Wojny ze Szwecją

Wojna lat 1600- 1611 toczyła się o Inflanty. Ziemie te należały w przeszłości do Zakonu Kawalerów Mieczowych. Zygmunt III Waza toczył spór o tron z Karolem Sudermańskim. Zygmunt uważany był za zły wybór, jeśli chodzi o koronę króla Szwecji, został z tej przyczyny obalony. Estonia została dołączona do Polski, co spotkało się z niechęcią Szwedów. Nasze siły w Inflantach były słabe i nieliczne, nie mogliśmy skutecznie odpierać potężnego konkurenta. W 1601 r. polski sejm nałożył podatki na uzbrojenie armii, doszło do walk, gdzie mieliśmy szansę skutecznie się bronić. Pierwszą dużą bitwą była ta pod Kokenhausen, gdzie Krzysztof 'Piorun’ Radziwiłł odniósł triumf. Polscy dowódcy pokłócili się, przez co zwycięstwo zostało niewykorzystane. Problemem polskiej armii było jej niedofinansowanie, w jaki sposób myśleć o czymś więcej, jeśli nasi nie zawsze mają co jeść? Szwedzi mieli armię zawodową oraz całe rzesze najemników. Nasi przeciwnicy mieli zawodowe wojsko, które zastąpiło słabo zorganizowaną policję obywatelską. Za przeciwnikiem przemawiało doświadczenie. Walczyliśmy pod Białym Kamieniem, gdzie odnieśliśmy triumf. Ośrodek ten to nic innego jak dzisiejsze Paide, dla fanów piłki nożnej zwłaszcza tym z Wrocławia powiem, że w tegorocznych eliminacjach do Ligi Konferencji UEFA, Śląsk grał z Paide Linnameeskond. Polacy tę bitwę wygrali, dlaczego Szwedzi przegrywają, pomimo że naszym wojom się nie płaci? Kolejne zwycięstwo, które nic nam nie dało. W 1605 r. odnotowujemy kolejny triumf pod Kircholmem. Jan Karol Chodkiewicz był genialnym dowódcą, jednak jak miał dowodzić wojom, którzy nie otrzymywali wypłaty? W 1609 r. dochodzi do kolejnego naszego triumfu nad Gawią. Wojna ze Szwecją lat 1600- 1611 pokazuje, jak źle byliśmy rządzeni.

Zygmunt III Waza był przeciętnym władcą, jego ojciec był księciem Finlandii, który dążył do jej odłączenia. Zygmunt był wychowany w wierze katolickiej, gdyż w ten sposób miał większe szanse, by zostać królem Polski. Władca nauczył się j. polskiego, czym zdobył zachwyt. Zygmunt miał szczęście do swoich dowódców, nie miał jednak w sercu dobra polskiego interesu narodowego, można mieć wrażenie, że Polska stanowiła dla niego alternatywną opcję. Zygmunt podobnie jak Henryk Walezy chciał uciec do swojego państwa. Władca chciał sprzedać Habsburgom polską koronę, którą wyceniał niezwykle drogo. Cena wyniosła tyle, że za tę kwotę można było nabyć 20000 koni. Szwecja i Polska weszły w unię personalną, Zygmunt musiał jechać do swego kraju po koronę. Szwedzi nie chcieli, żeby ich władcą był katolik, dlatego też go oba