Winston Churchill
Sir Winston Leonard Spencer Churchill był brytyjskim mężem stanu. W latach 1940-1945 pełnił on funkcję premiera Wielkiej Brytanii. Był również premierem wysp brytyjskich podczas II wojny światowej oraz ponownie w latach 1951-1955. Najbardziej znany jest jednak znany ze swojego premierostwa w czasie II wojny światowej. Churchill był również wykształconym w Sandhurst żołnierzem. Co ciekawe i niekoniecznie wiadome był nagrodzonym Nagrodą Nobla pisarzem oraz historykiem. Zajmował się również malarstwem. Był on również jednym z najdłużej urzędujących polityków w całej historii Wielkiej Brytanii. Z wyjątkiem lat 1922-1924 był on posłem do parlamentu Wielkiej Brytanii. Łącznie w parlamencie zasiadał w latach 1900 -1964 (czyli 62(!) lata- po odjęciu dwóch wymienionych wyżej). Reprezentował on wówczas w sumie pięć okręgów wyborczych. Z ideologicznego punktu widzenia był liberałem gospodarczym i imperialistą. Przez większą część swojej politycznej kariery należał do Partii Konserwatywnej, której przewodził w latach 1940-1955. Jednak w latach 1904-1924 był członkiem Partii Liberalnej.
Churchill był z pochodzenia pół Anglikiem i pół Amerykaninem. Urodził się on w Oxfordshire w zamożnej, arystokratycznej rodzinie. W 1895 roku wstąpił do armii brytyjskiej. Brał on czynny udział w działaniach armii angielskiej w Indiach Brytyjskich, wojnie angielsko-sudańskiej oraz drugiej wojnie burskiej. Był on wówczas korespondentem wojennym oraz pisał książki o swoich kampaniach, czym w późniejszym okresie zdobył sławę. W 1900 roku został wybrany przez konserwatystów na posła, ale cztery lata później przeszedł do partii o liberalnych poglądach mu bliższych. Wówczas to pełnił funkcję prezesa Izby Handlowej oraz ministra spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii. Czynie opowiadał się on za reformą więziennictwa oraz socjalnym bezpieczeństwem robotników. W czasie I wojny światowej został Lordem Admiralicji, ale po klęsce kampanii Gallipoli, którą nadzorował zdegradowano go do kanclerza księstwa Lancaster. W 1915 roku zrezygnował z tej funkcji i na pół roku udał się na front. Dwa lata później wrócił do rządu. Pełnił wówczas funkcje ministra amunicji, sekretarza stanu ds. wojny, sekretarza stanu ds. lotnictwa oraz sekretarza stanu ds. kolonii. W latach 1922-1924 zrobił sobie przerwę od polityki. Po tych dwóch latach nieobecności w parlamencie pełnił funkcję Kanclerza Skarbu. W latach 30. XX wieku Churchill przejął znaczną inicjatywę i wzywał do dozbrojenia Wielkiej Brytanii. Celem dozbrojenia było przeciwdziałanie rosnącemu zagrożeniu militarnemu ze strony nazistowskich Niemiec. Ten plan Churchilla był trafiony i w momencie wybuchu II wojny światowej został ponownie mianowany Pierwszym Lordem Admiralicji Wielkiej Brytanii. W maju 1940 roku został zaś premierem wysp brytyjskich. Churchill sprawował znaczny nadzór nad brytyjskim zaangażowaniem w aliancki wysiłek wojenny. To właśnie jego wysiłki w dużym stopniu przyczyniły się do zwycięstwa aliantów w 1945 roku. W wyborach powszechnych w tym samym roku został wybrany liderem liberalistów. W czasie rozwijającej się zimnej wojny ze Związkiem Radzieckim Churchill publicznie ostrzegał przed żelazną kurtyną oraz promował jedność europejską. W 1951 roku powrócił na fotel premiera Wielkiej Brytanii. Jego druga kadencja koncentrowała się na sprawach zagranicznych, przede wszystkim jednak na stosunkach ze Stanami Zjednoczonymi. W 1955 roku z powodu coraz słabszego zdrowia zrezygnował z pełnienia funkcji premiera Wielkiej Brytanii, ale jeszcze przez dziewięć lat zasiadał w angielskim parlamencie.
Churchill uznawany powszechnie za jedną z najbardziej znaczących postaci XX wieku. Jest on postrzegany jako zwycięski przywódca wojenny. Odegrał on znaczną rolę w obronie europejskiej liberalnej demokracji przed rozprzestrzenianiem się faszyzmu. Jest on również ceniony jako reformator społeczny.
Churchill przyszedł na świat 30 listopada 1874 roku w Blenheim Palace w Oxfordshire. Był synem lorda Randolpha Churchilla i Jennie Churchill (z domu Jerome). Winston miał również o 6 lat młodszego brata Jacka. Braćmi opiekowała się głównie ich niania Elizabeth Everest, która została przyjaciółką Winstona. Mając siedem lat Churchill rozpoczął naukę w St George’s School w Ascot, w hrabstwie Berkshire. Nie osiągał tam jednak imponujących wyników. Jego zachowanie też podobno nie było najlepsze. Mając 10 lat przeniesiono go do Brunswick School w Hove. Tam też jego oceny uległy poprawie. W1888 roku zdał egzamin wstępny do Harrow School. Ojciec Churchilla jednak chciał, aby syn zrobił karierę wojskową. Winston próbował zatem zdać egzaminy oraz testy sprawnościowe do Royal Military Academy w Sandhurst. Udało mu się to dopiero za trzecim razem. Przyjęto go jako kadeta kawalerii. Rozpoczął naukę wojskową we wrześniu 1893 roku, a zakończył w grudniu rok później. W lutym 1895 roku Churchilla mianowano podporucznikiem 4. Pułku Huzarów Królowej Armii Brytyjskiej. Pułk ten stacjonował w Aldershot. Jesienią tego samego roku zaś udał się na Kubę w celu obserwowania działań wojennych o niepodległość tego państwa Następnie zaś wraz z przyjacielem pojechał do Nowego Jorku, aby zobaczyć amerykańską kulturę. Stamtąd zaś w październiku 1896 roku udał się do Bombaju. W Indiach przebywał 19 miesięcy. Wówczas to rozpoczął samodzielną naukę. Czytał wiele książek oraz zaczął interesować się polityką, zwłaszcza brytyjskimi sprawami parlamentarnymi. W Indiach Churchill zgłosił się również na ochotnika do sił polowych. Został tam przyjęty jako korespondent wojenny i tak właśnie rozpoczęła się przygoda Winstona z pisaniem i pisarstwem. Po powrocie w1897 roku do Wielkiej Brytanii napisał pierwszą książkę „Historia Malakand Field Force: Episode of Frontier War”. 2 grudnia 1898 roku Churchill wyjechał ponownie do Indii. Miał wówczas załatwić wszystkie swoje sprawy wojskowe, w tym odejście z 4. Pułku Huzarów. Wracając do Wielkiej Brytanii trzy miesiące później zdecydowany był na rozpoczęcie kariery politycznej. w czerwcu 1899 roku Churchilla wybrano jako jednego z dwóch kandydatów partii konserwatystów w wyborach uzupełniających w Oldham. Jednak konserwatyści przegrali te wybory. Churchill ponownie kandydował w 1900 roku. Wówczas konserwatyści wygrali i Winston został w wieku 25 lat posłem. Ważnym aspektem jest, iż posłowie wówczas nie otrzymywali wynagrodzenia. Aby zatem zarobić na życie Churchill udał się na trasę wykładową po Wielkiej Brytanii promując swoją drugą książkę opowiadającą o jego południowoafrykańskich doświadczeniach. Wygłaszał również wykłady między innymi w Paryżu, Madrycie, czy na Gibraltarze. W lutym 1901 roku Churchill wstąpił do Izby Gmin. Był jednak krytyczny wobec konserwatywnego rządu w różnych kwestiach, a zwłaszcza w sprawie zwiększenia finansowania armii. Takimi poglądami wzburzał konserwatystów, ale zjednaczał sobie liberałów. Dwa lata później można już było ewidentnie zobaczyć coraz większy rozstrzał między poglądami konserwatystów a Churchillem. 31 maja 1904 roku wystąpił on z Partii Konserwatystów. Uczynił to na spotkaniu Izby Gmin. Przeszedł wówczas przez salę obrad, odchodząc od konserwatystów, by zasiąść w Izbie Gmin jako członek Partii Liberalnej. W styczniu 1906 roku wydał on biografię swojego ojca, a także niedługo później, biografia samego Churchilla. W nowym rządzie Churchill objął stanowisko podsekretarza stanu ds. kolonii. Pierwszym jego zadaniem była pomoc w opracowaniu konstytucji dla Transwalu. W stosunkach z południową Afryką dążył on zaś do zapewnienia równości między Brytyjczykami i Boerami. 12 kwietnia 1908 roku Ch
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!