Skutki Zjazdu Gnieźnieńskiego

Pierwsza, na terenie ziem polskich, uroczysta pielgrzymka cesarza Ottona III do grobu św. Wojciecha miała miejsce w marcu 1000 roku. Cesarz po modlitwie w katedrze spotkał się z księciem Bolesławem w Gnieźnie. Według kronikarzy po drodze witały go hufce rycerstwa i szlachty, pełne przepychu. W ten sposób władca Polski ostentacyjnie prezentował potęgę, bogactwo i hojność.Znaczenie zjazdu gnieźnieńskiego i jego skutkiPodczas rozmowy Otton III włożył na głowę Bolesława Chrobrego swój diadem. Jednocześnie nazwał polskiego księcia bratem i współpracownikiem cesarza. Powszechnie uważa się, że ten miły gest miał wyrażać przyzwolenie na koronację królewską. W całym wydarzeniu miały miejsce jeszcze inne symboliczne gesty. Bolesław ofiarował cesarzowi cenną relikwię – mianowicie ramię św. Wojciecha. Natomiast cesarz podarował mu w zamian kopię włóczni św. Maurycego, będącą jednym z najważniejszych insygniów władzy cesarskiej. Najdonioślejszym efektem zjazdu było utworzenie tzw. arcybiskupstwa św. Wojciecha, czyli polskiej prowincji kościelnej. Na jej stolicę wybrano Gniezno, natomiast pierwszym arcybiskupem został Radzim Gaudenty – brat św. Wojciecha. Na prowincję składało się pięć diecezji: gnieźnieńska, poznańska, krakowska, wrocławska i kołobrzeska.
Można powiedzieć, że dzięki utworzeniu metropolii gnieźnieńskiej umocniła się pozycja Bolesława wobec władców państw sąsiadujących z Polską. Również cesarstwo wraz z papiestwem uznali odrębność i samodzielność monarchii polskiej. Bolesław Chrobry dodatkowo został zwolniony z obowiązku płacenia trybutu na rzecz Cesarstwa, a oprócz tego otrzymał prawo inwestytury, czyli wyznaczania biskupów w swoim kraju.
Poza tym zjazd umożliwił zacieśnienie się stosunków Polski z Cesarstwem Niemieckim, na dowód czego w 1025 roku Bolesław został prawowitym, pierwszym władcą Polan.
Plany Ottona III dotyczące odbudowania Cesarstwa RzymskiegoOprócz tego na spotkaniu z Bolesławem Chrobrym Otton III zdradził swoje zamiary dotyczące odbudowy Cesarstwa Rzymskiego. Otton III miał wizję, aby stworzyć uniwersalną monarchię chrześcijańską, prawie swoistą Unię. Na poziomie politycznym władza miała być kierowana z Rzymu, a instytucją kościelną miał kierować papież. Papież oraz cesarz powinni ze sobą współpracować. Władza cesarska i papieska miałyby pod kontrolą cztery regiony – tzw. cesarstwo zachodnie, w skład którego wchodziłyby Galia, Italia, Germania i Słowiańszczyzna. Tymi regionami mieli rządzić królowie podporządkowani nadrzędnemu cesarzowi i papieżowi. Bolesław Chrobry widział w tym pomyśle wielką szansę dla swojego kraju. Mimo tego, że plany zostania władcą terenów całej Słowiańszczyzny (wliczając w to Czechy, Węgry i większość terenów na wschód od państwa Polan) były bardzo dalekosiężne, t