CZYM BYŁA WIOSNA LUDÓW I Z JAKICH PRZYCZYN DO NIEJ DOSZŁO?Pomimo zawarcia przez większość krajów europejskich Świętego Przymierza, którego celem było między innymi tłumienie wszelkich zrywów niepodległościowych i wystąpień społecznych, w wielu państwach kontynentu europejskiego wzmagały się nastroje rewolucyjne. Postulaty zwolenników reform dotyczyły rozszerzenia praw obywatelskich (na przykład praw wyborczych), przysługujących do tej pory wyłącznie osobom zamożnym. W miejscach, gdzie wciąż obowiązywał porządek feudalny (kraje Europy Środkowej), lud chłopski domagał się zniesienia pańszczyzny. Z kolei na terenach Europy Zachodniej robotnicy, których liczba stale wzrastała, dążyli do poprawy warunków życia i pracy. Dodatkowo wśród społeczeństw zaczęły się pojawiać również idee wolnościowe (na przykład Polacy i Węgrzy) i zjednoczeniowe (między innymi Niemcy i Włosi). Stopień masowego niezadowolenia zwiększył się na skutek ogromnej fali nieurodzaju, która miała miejsce w Europie w latach od 1845 do 1847. Związana była z zarazą, która dotknęła ziemniaków, co przyniosło znaczny wzrost cen, głód oraz rozwój przestępczości. Rozpoczęła się w Irlandii, a następnie dotknęła również inne państwa europejskie. Pomimo tragedii, jaka spotkała ludność zamieszkującą Irlandię, nie otrzymała ona pomocy ze strony rządu brytyjskiego. Dodatkowo pozwolił on na wywóz z tego kraju, który został dotknięty klęską głodu, zboża oraz na bezwzględne pobieranie podatków. Spowodowało to śmierć około półtora miliona mieszkańców. Ponadto w związku z nasileniem nędzy na wyspie mnóstwo rodzin chłopskich zostało wypędzonych z zadłużonych gospodarstw swoich panów. Szacuje się, że około milion osób było zmuszonych wyemigrować w tym czasie z Irlandii.Na początku 1848 roku doszło do niepokojów społecznych na dużą skalę. Wydarzenia te zyskały później miano Wiosny Ludów, która była pierwszą w dziejach kontynentu europejskiego powszechną rewolucją, dotykającą znaczną jego część.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW WE FRANCJIWprowadzona we Francji w 1830 monarchia lipcowa stała się dla jej mieszkańców nadzieją na poprawę dotychczasowej sytuacji wewnętrznej. Jednakże działania ówczesnego władcy (Ludwika Filipa) skupiały się głównie na interesach nielicznych członków elity finansowej, co stało się przyczyną wysokiego poziomu bezrobocia. Dodatkowo członkowie rządu coraz częściej byli zamieszani w różne skandale finansowe. Wywoływało to duże zgorszenie społeczne.Przedstawiciele wszystkich warstw społecznych (nawet biedota) chcieli mieć wpływ na politykę państwa. W tym celu w tysiąc osiemset czterdziestym siódmym roku zaczęto organizować tak zwane bankiety (legalne spotkania publiczne), na których domagano się zmian, krytykując ówczesną władzę. W lutym 1848 roku, aby zaniechać dalszej działalności antyrządowej, król zabronił aranżowania kolejnego spotkania. W konsekwencji 22 lutego tegoż roku na paryskich ulicach odbył się protest przeciwko tej decyzji. Szybko zamienił się on w rewolucję. Doszło tam do walk. Na głównych ulicach zostały wzniesione barykady. 24 lutego 1848 roku paryscy rewolucjoniści zajęli salę francuskiego Zgromadzenia Narodowego. Ludwik Filip, będąc świadkiem tych scen, spanikował: zrzekł się tronu i uciekł z kraju. Władzę przejął Rząd Tymczasowy. Dwudziestego piątego lutego ogłosił państwo francuskie II Republiką. Zostały wprowadzone również liczne reformy. Od tej pory wszyscy mieszkańcy mieli posiadać prawo wyborcze. Obowiązująca dotychczas cenzura została zlikwidowana. Zmiany gwarantowały także wolność zgromadzeń. Podjęto działania mające na celu poprawę sytuacji najuboższych obywateli. Zorganizowano warsztaty narodowe, finansowane z budżetu państwa, dzięki którym stopa bezrobocia miała zostać zminimalizowana.Francuskie społeczeństwo było podzielone na dwa stronnictwa:1. socjalistów, do których należeli robotnicy, domagających się poprawy warunków życia, w czym miało im pomóc rozszerzenie praw wyborczych;
2. republikanów, liberałów, w skład których wchodziła burżuazja, dążących do rozszerzenia praw wyborczych i wprowadzenia republiki.Zorganizowane w kwietniu wybory do Zgromadzenia Konstytucyjnego zakończyły się sukcesem republikanów. Reprezentowali oni głównie interesy burżuazji, w związku z czym doszło do napięć pomiędzy robotnikami, którzy pragnęli dalszych korzystnych dla nich reform, oraz rządem, dla którego najistotniejsze było teraz utrzymanie władzy, a także zachowanie wpływów gospodarczych burżuazji. Zawarty wcześniej pomiędzy nimi sojusz został zerwany. Władze, które uważały teraz członków uboższej klasy społecznej za podstawowy czynnik zamieszania i zamętu, zlikwidował warsztaty narodowe. Było to przyczyną wybuchu powstania paryskiego proletariatu w czerwcu 1848 roku. Poniosło ono klęskę na rzecz rządu, który był przygotowany na to wystąpienie. Podczas niego zginęło blisko czterech tysięcy osób.W listopadzie tego samego roku została uchwalona nowa konstytucja. Według niej najważniejszą funkcję w państwie miały pełnić: jednoizbowy parlament oraz prezydent. Organy te miały być wyłaniane podczas powszechnych wyborów. Decyzja ta była początkiem zmian ustroju Francji.W grudniu prezydentem został Ludwik Napoleon Bonaparte (bratanek Napoleona I). Zamierzał on, tak jak jego stryj, zdobyć nieograniczoną władzę. W trakcie swoich rządów ograniczył prawa wyborcze – pozostawił je wyłącznie najbogatszym mieszkańcom. W 1851 roku, w wyniku dokonanego zamachu stanu, przejął rządy. Niedługo po tym ogłosił się cesarzem Napoleonem III.Wieści o tych wydarzeniach w szybkim tempie uzyskały rozgłos na arenie międzynarodowej.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW W CESARSTWIE AUSTRIACKIMW niedługim czasie Wiosna Ludów rozpoczęła się również w Austrii. Trzynastego marca 1848 roku doszło do demonstracji, w której brali udział głównie studenci. Postulowali oni o wprowadzenie przez ówczesnego cesarza Ferdynanda I Habsburga reform, a także usunięcie ze stanowiska kanclerza Klemensa von Metternicha, którego wyjątkowo nienawidzili ze względu na sposób sprawowania przez niego rządów. Władca, pod naciskiem społeczeństwa, zgodził się spełnić ich żądania. Kanclerz został odwołany. Ponadto utworzono gwardię obywatelską. W kwietniu natomiast została ogłoszona konstytucja. Zatwierdzała ona wolność zgromadzeń oraz prasy, a także trójpodział władzy. Żądanie powszechnego prawa wyborczego nie zostało jednak zaakceptowane przez władcę. W lipcu odbyło się posiedzenie parlamentu, podczas którego podjęto decyzję o uwłaszczeniu chłopów.W październiku 1848 roku, na skutek podjętej przez władze decyzji o zbrojnym stłumieniu rewolucji węgierskiej, doszło do nasilenia nastrojów rewolucyjnych. Na wiedeńskich ulicach po raz kolejny zostały postawione barykady. Tym razem siły rewolucjonistów okazały się jednak zbyt słabe i poniosły klęskę. Jeszcze w grudniu tego samego roku cesarz Ferdynand I dokonał aktu abdykacji. Jego miejsce zajął Franciszek Józef I – bratanek byłego władcy. Nowy rządzący dążył do ponownego wprowadzenia rządów absolutnych w państwie.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW NA WĘGRZECHRewolucja marcowa w Wiedniu pociągnęła za sobą kolejne wystąpienia w rozległej monarchii habsburskiej. Wiele naro
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
odów znajdujących się pod jej panowaniem żądało rozszerzenia praw obywatelskich. Należeli do nich między innymi Czesi, Węgrzy, Chorwaci, a także Polacy. Żądania większości z tych narodów były jednak sprzeczne, w związku z tym zrealizowanie ich wszystkich było niewykonalne.Po sporządzeniu i zaakceptowaniu węgierskiej konstytucji w marcu tysiąc 1848 roku z taką samą inicjatywą wyszli Chorwaci, co stało się przyczyną sporu pomiędzy cesarzem Ferdynandem I a mieszkańcami Węgier. Rozpoczęli oni walkę o niepodległość. We wrześniu tegoż roku został utworzony Komitet Obrony Narodowej, któremu przewodził Lajos Kossuth. Wojsko węgierskie przez rok było wspierane przez ochotników z całej Europy. W powstaniu przeciwko cesarzowi brali udział również polscy generałowie, między innymi Henryk Dembiński, Wojciech Chrzanowski, Józef Wysocki i Józef Bem . Ten ostatni dowodził węgierskim wojskiem w Siedmiogrodzie. Pod koniec powstania objął naczelne dowództwo.Kiedy wiosną 1849 roku wojska habsburskie zdobyły Budę (stolicę Węgier), odrębność państwa węgierskiego została ostatecznie zlikwidowana. W tej sytuacji Węgrzy ogłosili detronizację Habsburgów. Podjęli się dalszej walki o niepodległość. Władze austriackie poprosiły o pomoc w tłumieniu powstania rosyjskiego cara Mikołaja I. Sytuacja powstańców uległa znacznemu pogorszeniu. W maju armia carska z Iwanem Paskiewiczem na czele wkroczyła do państwa węgierskiego. Niedługo po tym, bo w październiku, zniknęły ostatnie punkty oporu. Na wszystkich biorących udział w walkach, którzy nie zginęli, zostały nałożone liczne represje.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW W KRAJACH NIEMIECKICHWiosną 1848 roku do rewolucyjnych zamieszek doszło również w państwach niemieckich. W Berlinie w marcu tegoż roku wybuchł bunt. Nieprzygotowany na jakiekolwiek sprzeciwy społeczne król Fryderyk Wilhelm IV zgodził się na ustępstwa wobec poddanych. Obiecał zwołanie parlamentu, zniesienie cenzury, uwolnienie więźniów politycznych oraz uchwalenie konstytucji. Około dwa miesiące później zostało zwołane posiedzenie Zgromadzenia Narodowego. Pierwszy raz brali w nim udział posłowie chłopscy. Jesienią, kiedy to aktywność buntowników osłabła, król zaczął stopniowo odwoływać swoje dotychczasowe postanowienia. W listopadzie dokonał oblężenia Berlina, co pozwoliło mu na stłumienie pozostałości jednostek stawiających opór. Rozwiązał parlament. Zgodził się jednak na nadanie konstytucji państwowej, na mocy której zostały wprowadzone najważniejsze prawa obywatelskie, do których należały: wolność słowa, wyznania oraz stowarzyszeń, a także równość wobec prawa. Władza królewska wciąż pozostawała jednak niezależna i nadawała władcy wiele uprawnień.W latach od 1848 do 1849 do walk doszło również w innych państwach niemieckich, takich jak: Saksonia, Bawaria oraz Badenia. W wyniku prośby o pomoc skierowanej do króla pruskiego przez rządy tych krajów wszelkie wystąpienia i zrywy zostały szybko stłumione.Podczas wydarzeń Wiosny Ludów starano się doprowadzić do zjednoczenia Niemiec. W tym celu we Frankfurcie zebrało się ogólnoniemieckie Zgromadzenie Narodowe (zwane później parlamentem frankfurckim). W marcu 1849 roku uchwaliło konstytucję, zgodnie z którą zjednoczone Niemcy miały być państwem federacyjnym (w jego skład miały wchodzić mniejsze, obdarzone znaczną autonomią, jednostki). Do organów państwowych miał należeć dwuizbowy parlament z cesarzem jako głową państwa. Stanowisko to proponowano królowi pruskiemu, który jednak kategorycznie odmówił, wyrażając pogardę dla parlamentu. W wyniku tego próba zjednoczenia państw niemieckich zakończyła się klęską. Pomimo tego przyczyniła się do ukształtowania świadomości narodowej wśród Niemców.Symbolem walki zjednoczeniowej Niemiec stała się trójkolorowa flaga. Można było ją spotkać pod dwiema postaciami:1. wariantem z poziomymi pasami, charakterystycznym dla zwolenników monarchii;
2. wersją z pionowymi pasami, których układ przypominał flagę Francji – używaną przez republikanów.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW NA ZIEMIACH WŁOSKICHDziałania rewolucyjne na ziemiach włoskich miały przede wszystkim na celu zjednoczenie Włoch poprzez wyzwolenie północnej ich części spod panowania dynastii Habsburgów.Powstanie przeciwko Austrii wybuchło w Mediolanie i Wenecji w marcu 1848 roku. Pomoc militarną powstańcom zaoferował między innymi ówczesny król Sardynii (Karol Albert) wraz z innymi władcami państw włoskich, którzy poparli podejmowane przez nich działania. Mimo to siły włoskie w starciu z wojskami austriackimi ponosiły druzgocące klęski. W lipcu tysiąc 1848 roku zostały pokonane pod Custozą. W marcu 1849 roku poniosły porażkę pod Novarą. Z tego powodu Austria bardzo szybko odzyskała rządy w północnej części państwa włoskiego, przekreślając tym samym szansę na jego zjednoczenie.Do jednych z najsłynniejszych bitew, która zakończyła się zwycięstwem sił włoskich, była walka w Mestre. Przeciwko wojskom cesarza austriackiego oprócz wenecjan walczyli także liczni ochotnicy pochodzący z różnych regionów Włoch, między innymi z Bolonii.W powstaniu włoskim ważną rolę odegrali również Polacy. Wojskami włoskimi podczas walk na Sycylii dowodził generał Ludwik Mierosławski. Jednakże ze względu na nieodpowiednie uzbrojenie oraz małą liczebność sił sycylijskich jego oddział poniósł klęskę. Kiedy został oskarżony o spowodowanie porażki, podał się do dymisji.Innym przykładem Polaka, który miał duży wpływ na losy zrywu, był jeden z polskich wieszczów narodowych – Adam Mickiewicz. Był on organizatorem legionu uczestniczącego w wydarzeniach rewolucyjnych na Półwyspie Apenińskim. Ochotnicy należący do tej jednostki początkowo walczyli z wojskami austriackimi w Genui, a następnie przeciwko interwencji francuskiej w Rzymie.PRZEBIEG WIOSNY LUDÓW NA OBSZARZE PAŃSTWA KOŚCIELNEGOPaństwo Kościelne również zostało ogarnięte rewolucją. W lutym 1849 roku papież Pius IX został wygnany, a tereny znajdujące się dotychczas pod jego panowaniem przekształcono w Republikę Rzymską z Giuseppe Mazzinim na czele. Kraj ten upadł jednak niecałe pół roku później, po powrocie papieża wspieranego przez wojska francuskie. Ponownie objął władzę w czerwcu tego roku, co stało się symbolem powrotu starego porządku politycznego na ziemie włoskie. Ruchy oporu na terenie całego kraju zaczęły po kolei upadać.SKUTKI WIOSNY LUDÓWBurzliwe wydarzenia, do których doszło we Francji, w państwach niemieckich (w tym w Prusach), w państwach włoskich, w Austrii, a także w Hiszpanii, Portugalii, Belgii, Holandii i Szwajcarii oraz na Półwyspie Skandynawskim i Bałkańskim, w większości przypadków doprowadziły tylko do chwilowych ustępstw władców. Najczęściej rządzący dążyli do odzyskania swoich uprawnień zaraz po ustabilizowaniu sytuacji wewnętrznej.Do wystąpień rewolucyjnych nie doszło na obszarze Wielkiej Brytanii, gdzie (ze względu na odpowiednio prowadzoną politykę w duchu demokracji) wszelkie nieporozumienia i konflikty polityczne były rozwiązywane w parlamencie.Wydarzenia Wiosny Ludów nie dotknęły także Rosji. Miało to bezpośredni związek z nieliberalnie prowadzoną polityką. Dodatkowo działała tam tajna policja, która zapobiegała jakimkolwiek próbom powstawania nielegalnych organizacji spiskowych.
Dodaj komentarz jako pierwszy!