Średniowieczne miasto

Większość współczesnych miast została założona w średniowieczu. Gdy upadło cesarstwo zachodniorzymskie, doszło do załamania systemu gospodarczego. Miasta i wsie zostały wyludnione. U schyłku panowania Karolingów europejskie miasta zaczęły się odbudowywać i pokrywać gęstą siecią osadniczą. Dzięki rozwojowi rolnictwa, wzrosła liczba ludności w Europie, a praca stała się bardziej wydajna. Doprowadziło to do bogacenia się ludności wiejskiej, a w rezultacie rozwojowi produkcji rzemieślniczej. Zanikał handel wymienny i coraz częściej można się było spotkać z handlem opartym na pieniądzu.

Średniowieczne miasta powstawały z przekształcenia podgrodzi lub były zakładane w całkiem nowych lokalizacjach. Niektóre z nich były otoczone murami obronnymi i fosą. Symbolizowały one niezależność mieszczan od władz feudalnych. Chroniły przed najazdami obcych wojsk i kradzieżami. Do miasta wjeżdżano bramą, która była zamykana na noc i zabezpieczana opuszczoną kratą. Bramy pełniły również funkcję reprezentacyjną i były bogato dekorowane.
Miasta miały regularną siatkę ciasno zabudowanych ulic rozchodzących się do rynku. Były one zatłoczone i brudne. Śmieci i odpady były wyrzucane na ziemię, na której spali żebracy. Większa część ulic nie była brukowana, więc były one zabłocone. O porządek i bezpieczeństwo mieli dbać dozorcy uliczni. Ulice nosiły nazwy utworzone od zawodów wykonywanych przez ich mieszkańców np. ulica Szewska.
Najzamożniejsi mieszkańcy zamieszkiwali przy rynku. Był głównym placem miasta i dlatego znajdował się w samym centrum. Odbywał się na nim handel. Sprzedawano produkty spożywcze i rzemieślnicze. Na rynku znajdowały się najważniejsze budowle średniowiecznego miasta. Na środku stał ratusz, w którym swoją siedzibę miały władze miasta. Odbywały się tam narady i posiedzenia, przechowywano ważne dokumenty, a w jego podziemiach mieściło się więzienie. Obok ratusza położony był dom wagi miejskiej, w którym sprawdzano ciężar towarów handlowych. Na rynku znajdował się też bogato zdobiony kościół parafialny. Rynek otaczały kilkupiętrowe kamienice. Należały one do najbogatszych mieszkańców miasta, a parter był często wykorzystywany do celów handlowych bądź rzemieślniczych. Na obrzeżach miasta położone były klasztory zakonów żebraczych i szpitale. Skazanych na kary hańbiące przykuwano na kamienne słupy zwane pręgierzami.

W określony dzień tygodnia w miastach odbywały się targi. Sprzedawali na nich chłopi i rzemieślnicy. Ważną rolę odgrywały jarmarki we Francji. Największą popularnością tam cieszyły