Św Jadwiga Śląska
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Jadwiga Śląska urodziła się w zamku w mieście Andechs w Bawarii między 1178 a 1780 rokiem w zamku. Jej rodzicami byli wywodzący się z rodu Wettynów Bertold VI von Andechs i Agnieszka von Rochlitz. Miała rodzeństwo – czterech braci: Bertolda, Ottona, Ekberta i Henryka oraz trzy siostry: Gertrudę, Agnieszkę i Matyldę. Jedna z jej sióstr była przełożoną klasztoru benedyktynek w Kitzingen. Została tam wysłana w młodym wieku, żeby zdobyć wykształcenie. Księżna śląska od 1201 roku do 1238 roku. Księżna krakowska od 1231 roku do 1238 roku. Zmarła 14/15 października 1243 roku w Trzebnicy. Święta Kościoła katolickiego.
Kiedy Jadwiga miała 12 lat, została wydana za mąż za Henryka I Brodatego, który był księciem śląskim. Henryk zdobywał coraz większą władzę, został księciem Śląska, a potem Wielkopolski. W 1229 roku dostał się do niewoli w wyniku wojny z Mazowszem. Właśnie wtedy przybyła jego żona Jadwiga z pomocą, która przekonała Konrada Mazowieckiego do uwolnienia Henryka w zamian za zrzeczenie się roszczeń do Małopolski. Była niezwykle dobrą i pomocną kobietą. Prowadziła działalność dobroczynną. Pomagała chorym i ubogim. Zakładała szpitale i placówki lecznicze, jak szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej, czy placówka lecznicza w Trzebnicy.
Zarówno Jadwiga, jak i Henryk byli ludźmi pobożnymi. Kościół odgrywał w ich życiu ważną rolę, byli z nim mocno związani. W 1209 roku złożyli nawet śluby czystości. Oprócz tego fundowali wiele kościołów i dbali o rozwój wiary. Jednym z kościołów, który opłacili, był klasztor sióstr cysterek w Trzebnicy. Jadwiga była tak bardzo religijna, że opierała na tym swoje życie. Habit mniszki był jej codziennym strojem, spała na twardym łóżku oraz chodziła boso, nawet kiedy były duże mrozy na dworze. Oprócz tego uczestniczyła tak często we mszach, że powstało nawet powiedzenie, które z łaciny można przetłumaczyć na „jedna msza nie zadowoli księżnej”. Miała siedmioro dzieci z Henrykiem, w tym ich synami byli Henryk II Pobożny i Konrad Kędzierzawy. Chciała, aby kilka z jej wnuczek zostało zakonnicami, a kilkoro wnuków księżami.
W 1238 roku zmarł Henryk I Brodaty. Po tym wydarzeniu Jadwiga zamieszkała w klasztorze w Trzebnicy. Niedługo po tych wydarzeniach zaczęła prowadzić działalność, ożywiającą życie religijne Śląska, poprzez sprowadzanie księży z Niemiec oraz wspieranie osadnictwa niemieckiej ludności na słabo zaludnionych terenach, co było także dużym wsparciem dla rolnictwa. W 1241 roku był najazd tatarski, przez który Jadwiga schroniła się w zamku w Krośnie Odrzańskim.<
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!