Wielki kryzys gospodarczy

Kryzysy gospodarcze zdarzają się w gospodarce rynkowej. Przeglądając historię można wręcz powiedzieć, iż zdarzają się one cyklicznie co około 30 lat. I tak patrząc od XX wieku mieliśmy trzy takie kryzysy. Najpierw Wielki Kryzys z lat 1929-1933, następnie w roku 1973 był kryzys narowy i ostatni, najświeższy kryzys był w latach 2007-2009 i był to kryzys finansowy spowodowany upadkiem banku Lehman Brothers w Stanach Zjednoczonych. Ważne jest, iż takie kryzysy oddziałują na rynki globalne. Nie zdarzy się tak, że kryzys rozpocznie się w jednym kraju i jakieś państwa nie odczują jego skutków. Zawsze jakieś skutki będą odczuwalne, raz ogromne, raz większe, a raz mniejsze, ale zawsze będą wyczuwalne. Nie uniknie się ich. Poniżej przedstawiony zostanie jednak pierwszy kryzys XX wieku, tj. Wielki Kryzys, który miał miejsce w okresie międzywojennym.
Wielki Kryzys Gospodarczy był głęboką, ogólnoświatową zapaścią ekonomiczną, która miała miejsce głównie w latach trzydziestych XX wieku. Rozpoczął się on Stanach Zjednoczonych. Czas wystąpienia Wielkiego Kryzysu był różny w zależności od krajów na całym świecie. Jednak w większości z nich rozpoczął się w 1929 roku i trwał w niektórych państwach do końca lat 30. XX wieku. Była to największa, najdrastyczniejsza i najszerzej rozprzestrzeniona kryzysowa sytuacja gospodarcza w XX wieku, a nieraz nawet mówi się, że obejmuje wszystkie lata trwania gospodarki. Wielki Kryzys jest powszechnie wykorzystywany jako przykład tego, jak gwałtownie, szybko i nisko może upaść gospodarka światowa. Wielki Kryzys rozpoczął się w Stanach Zjednoczonych. Zaczął się on od znacznego spadku cen akcji, który miał miejsce około 4 września 1929 roku. Spadek ten stał się wiadomością dla świata, że coś jest nie tak. Spadek cen akcji zbiegł się również z Czarnym Wtorkiem z 29 października 1929 roku. Był to jeden z większych krachów giełdowych. Ekonomiści światowi szacują, że podczas Wielkiego Kryzysu światowy produkt krajowy brutto spadł o około 15%. Czyli znacznie. Żeby ukazać skalę recesji dodam, iż podczas ostatniego kryzysu z lat 2007-2009 spadek światowego PKB wyniósł około 1%. W połowie lat 30. XX wieku część krajów zaczęło się podnosić z kryzysu. Jednak w wielu krajach ujemne skutki Wielkiego Kryzysu czuć aż do wybuchu II wojny światowej, a wojna nie przyczyniła się do dalszych odrodzeni gospodarki. Wielki Kryzys przyniósł katastrofalne skutki nie tylko w krajach bogatych, ale również w biednych. Spadły wówczas znacznie dochody osobiste społeczeństwa. Przez to zmniejszyły się wpływy do budżetów państw z podatków. Znacznie spadły zyski i wzrosły ceny produktów i usług. Handel międzynarodowy zaś skurczył się o ponad połowę. Bezrobocie w Stanach Zjedn