Przyczyny wybuchu Powstania Warszawskiego

Przyczyny wybuchu Powstania Warszawskiego:
1) Pięcioletnia okupacja. Warszawiacy byli pod jarzmem niemieckich władz od końca września 1939 roku. Okupant traktował ludność jak niewolników, organizował łapanki, wysyłał na roboty przymusowe do Rzeszy, słał do obozów koncentracyjnych. Wielu ludzi przeszło piekło Pawiaka oraz przesłuchań przy alei Szucha. Wszystkim zainteresowanym tematem polecam książkę Antoniego Reńskiego pt. 'Tramwaj z Alei Szucha. Warszawiacy nie mogli wchodzić do kin, korzystać z teatrów, gdyż obowiązywały zasady 'nur fur Deutsche’. Niemiecki okupant nie miał żadnej litości, już wcześniej podnosiliśmy głowy np. kiedy zlikwidowaliśmy 'kata Warszawy’ Kutscherę. Prawdopodobnie, gdyby terror niemiecki był lżejszy, Warszawiacy nie byliby tak radykalni w pozbyciu się hitlerowców, Kraków gdzie terror był mniejszy, Krakusi nie walczyli tak zajadle z nazistami, Warszawa przodowała w ilości przeprowadzonych akcji bojowych. Polecam spacery które organizuję po Warszawie śladami akcji zbrojnych podziemia.
2) Nawoływania sowieckie do wybuchu powstania. Sowieci nie pomogli powstańcom w wystarczającym stopniu, stali z bronią u nogi w Rembertowie, mordowali patriotów w katowniach na Pradze. Przed Powstaniem Warszawskim poprzez radiostację Kościuszko nawoływali do walki. Dowództwo Armii Krajowej musiało wydać decyzję, żeby rozpocząć zbrojne powstanie, komuniści oskarżyliby ich o faszyzm, bezczynność, sprzyjanie niemieckiemu okupantowi. Warszawiacy mogli się czuć oszukani i czuli, czego dowodem m.in. wiersz napisany przez 'Ziutka’ pt. 'Czerwona Zaraza. Mogliśmy liczyć, że Aliant nam pomoże, w końcu Stalin był koalicjantem Roosevelta i Churchilla, do tego córka Bolesława Bieruta, Krystyna Bierut- Maminajszwili wzięła czynny udział w Powstaniu Warszawskim, współpracownica ojca Wanda Wasilewska jednak wolała stwierdzić, że w Warszawie żadnego zrywu niepodległościowego nie ma. Przewodnicy Muzeum Powstania Warszawskiego np. Jacek Kałużny, stwierdzają, że nie był to pierwszy raz, gdy Stalin zawiódł, spotkało nas to samo co wiele rosyjskich miast pozostawionych bez żadnej pomocy.
3) Adolf Hitler był coraz słabszy, wiedzieliśmy o zamachu Stauffenberga na życie führera. W 1944 roku Niemcy byli w rozsypce, ich sojusznicy byli zajęci swoimi problemami, Japończycy walczyli o wpływy w Azji, Republika Salo niewiele znaczyła. Adolf Hitler w zasadzie od 1941 roku wiedział, że wojna nie zostanie wygrana. W III Rzeszy miał wielu przeciwników, którzy z chęcią zajęliby jego miejsce, dogadali się z Aliantami. Adolf Hitler nie był już tym wodzem z 1940 roku, kiedy Niemcy patrzyli na niego jak na półboga. Polacy dostrzegli, że ry