Piotr III Romanow

Piotr III Romanow znany również jako Piotr III Fiodorowicz był cesarzem Rosji. Sprawował on tę funkcję przez sześć miesięcy w roku 1762. Urodził się on 21 lutego 1728 w Kilonii jako Karol Piotr Ulrich von Schleswig-Holstein-Gottorp. Był on jedynym dzieckiem Karola Fryderyka i Anny Pietrowny. Niedługo po jego narodzinach zmarła matka Piotra, a jedenaście lat później również jego ojciec. Niedługo później cesarzową Rosji została Elżbieta, młodsza siostra matki Piotra. Sprowadziła ona wówczas Piotra z Niemiec do Rosji. Jesienią 1742 roku ogłosiła go ona swoim domniemanym dziedzicem. W tym samym roku 14-letni wówczas Piotr został ogłoszony królem Finlandii. Miało to miejsce podczas wojny rosyjsko-szwedzkiej. W listopadzie tego samego roku również chłopiec w listopadzie Piotr przeszedł na wschodnie prawosławie. Przyjął on wówczas imię Piotr Fiodorowicz. Został on wtedy mianowany wielkim księciem Rosji. Niedługo później cesarzowa Elżbieta zaaranżowała małżeństwo Piotra z jego kuzynką Zofią Augustą Fryderyką. Przed ślubem przeszła ona na prawosławie przyjmując imię Katarzyna Aleksiejewna. Piotr i Katarzyna pobrali sie21 sierpnia 1745 roku. Podobno małżeństwo to nie było usłane różami. Z ich związku jednak narodził się Paweł- przyszły cesarz Rosji. Istnieje jednak teoria mówiąca, iż małżonkowie nigdy nie skonsumowali małżeństwa, a Paweł był synem jednego z licznych kochanków Katarzyny. 5 stycznia 1762 roku Piotr objął tron Rosji. Wycofał on wówczas wojska rosyjskie z wojny siedmioletniej i zawarł pokój z Prusami. Zrezygnował z rosyjskich podbojów w Prusach stając się wówczas sojusznikiem tego kraju. Wyruszył wówczas na Austrię i planował wojnę z Danią. Próbował jednocześnie zawrzeć sojusze ze Szwecją i Anglią. Przez to, iż Piotr III urodził się w Niemczech, z trudem mówił po rosyjsku, co uczyniło go mało popularnym w Rosji. Prowadził on również zdecydowanie pruską politykę. To również wpłynęło na nieprzychylność społeczeństwa do jego osoby. Został on obalony przez oddziały wierne jego żonie Katarzynie. Kobieta ta, mimo że sama była Niemką, była również rosyjską nacjonalistką. Katarzyna została wybrana na następczynię Piotra III jako cesarzowa Katarzyna II. Panowanie Piotra trwało 186 dni do 9 lipca 1762 roku. Podczas jego rządów cesarz ten uchwalił podobno około 220 ustaw. Opracował on je i rozwinął w czasie swojego życia, będąc jeszcze księciem koronnym. Mówi się, iż były to reformy skierowane na demokrację. Polityka gospodarcza Piotra III znajdowała odzwierciedlenie w rosnących wpływach zachodniego kapitalizmu. Piotr I