Reinhard Heydrich

Reinhard Tristan Eugen Heydrich był najwyższym rangą niemieckim urzędnikiem SS oraz policji w czasach hitlerowskich. Był również głównym twórcą Holocaustu. Heydrich był zwierzchnikiem Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, który obejmował Gestapo, Kripo i SD. Był on również zastępcą, inaczej zwanym też pełniącym obowiązki, protektora Rzeszy na Czechach i Morawach. Pełnił również funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Komisji Policji Kryminalnej oraz przewodniczył konferencji w Wannsee w styczniu 1942 roku, na której sformalizowano plany deportacji i ludobójstwa wszystkich Żydów w okupowanej przez Niemców Europie.
Niejednokrotnie uważany jest za najmroczniejszą postać systemu nazistowskiego. Był określony przez Hitlera jako „człowieka o żelaznym sercu”. Heydrich był założycielem Służby Bezpieczeństwa, inaczej zwanego SD. Była to organizacja wywiadowcza, której zadaniem było wyszukiwanie i eliminowanie przeciwników partii nazistowskiej. Unieszkodliwianie ich było dokonywane między innymi poprzez aresztowania, deportacje i morderstwa. Heydrich pomógł w organizacji Nocy Kryształowej. Była to seria skoordynowanych ataków na Żydów w nazistowskich Niemczech oraz części Austrii w dniach 9-10 listopada 1938 roku. Ataki te głównie były dokonywane przez oddziały szturmowe SA oraz ludność cywilną i stanowiły bezsprzeczną zapowiedź późniejszego Holokaustu. Po swoim przyjeździe do Pragi Heydrich dążył do zlikwidowania przeciwników okupacji nazistowskiej. Tłumił on czeską kulturę oraz deportował i rozstrzeliwał członków czeskiego ruchu oporu. Ponosił on bezpośrednią odpowiedzialność za oddziały specjalne Einsatzgruppen, które wyruszyły w drogę za wojskami niemieckimi i zamordowały ponad dwa miliony ludzi, w tym 1,3 miliona Żydów, poprzez masowe rozstrzeliwanie i gazowanie. Heydrich odniósł poważne obrażenia w Pradze 27 maja 1942 r. w wyniku przeprowadzonej akcji o nazwie Anthropoid. Zasadził się na niego oddział czeskich i słowackich żołnierzy. Zostali oni wysłani przez czechosłowacki rząd emigracyjny w celu zabicia Głównego Protektora Rzeszy. Żołnierze ci zostali przeszkoleni przez brytyjski Special Operations Executive. Heydrich po tygodniu zmarł w wyniku odniesionych obrażeń.
Reinhard Tristan Eugen Heydrich przyszedł na świat w7 marca 1904 roku w Halle an der Saale. Był synem Richarda Bruno Heydricha i jego żony Elisabeth Anny Marii Amalii Heydrich. Rodzina Heydricha zajmowała znaczną pozycję społeczną oraz dysponowała znacznymi środkami finansowymi. Przez to, iż ojciec Reinharda był kompozytorem i śpiewakiem operowym muzyka była częścią codziennego życia chłopca. Heydrich przejawiał zamiłowanie do skrzypiec. W dorosłym życiu kontynuował to zainteresowanie. Zachwycał on słuchaczy swoim talentem muzycznym.
Ojciec Heydricha był niemieckim działaczem nacjonalistycznym, który przekazał trójce swoich dzieci idee patriotyczne.
Młody Reinhard często angażował swojego młodszego brata Heinza w pozorowane pojedynki szermiercze. Chodząc do gimnazjum Heydrich osiągał dobre wyniki, szczególnie w naukach ścisłych. Był również utalentowanym sportowcem, świetnie pływał oraz uprawiał szermierkę. Jednak był nieśmiały oraz niepewny siebie. Przyczyną był wysoki głos, jaki posiadał oraz docinki kolegów o jego rzekomym żydowskim pochodzeniu.
Z powodu zakończenia I wojny światowej i kryzysu Niemiec spowodowanych sankcjami nałożonymi na ten kraj rodzinę Heydrichów, jak i większość zamożnych rodzin niemieckich dopadł kryzys finansowy.
W 1922 roku, mając 18 lat, Heydrich zaciągnął się do niemieckiej marynarki wojennej. Chciał między innymi skorzystać z bezpieczeństwa, struktury i emerytury jaką oferowała służba. Rozpoczął służbę jako kadet w niemieckiej bazie morskiej w Kilonii. 1 kwietnia dwa lata później został awansowany do stopnia starszego marynarza. Został wówczas skierowany na szkolenie oficerskie do Akademii Marynarki Wojennej w Mürwik. W 1926 roku uzyskał stopień chorążego i został przydzielony jako oficer łączności na pancerniku SMS Schleswig-Holstein, okręcie flagowym niemieckiej Floty Północnej. Z tym awansem wiązało się również większe uznanie. Heydrich otrzymywał od przełożonych pozytywne oceny i miał niewiele problemów z innymi członkami załogi. 1 lipca 1928 roku awansowano go do stopnia podporucznika. Jednak to podwyższenie rangi spowodowało zwłaszcza wzrost jego ambicji oraz arogancji.
W grudniu 1930 roku wziął udział w balu w klubie wioślarskim i tam poznał Linę von Osten. Zaiskrzyło między nimi i wkrótce potem ogłosili swoje zaręczyny. Na początku 1931 roku Heydricha zwolniono z marynarki wojennej. Podobno zanim oświadczył się Linie był już zaręczony z inną kobietą i owe zaręczyny zerwał na rzecz panny von Osten. Takie zachowanie, które nie przystoi dżentelmenowi było podobno przyczyną jego zwolnienia. Jednak jeszcze przez dwa lata po tym fakcie Heydrich otrzymywał odprawę. W grudniu 1931 roku Heydrich ożenił się z Liną von Osten.
1 czerwca 1931 roku Heydrich wstąpił w Hamburgu do Partii Nazistowskiej. Sześć tygodni później wstąpił on do SS. W 1931 roku Heinrich Himmler przystąpił do stworzenia kontrwywiadu SS. Himmler poprosił Heydricha o przedstawienie swoich pomysłów na stworzenie wywiadu SS. Po ich przedstawieniu był pod tak pod tak wielkim wrażeniem, że natychmiast zatrudnił Heydricha. 1 sierpnia 1931 roku Heydrich zaczął pełnić funkcję szefa nowej służby wywiadowczej. Do października Heydrich stworzył sieć szpiegów i informatorów, których zadaniem było zbieranie danych wywiadowczych i pozyskiwanie informacji, które można było wykorzystać do szantażu w celu realizacji celów politycznych. Z okazji grudniowego ślubu Heydricha Himmler awansował go do stopnia SS-Sturmbannführera. W 1932 roku rozeszły się plotki o rzekomym żydowskim pochodzeniu Heydricha, ale ekspert partii nazistowskiej ds. rasowych zbadał jego genealogię i wykazał jego „czyste” pochodzenie niemieckie. Podkreślał on, że pogłoski te były bezpodstawne.
W połowie 1932 roku Heydrich został mianowany szefem nowo nazwanej służby bezpieczeństwa SD. Kierowana przez Heydricha służba kontrwywiadowcza stała się skuteczną machiną terroru i zastraszania. Ponieważ Hitler dążył do objęcia absolutnej władzy w Niemczech, Himmler i Heydrich chcieli kontrolować policję polityczną we wszystkich 17 niemieckich krajach związkowych. Rok później Heydrich zgromadził kilku swoich ludzi z SD, którzy wspólnie zaatakowali siedzibę policji w Monachium. Przejęli oni kontrolę nad organizacją, stosując przede wszystkim taktykę zastraszania. Himmler został wówczas szefem policji w Monachium, a Heydrich dowódcą Departamentu IV policji politycznej. 22 kwietnia 1934 roku Himmler mianował Heydricha szefem gestapo.9 czerwca tego samego roku zaś SD zostało ogłoszone oficjalną nazistowską służbą wywiadowczą.
Po wyeliminowaniu w 1934 roku SA, Heydrich zaczął budować Gestapo jako narzędzie strachu. Gestapo miało prawo aresztować obywateli na podstawie podejrzenia, że mogą popełnić przestępstwo, a definicja przestępstwa pozostawała w ich gestii. Gestapo uważano za działające legalnie, o ile wykonywało wolę kierownictwa. Ludzie byli aresztowani samowolnie, wysyłani do obozów koncentracyjnych lub zabijani.
17 czerwca 1936 roku wszystkie siły policyjne w całych Niemczech zostały zjednoczone, a Himmler został szefem policji niemieckiej. Wówczas to Himmler oraz jego zastępca Heydrich stali się dwoma najpotężniejszymi ludźmi w wewnętrznej administracji Niemiec. Heydrich stał wówczas na czele Policji Porządkowej i SD.
Heydrich został niedługo potem przydzielony do pomocy przy organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich. Miały się one odbyć w Berlinie w 1936 roku. Igrzyska te były wykorzystywane między innymi do