Piktowie

Piktowie byli grupą plemion zamieszkujących ziemie obecnej Szkocji w starożytności oraz wczesnym średniowieczu. Ów pradawny lud często określa się mianem „postrachu Rzymian”. W obawie przed atakami „wilków w ludzkiej skórze”, zbudowano mur ciągnący się od wschodu, aż na zachód przez całą Brytanię. Do dnia dzisiejszego jest to jeden z najbardziej tajemniczych ludów, po którym zostało niewiele informacji, za to wiele domysłów. Badacze nieustannie starają się wyjaśnić kim byli, skąd istotnie pochodzili i jak wyglądało życie codziennie owych wojowników.

Tereny dzisiejszej Szkocji w VI wieku zamieszkiwały cztery główne grupy etniczne: Piktowie, Szkoci i Brytowie – byli pochodzenia celtyckiego – oraz Anglowie, pochodzenia germańskiego. Piktowie zamieszkiwali głównie tereny Szkocji północnej i okoliczne wyspy. Nazwa „Piktowie” wywodzi się z języka łacińskiego od słowa „picti”, które oznacza „pomalowani”. Lud ten miał na ciele liczne tatuaże, dlatego takim mianem nazywali ich starożytni Rzymianie. Po raz pierwszy określenia „Picti” użyto w roku 297, a zrobili to kaledońscy żołnierze rzymscy. Według irlandzkiej legendy założycielem państwa Piktów był Cruithin, który podzielił Kaledonię pomiędzy swych siedmiu synów i tak powstały poszczególne plemiona. Piktowie sami siebie nazywali Cruthini, od imienia założyciela. Opisy historyków często różnią się od rzeczywistości. Podobnie jak w przypadku Wikingów, narosło wiele mitów i stereotypów dotyczących tego ludu. Piktów często porównywano w opisach do zwierząt ze względu na wygląd oraz niezwykłą zręczność. Byli stosunkowo niewielkiego wzrostu, krępi, pokryci gęstym czarnym owłosieniem (w istocie mieli włosy w odcieniu koloru rudego) i mieli wyjątkowo umięśnione ramiona. Piktowie nie używali zbyt wielu części garderoby, opasali tylko miejsca intymne i nie nosili obuwia, za to dzierżyli w dłoniach włócznie, szabel oraz małe tarcze o okrągłym kształcie. Cechowała ich wielka siła i zwinność kota. Aby rozwiązać zagadkę pochodzenia tego ludu, wysunięto teorię, iż byli starą śródziemnomorską rasą, która przegoniona przez silniejszych przeciwników, skryła się w odległych wzgórzach Szkocji. Tam z kolei na przestrzeni dekad, wyobcowani i odcięci od cywilizacji, zdziczeli i zaczęły nimi rządzić zwierzęce instynkty. Piktowie byli związani z naturą, opowiadali się na równouprawnieniem płci, a ich wojownicy byli niezwykle silni i zorganizowani. System ich rządów opierał się na demokracji, a ich największą „rozrywką” i miłością były… podboje. Piktowie kochali walkę i grabieże. Taki obraz Piktów rysuje się w głowach większości za sprawą licznych ekranizacji i powieści dotyczących tego ludu. Badacze jednak wskazują na celtyckie pochodzenie Piktów. Nie zachował się żaden dowód pokazujący, w jaki sposób Piktowie malowali tatuażami swoje ciała. Przed bitwą dodatkowo pokrywali je barwą niebieską, którą uzyskiwali z wyciągu urzetu. W tamtych latach tatuowanie ciała było odbierane przez Rzymian jako