Saladyn
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Cofniemy się dziś wiele, wiele lat w przeszłość do XII wieku naszej ery, po to, by zapoznać się z postacią Saladyna.
Zacznijmy więc od samego początku. W 1138 roku urodził się właśnie nasz dzisiejszy bohater, w miejscowości o nazwie Tikrit, w Mezopotamii. Saladyn to tylko skrócona wersja jego pełnego imienia i nazwiska. Jak brzmi ona w pełni? Otóż Saladyn to al-Malik an-Nasir Salah ad-Dunja wa-ad-Din Abu al-Muzaffar Jusuf ibn Ajjub ibn Szazi al-Kurdi to właściwa nazwa. To bardzo, bardzo długie, dlatego też pewnie mówiono na niego Saladin, po polsku Saladyn. Jego imię wzięło się od francuskiego słowa ,,Salah ad-Din”, które oznacza dosłowni ,,Dobro Wiary”.
Jego tatą był Ajjub ibn Szazi, Kurda z rodu Rawwadydów. Kurdowie to naród, który zajmował głównie państwa takie jak Irak lub Turcja. Był on namiestnikiem, czyli osobą, która zastępuję głównego władcę w danym kraju lub regionie. Gdy urodził mu się syn, zaczął służyć, wraz z bratem nauczycielowi syna sułtana oraz Aleppu Zendiego, a później też jego synowi Nur ad-Dinowi.
Nasz bohater wychował się w Damaszku, które było jego ulubionym miejscem. Był on szefem policji w tym miejscu. Jednak nadal słynął głównie z tego, że był ulubionym przeciwnikiem Nura w popularnej wtedy grze polo. Jest to gra, którą prowadzi się konno i polega na wsadzeniu piłki do bramki. Jednak oprócz zabawy w polo, często towarzyszył wujowi w ważnych wyprawach. Był na aż trzech wyprawach z Szirkuhem do Egiptu. Były to podróże, które miały na celu zainterweniowanie, by uniemożliwić podbój dynastii Fatymidów przez krzyżowców z Królestwa Jerozolimskiego. Nie był on wcale zbędnym ogniwem na tych wyprawach. Szczególnie zasłynął na drugiej z nich w 1167 roku, kiedy to bronił atakowanego miasta Aleksandrii. Tak więc dwa lata później Szirkuh opanował cały Egipt oraz przejął tytuł wezyra, czyli najważniejszego urzędnika na dworze królewskim. To właśnie z jego zdaniem władca najbardziej się liczy. W tym wypadku był to ostatni Fatymida Al-Adida. Jednak nie długo wujek Saladyna mógł się cieszyć tak ważnym tytułem. Już 23 marca 1169 roku mężczyzna zmarł, czyli nie obejmował swojej nowej roli dłużej nie rok. Jeśli osoba na jakimś stanowisku zmarła, to trzeba znaleźć nową personę na jej miejsce. Z racji, że to stanowisko, które obejmował Szirkur miało duże znaczenie, to wiele ludzi rywalizowało o to stanowisku. Jednak jak możecie się spodziewać, to właśnie nasz dzisiejszy bohater wykazał się szczególnymi umiejętnościami politycznymi. W umocnieniu jego pozycji pomogły mu wojska, która podróżowały z jego krewnym – Al-Asadijja. Później był na tyle silny, że był w stanie stworzyć własną gwardię, która nazywała się As-Salahijja. To, że miał w nich takie duże wpływy, sprawiło, że byli mu całkowicie posłuszni, a później pomogło mu to zmienić całkiem losy wielu wydarzeń. Tak więc ostatecznie Saladyn zdobył stanowisko, o która walczył. Szybko przed nowym wezyrem stanęło pierwsze wyzwanie. Otóż okazało się, że w wojskach fatymistów doszło do buntu. Jednak w krwawy sposób, ale jednak, udało mu się zniwelować wrogich ludzi i uspokoić atmosferę.
Pomimo wydarzeń w Fatymidów, w 1171 Saladynowi udało się pozbyć Al-Adida. Zakończył tym panowanie Fatymidów w Egipcie. Można by pomyśleć, że źle zrobił dla siebie, ponieważ w tamtym momencie był już tylko namiestnikiem Nur ad-Dina i pozbył się jednego ze swoich tytułów. Tak to mogło wyglądać z oficjalnej strony. Jednak pamiętajmy, że zazwyczaj w rzeczywistości wszystko wyglada inaczej. Tak też było to w tym przypadku. Można by uważać, że jest podległy swojemu panu, u którego był namiestnikiem. Jednak gdy zaczęto wszystko dokładnie rozważać uznano, że Saladyn ma porównywalną potęgę jak Nur ad-Din. Jednak utrata tytułu u swojego pana faktycznie mogłaby dużą część jego mocy mu zabrać. Dopóki był tam na stanowisku, podlegało mu tak wielu ludzi, jak podlegało jego panu, oprócz bardzo nielicznych wyjątków. Bojąc się, że jego pan mógłby go usunąć, postanowił działać. Musiał zebrać nowych poddanych i mu ufających, by w razie najgorszego mógł nadal mieć władzę nad ludźmi. Pomógł mu w tym jego brat – Turan Szah. Wysłał go, by zdobywał ziemie, które nie były podległe rodowi Zengidów. Pierwsza wyprawa odbyła się w 1173 roku do Nubii, a rok później do Jemenu. Ten ostatni wyjazd okazał się szczególnie udany. Otóż pozwolił na rozpoczęcie rządów nowej dynastii Ajjubidów. Byli to ludzie, którzy panowali właśnie w Jemenie, utrzymując się aż do 1232 roku. Gdy powiększała się siła Saladyna, między nim a jego panem narastało jeszcze większe napięcie. Saladyn zajmował się sobą i rozwijał swoją potęgę, co było oczywistym negatywnym względem dla władcy. Jednak to, że zajmował się sobą, skutkowało tym, że nie miał czasu dla swojego pana i nie mógł mu bezwzględnie służyć. Sytuacja wyglądała naprawdę źle. Dlaczego więc nie doszło do głównego starcia? Otóż pan Saladyna zmarł, więc mężczyzna był względnie bezpieczny i mógł dalej rosnąć w potęgę. Zostawił tylko swojego małego syna, As-Saliha Isma’ila.
Po śmierci ojca, ktoś musiał zostać wychowawcą małego chłopca. O ten tytuł ubiegał się sam Saladyn, jednak ostatecznie obowiązki te przejął nie jaki Kumusztakin. Wobec tego nasza postać nie zyskała stanowiska, o które się ubiegała. Postanowił więc zająć się sobą. W 1174 roku zajął Damaszek, a niewiele później dołączył do swoich własności inne ziemie, takie jak: Hims, Hama oraz Baalbek. Umocniony nowymi terenami, mógł walczyć z synem swojego byłego pana, As – Salihem Isma’ilem. Do bitew doszło w 1175 oraz 1176 roku. Obie udało się Saladynowi wygrać. Wskutek tego, mężczyzna zmusił młodego człowieka to uznania jego władzy. Gdy tak się stało, mężczyzna mógł bez strachu się rozwijać i powiększać swoje terytoria.
W 1180 roku pewien przywódca, widząc potęgę Saladyna, postanowił poprosić go o pomoc i przysługę. Był to Nur ad-Din Muhammad, władca ziem nazywanych Hisn Kajfy, dziś miasta na terenie Turcji. Prosił on naszego bohatera o pomoc w obronie przed innym sułtanem Rumu, który zwał się Kilidż Arslanem. Jakie były rezultaty tych wydarzeń. Otóż doszło do tego, że obaj sułtani spotkali się. Podczas wspólnych rozmów uzgodnili, że tereny sułtana Nur ad-Din Muhammad, czyli terytorium Artukidów, będzie od tego momentu należało do wielkiego Saladyna. Tak mężczyzna wzbogacił się o kolejne tereny, co tylko dalej umocniło jego pozycję oraz siłę.
Tymczasem w 1181 roku zmarł władca As-Salih. Wobec tego władzę w Aleppo musiał przejąć jego kuzyn, który nazywał się Izz ad-Din Masud i pochodził z Mosulu. Do tamtego momentu sytuacja między Saladynem a władcą, po wcześniejszych walkach, był spokojny. Jednak gdy tylko nowa osoba zasiadła na tronie, od razu pojawił się nowy konflikt, właśnie z naszym bohaterem. Warto zaznaczyć, że nowy władca zmienił Aleppo na inną miejscowość Sindżar. Gdy więc nasz Saladyn we wrześniu 1182 roku przybył do wcześniejszego miasta władcy Aleppo, nie walczył otwarcie, lecz podjął się negocjacji. Między czasie dostał zaproszenia od mniejszych władców, by zaakcentować sojusze lub odebrać hołd Begteginidów, Zengidów i Artukidów panujących w takich miastach jak Sarudż, Ruha, Ar-Rakka i Nusaybin. Po tych wydarzeniach, postanowił dopuścić się kolejnych ataków. Tym razem na swój cel wybrał Mosul, które jednak nie odniosło takie sukcesu jaki by chciał, więc się wycofał. Nie myślcie jednak, że wrócił do domu z pustymi rękami. W drodze powrotnej udało mu się zahaczyć o Sindżar i zdobyć go. Dalej w 1183 roku jego kolejną zdobyczą został Amid, jednak to
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!