko torturowali i mordowali tam Białoruską ludność, ze szczególnym uwzględnieniem białoruskich Żydów. W uznaniu za działalność na rzecz zdławienia powstania i zastraszenia ludności miasta, Dirlewanger otrzymał 15 sierpnia 1944 roku ostateczny awans na stopień oficera SS. W październiku zaś tego samego roku został odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego.
Dirlewangera aresztowano 1 czerwca 1945 roku w pobliżu miejscowości Altshausen. Aresztowania dokonali francuskie władze strefy okupacyjnej. Dirlewanger był wówczas ubrany po cywilnemu. Posługując się fałszywym nazwiskiem ukrywał się w oddalonym domku myśliwskim, myśląc nad ucieczką. Został rozpoznany przez byłego więźnia żydowskiego obozu koncentracyjnego i przewieziony do aresztu śledczego. Zmarł około 5-7 czerwca 1945 roku w obozie jenieckim w Altshausen. Prawdopodobną przyczyną śmierci było wycieńczenie na skutek złego traktowania przez strażników i współwięźniów.