Sztandar z Ur

Sztandar z Ur jest zabytkiem mającym około cztery tysiące lat, gdyż według badaczy powstał on między 2900 a 2400 rokiem przed naszą erą. Jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z Ur – jednego z miast Sumerów w starożytnej Mezopotamii. Obecnie przechowuje się go w Muzeum Brytyjskim jako jeden z najważniejszych odnalezionych przejawów sztuki sumeryjskiej.

Właściwie, wbrew nazwie, jest to drewniana skrzynia, którą z czterech stron pokryto mozaikami z muszli oraz lazurytu. Wymiary największej ściany to około 44 na 22 centymetry. Do tej pory jej pierwotne przeznaczenie pozostaje nieznane, choć istnieje kilka teorii. Przez lata padały domysły, że mógł być pudłem rezonansowym dla instrumentów, takich jak harfy czy liry, jednak jego kształt nie do końca odpowiadałby temu. Dodatkowo nie posiadał żadnych dodatkowych elementów, takich jak kołki do przestrajania lub haki do zamocowania strun, a same ściany, przyozdobione lapis lazuli, nie miałyby prawa w żaden sposób wzmacniać ewentualnych dźwięków. Według innej teorii sztandar miał być pojemnikiem na fundusze wojenne. Okazuje się jednak, że choć posiada on drzwiczki w jednej ze ścian, to są one zbyt małe, aby ktokolwiek mógł wyjąć stamtąd złote sztabki. Ponadto jest on za mały, aby pomieścić wszystkie potrzebne pieniądze. Ostatecznie, między innymi przez mało dokładne zbadanie tego przedmiotu, jego przeznaczenie pozostaje nieznane.

Jak wyżej zostało wspomniane, na ścianach zostały wykonane mozaiki z lazurytu i muszli. Część z lapis lazuli stanowi tło, natomiast z muszli zostały wycięte postaci, zwierzęta i wozy. Całość jest pokryta asfaltem. Na każdej stronie przedmiotu znajdują się trzy poziome pasy, na których po kolei są ukazane różne sytuacje, stanowiące razem swego rodzaju ciąg narracyjny. Dwie największe ściany to strona wojny oraz strona pokoju. Na bocznych panelach przestawiono bardziej symboliczne sceny, mające nie do końca znane nam znaczenia.

Na samej górze strony pokoju znajduje się mozaika przedstawiająca ucztę króla z arystokracją. Po bokach widnieją osoby grające na instrumentach – bębnie oraz harfie, a także osoba śpiewająca. Ponadto uwieczniono służących podających pokarmy oraz trunki. W środkowym pasie znajdują się ludzie niosący ze sobą dary dla władcy. Część z nich ma ręce złożone w geście modlitwy lub posłuszeństwa. Wśród nich widać zwierzęta niezidentyfikowanego gatunku. Przedostatnią idącą osobą jest jeniec wojenny. Wskazuje na to fakt, że jest on ubrany inaczej od pozostałych, a w dodatku ma kręcone włosy, podczas gdy Sumerowie na mozaice mieli ogolone głowy. Na najniższym pasie umieszczono orszak ludzi, którzy przegrali wojnę, którą ukaz